Kobieta w średnim wieku

„KTO, Waszym zdaniem, jest najszczęśliwszy?” Zapytano w czasopiśmie Redbook. Z odpowiedzi na ankietę przeprowadzoną wśród 52 000 czytelniczek wynika, że najszczęśliwsze są kobiety w średnim wieku.

Trudno się temu dziwić. To, czego młoda kobieta oczekuje od życia, często bywa tak naiwne, że zetknięcie się z twardą rzeczywistością jest dla niej przykrym zaskoczeniem. Kobieta w wieku dojrzałym natomiast już wie, co to znaczy przeżywać rozczarowania i jak sobie z nimi radzić. Ma bogate doświadczenie, dzięki czemu może uniknąć niebezpieczeństw, które zagrażają młodym.

„Mimo to po skończeniu 40 lat człowiek zaczyna się bać” — przyznaje pewna kobieta. „Czuje się jeszcze młody, ale zdaje sobie sprawę, że dożył średniego wieku”. W kulturze zachodniej przypisuje się tak wielkie znaczenie młodości, iż wiele osób ze zrozumiałych względów odczuwa lęk przed starzeniem się.

Niejedna kobieta na przykład obawia się okresu przekwitania. Wiążą się z nim bowiem nie tylko pewne dolegliwości cielesne, lecz także zanik czynności rozrodczych. Czy należy się tego lękać?

Wychowywanie dzieci może przysparzać niemało radości (Ps. 127:3). Nic więc dziwnego, że niektóre kobiety są zasmucone, gdy ten etap życia się kończy. Kobiety w średnim wieku często jednak szczerze przyznają, że nie chciałyby mieć więcej dzieci, którym musiałyby poświęcać mnóstwo czasu, energii i uczuć. W książce After Forty (Po czterdziestce) czytamy: „Menopauza jest dla jednych czymś przygnębiającym, dla innych natomiast — przyjemnym”.

A co z kobietami, które boleją nad tym, że już nie mogą mieć dzieci, bo nie mają czym wypełnić pustki w życiu i czują się osamotnione? Jeżeli wychowywanie dzieci było dla kobiety treścią życia, to średni wiek może dla niej być udręką. Jezus Chrystus wskazał jednak, że są w życiu cele wznioślejsze niż wychowywanie potomstwa. Pewnego razu jakaś niewiasta głośno zawołała: „Szczęśliwe łono, które cię nosiło, piersi, któreś ssał!” Na co Jezus odpowiedział: „Nie, raczej szczęśliwi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i je zachowują!” (Łuk. 11:27, 28).

Kobiety, które widzą sens życia w służeniu Bogu i „posiały” docenianie zbożnych wartości i zasad, nie będą po ustaniu zdolności rozrodczych czuły wokół siebie pustki. Świadkowie Jehowy na przykład uważają, że przez całe życie — a więc i w latach średnich — mają sposobność rozszerzać zakres swej świętej służby dla Boga. Wiedzą, że jest „coś lepszego niż synowie i córki”, mianowicie bliska więź z Bogiem oraz obietnica Jego błogosławieństw (Izaj. 56:3-5).

„STARZEJĘ SIĘ!”

Pewna kobieta przyznała: „Pojawienie się pierwszych zmarszczek wywołuje przesadną reakcję. Człowiek zaczyna myśleć: ‛Starzeję się’”.

Tak, „zwiewna jest uroda” (Prz. 31:30, Biblia warszawska). Poczucie własnej wartości nie powinno się zatem opierać wyłącznie na przemijającym powabie cielesnym. O rzeczywistym wdzięku decyduje nie wygląd zewnętrzny, tylko „ukryty człowiek serca w niezniszczalnym stroju cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Bożych” (1 Piotra 3:3, 4). Jeżeli starasz się pielęgnować w sobie to wewnętrzne piękno — łagodność, współczucie, gościnność, szczodrość — to pozostaniesz piękna bez względu na wiek!

Nie znaczy to jednak, że można przestać dbać o swój wygląd. Na przykład typowych dla średniego wieku kłopotów z tuszą często można uniknąć — a przynajmniej ograniczyć do minimum — zażywając więcej ruchu i stosując odpowiednią dietę. Trzeba się też gustownie ubierać — „ze skromnością i zdrowym rozsądkiem” (1 Tym. 2:9). W książce Prime Time (Najważniejszy okres) podano otwarcie następujące ostrzeżenie: „Młodzieżowy ubiór i dziewczęca fryzura tylko postarzają twarz i sylwetkę osoby w średnim wieku, natomiast typowo kobieca odzież i fryzura podkreśla urok dojrzałości”.

Pewna pięćdziesięciokilkuletnia kobieta powiedziała jednak: „Suknia, kapelusz czy też bluzka nie polepszą samopoczucia kobiety, gdy brak jej pewności siebie. Musi się czuć piękna wewnętrznie!” Nie martw się zatem, że przybywa ci na twarzy bruzd lub zmarszczek. Rzecz w tym, co kiedyś wyraził pewien mężczyzna: „Twarz, w której znajduje odzwierciedlenie dzielność, doświadczenie, dojrzałość oraz zachodzące przemiany, a ponadto możliwość dalszych przemian i jeszcze lepszego wyrobienia, to twarz piękna, prawdziwie młodzieńcza”.

KOBIETY SAMOTNE

A jak się wiedzie kobietom samotnym, które wkraczają w średni wiek? Jeżeli nie zawiązały prawdziwej przyjaźni ani nie potrafią rozumnie spędzać czasu, to samotność może być dla nich przykra. Rose jest kobietą samotną, która poznała jedną z tajemnic walki z tym problemem. „Rób coś dla drugich” — radzi. „Jeżeli chcesz otrzymywać, to najpierw musisz dawać. Staraj się poznawać innych ludzi. Będziesz zaskoczona; z czasem odwzajemnią twoje uczucia”. Inna kobieta proponuje: „Zaproś gości. Urządź małe spotkanie towarzyskie, nawet gdybyś miała podać tylko ciastka i kawę”. „Szczodra dusza” będzie sowicie pobłogosławiona niejedną trwałą przyjaźnią (Prz. 11:25).

Można by powiedzieć na ten temat jeszcze dużo więcej, ale nie ulega wątpliwości, że młodość w znacznym stopniu wywiera wpływ na wiek średni. Trudności wynikające z przekwitania, osamotnienia i przemijania urody można skutecznie przezwyciężyć. Jeśli jednak dopiero teraz dochodzisz do wniosku, że powinnaś zmienić swoje dotychczasowe oceny wartości, nie zwlekaj z tym, bo nigdy nie jest za późno, żeby zacząć „siać” coś dobrego.

[Ilustracje na stronie 3]

Piękny wygląd przemija ...

... natomiast uroda wewnętrzna zawsze pociąga