Pogląd biblijny

Czy kiedyś ludzie żyli setki lat?

TWIERDZENIE, że ludzie żyli kiedyś po kilkaset lat, niejednemu wydaje się bajką. Nie traktuje tego poważniej niż „Sumeryjskiego spisu królów”, który się rozpoczyna takimi słowami: „Kiedy królestwo zostało zesłane z nieba, było królestwo (najpierw) w Eridu. (W) Eridu Alulim (został) królem i panował 28 800 lat. Alalgar panował 36 000 lat. Dwóch królów panowało (więc) przez 64 800 lat”.

Chociaż Biblia nie podaje tak fantastycznych liczb, to jednak mówi, że dawniej ludzie żyli znacznie dłużej niż obecnie. Na przykład o Adamie, Secie, Enoszu, Kenanie, Jeredzie, Metuszelachu (Matuzalemie) i Noem czytamy, że każdy z nich przeżył ponad 900 lat (Rodz. 5:5, 8, 11, 14, 20, 27; 9:29). Czy tak było naprawdę?

Ktoś mógłby pomyśleć: „Jak to możliwe, żeby ludzie w starożytności żyli całe wieki, skoro dzisiaj rzadko kto dożywa stu lat? To jest po prostu niemożliwe”. W związku z tym należy wspomnieć, że nikt nie potrafi wyznaczyć maksymalnej długości życia ludzkiego. W Encyclopaedia Britannica (wydanie 1976, Macropaedia, t. X, s. 911) czytamy: „Nie wiadomo dokładnie, jak długo może żyć człowiek, chociaż maksymalny okres jego życia prawdopodobnie jest ustalony w materiale genetycznym rodzaju ludzkiego. Na pierwszy rzut oka to twierdzenie wydaje się irracjonalne. Z pewnością nikt nie mógłby dożyć 1000 lat. Choćby nawet wszyscy zgodnie twierdzili, że istnieje bardzo nikłe prawdopodobieństwo, aby człowiek dożył wieku 1000 lat, to jednak nie ma żadnego naukowego dowodu, który by poświadczył, że to twierdzenie jest prawdziwe, albo mu zaprzeczał”.

A zatem z czysto naukowego punktu widzenia nie ma żadnego jednoznacznego dowodu, na podstawie którego można by uznać, że biblijne wzmianki o długości życia niektórych ludzi są zgodne lub niezgodne z prawdą. Te informacje biblijne należy więc rozpatrywać z punktu widzenia ich istotnej treści. Czy kontekst pozwala na wyciągnięcie wniosku, że chodzi tu o fakty?

W niektórych kołach wyraża się przypuszczenie, że w biblijnych danych na temat wieku chodzi o lata, które trwały krócej, być może zaledwie miesiąc. Ale to się nie zgadza z kontekstem, z którego się dowiadujemy, w jakim wieku umarli tacy mężowie, jak Kenan i Mahalaleel. Czytamy: „Gdy Kenan miał lat siedemdziesiąt, urodził mu się Mahalaleel. A po urodzeniu mu się Mahalaleela żył Kenan osiemset czterdzieści lat i miał synów i córki. I gdy Kenan przeżył ogółem dziewięćset dziesięć lat, umarł. Gdy Mahalaleel miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Jered” (Rodz. 5:12-15). Gdybyśmy słowo „lata” zastąpili słowem „miesiące”, oznaczałoby to, że zarówno Kenan, jak i Mahalaleel zostali ojcami przed ukończeniem szóstego roku życia. Takie przypuszczenie byłoby śmieszne.

W świetle tego, co Biblia mówi o potopie, również widać wyraźnie, że te lata nie były miesiącami liczącymi po 30 dni, tylko najprawdopodobniej latami mającymi po 12 miesięcy 30-dniowych. Potop rozpoczął się „w roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu roku, siedemnastego dnia miesiąca” (Rodz. 7:11). Arka spoczęła na górach Ararat pięć miesięcy później, „miesiąca siódmego, siedemnastego dnia miesiąca” (Rodz. 8:4). Według Księgi Rodzaju 7:24 (Poz), zanim się to stało, „wody piętrzyły się nad ziemią przez sto pięćdziesiąt dni”. Ponieważ pięć miesięcy równało się „stu pięćdziesięciu dniom”, więc jeden miesiąc liczył trzydzieści dni. Ponadto Biblia wymienia wyraźnie „miesiąc dziesiąty”, a później okres czterdziestodniowy i dwa okresy po siedem dni (Rodz. 8:5, 6, 10, 12). Następnie czytamy: „W sześćset pierwszym roku [życia Noego], w miesiącu pierwszym, w pierwszym dniu miesiąca wody obeschły na ziemi (...) w miesiącu drugim, w dniu dwudziestym siódmym ziemia wyschła” (Rodz. 8:13, 14). Najwyraźniej więc nie ma podstaw do twierdzenia, że od 600 do 601 roku życia Noego upłynęło zaledwie około miesiąca. Był to pełny rok księżycowy złożony z dwunastu miesięcy i dziesięciu dni.

Fakt, iż ludzie żyli niegdyś setki lat, zgadza się całkowicie z całą resztą Biblii. Dowiadujemy się z niej, że pierwszy człowiek, Adam, został stworzony doskonałym. Dano mu możliwość bezkresnego życia. Przepiękny ogród, w którym Stwórca go umieścił, zapewniał mu wszystko, co było potrzebne do życia wiecznotrwałego. W pierwszej księdze biblijnej czytamy: „Na rozkaz Boga Jahwe wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu” (Rodz. 2:9). „Drzewo życia” symbolizowało Boską gwarancję, że każdy, kto będzie miał do tego prawo, pozostanie przy życiu na zawsze. Gdy pierwszy człowiek, Adam, nie usłuchał wyraźnego zakazu Bożego, stracił prawo do spożywania owoców tego drzewa i dlatego został wypędzony z rozkosznego rajskiego domu. — Rodz. 3:22-24.

Przez nieposłuszeństwo Adam zrujnował swą doskonałość i w ten sposób skrócił życie sobie samemu i swym potomkom. — Rzym. 5:12.

Dopóki ciało Adama było doskonałe, miał on wszelkie dane po temu, aby żyć wiecznie, i tak samo mogliby żyć inni bezgrzeszni ludzie. Skoro więc człowiek został stworzony po to, żeby żyć wiecznie, to sama logika wskazuje, że Adam i jego pierwsi potomkowie musieli żyć o wiele dłużej niż ich późniejsze potomstwo, które już bardziej oddaliło się od doskonałości.

Z Biblii wynika, że właśnie tak było. Po wielkim potopie za dni Noego, który miał miejsce ponad 1600 lat po stworzeniu Adama, długość życia ludzkiego uległa gwałtownemu skróceniu. Potem stopniowo jeszcze bardziej malała. Wynika to wyraźnie z poniższej tabeli:a

Imię Jak długo żył

Adam 930

Set 912

Enosz 905

Kenan 910

Mahalaleel 895

Jered 962

Metuszelach (Matuzalem) 969

Lamek 777

Noe 950

Sem 600

Arpachszad 438

Szelach 433

Eber 464

Peleg 239

Reu 239

Serug 230

Nachor 148

Terach 205

Abraham 175

Jakieś 300 lat po śmierci Abrahama średnia długość życia człowieka zmniejszyła się jeszcze bardziej, tak iż Mojżesz mógł powiedzieć: „Miarą naszych lat jest lat siedemdziesiąt lub, gdy jesteśmy mocni, osiemdziesiąt” (Ps. 90:10). Słowa te, odnoszące się do przeciętnej długości życia, nic nie straciły na swej aktualności.

Z Biblii wynika zatem, że niegdyś ludzie żyli setki lat. To coś więcej niż ciekawostka. Potwierdza bowiem, że według pierwotnego zamierzenia Bożego człowiek miał żyć wiecznie. Zamierzenie to jeszcze zostanie urzeczywistnione, gdy Jehowa Bóg spełni swoją obietnicę usunięcia z ziemi chorób, bólu i śmierci. — Apok. 21:3, 4.

[Przypis]