Młodzi ludzie pytają:

Czy mój ubiór ukazuje moją prawdziwą osobowość?

„NIEJEDEN z nas miewał już stosunki seksualne i zażywał narkotyki” — napisał pewien 14-latek do dziennikarza. Dodał jednak: „Ale nie ma pan prawa sądzić, że robią to wszystkie nastolatki. Wielu z nich tego nie robi”.

Również ciebie może obrażać twierdzenie, że wszyscy młodzi się narkotyzują i prowadzą niemoralnie. Może dobrze wiesz, do czego doprowadziło twoich przyjaciół zażywanie narkotyków oraz rozwiązłość, i sam chciałbyś prowadzić lepsze życie. Może wolałbyś, żeby cię uznawano za odrębną jednostkę, zamiast cię tylko zaliczać do „nastolatków”? A jako jednostka uważasz, że masz prawo decydować, w co się będziesz ubierać.

Jakie wrażenie robisz na innych? Niektórzy mimo woli wywołują swoim ubiorem złe wrażenie. „Nasz sposób ubierania się”, powiedział uczony John T. Molloy, „wywiera niemały wpływ na ludzi, z którymi się stykamy, a w znacznym stopniu na ich odnoszenie się do nas”.

Ludzie ‛oceniają rzecz według jej zewnętrznej wartości’ (2 Kor. 10:7). Ignorowanie tej podstawowej cechy natury ludzkiej byłoby nierozsądne. Czy tym, co masz na sobie, ujawniasz swą „prawdziwą osobowość”? Czym się kierujesz przy wyborze ubioru?

DZIŚ MODNE — JUTRO STAROMODNE

Mody i style są jak chorągiewka na wietrze. To, co dziś jest modne, jutro może już być niemodne. W ciągu minionych kilku lat w niektórych krajach korale zostały wyparte przez łańcuszki, okulary w drucianej oprawce — przez szkła kontaktowe, minispódniczki — przez spódniczki z rozporkiem, klapy szerokie — przez wąskie, wąskie nogawki spodni — przez nogawki szerokie. Biblia trafnie opisuje życie, mówiąc: „Zmienia się bowiem scena tego świata” (1 Kor. 7:31).

Może jednak zapytasz: „Czy modne ubieranie się to coś złego?” Kto się kieruje radami Pisma Świętego, ten odpowie: „Niekoniecznie”. W czasach biblijnych słudzy Boży ubierali się według miejscowego zwyczaju. W Biblii na przykład czytamy, że Tamar nosiła długą szatę w paski, ponieważ w tamtych czasach „tak miały zwyczaj się ubierać córki królewskie, dziewice” (2 Sam. 13:18).

Niektórzy stali się jednak niewolnikami mody i są niezadowoleni, gdy nie mogą nosić odzieży według jakiegoś określonego stylu lub uszytych przez jakąś określoną firmę. Pewna dziewczynka skarżyła się: „Człowiek widzi w sklepie fantastyczne spodnie, które wszyscy noszą, i woła: ‛Mamo, kup mi te spodnie’, a mama na to: ‛Nie kupię, mogę ci takie uszyć sama’. Wtedy mówię: ‛Nie zrozumiałaś mnie. Ja chcę mieć te spodnie’”.

Designer-Jeans są w wielu krajach ostatnim krzykiem mody, co zarazem świadczy o tym, jak łatwo daje się kierować ludźmi. Noszenie dżinsów uznano nagle za szczyt elegancji. Na widowni pojawia się oszałamiająca różnorodność niebieskich dżinsów sportowych, oznaczonych nazwiskami takich projektantów, jak Calvin Klein i Gloria Vanderbilt. Ludzie byli i w dalszym ciągu są skłonni płacić wygórowane ceny za spodnie, w których stają się w gruncie rzeczy żywą reklamą.

Dlaczego? „Ludzie przywiązują wagę do nazwiska”, powiedział dla czasopisma Newsweek Eli Kaplan, dyrektor firmy produkującej dżinsy „Sergio Valente”. Kim jest ten pan Valente, którego wysoce cenione nazwisko widnieje na kieszonce dżinsów? „On nie istnieje”, czytamy w Newsweek. „Kto jednak kupiłby dżinsy Eli Kaplana?”, pyta pan Kaplan.

Gdy ulegasz każdemu kaprysowi mody, projektanci łatwo mogą cię ograbić z twej indywidualności i przyćmić twą prawdziwą osobowość. Nie daj się zniewolić prowokującym ogłoszeniom i sloganom reklamowym. Przemyśl raczej radę biblijną zawartą w Liście do Rzymian 12:2: „Porzućcie ukształtowanie według tego systemu rzeczy, natomiast przemieńcie się przez przeobrażenie umysłu, abyście się przekonali, co jest dobrą i przyjemną, i doskonałą wolą Boga”.

Co jest ‛przyjemną wolą Boga’ w odniesieniu do naszego wyboru odzieży? Czy Biblia podaje jakieś wytyczne w tej sprawie?

‛SKROMNIE I PORZĄDNIE’

Chrześcijan nie obowiązuje dziś przestrzeganie ścisłych przepisów dotyczących ubioru. Niemniej 1 Tymoteusza 2:9 zachęca ich do ‛ubierania się porządnie, ze skromnością i zdrowym rozsądkiem’.

„Ubiór porządny” to oczywiście ubiór gustowny i czysty. Być skromnym lub przyzwoitym znaczy brać pod uwagę okoliczności oraz odczucia innych. Jakiś strój może być stosowny w miejscu pracy, ale nie na plaży. Z drugiej strony trudno byłoby uznać kostium kąpielowy za odpowiedni w biurze.

Niektórzy wcale nie liczą się z odczuciami innych, tylko dbają wyłącznie o swoje własne. Biblia przypomina jednak, czego nie mamy pomijać: „‛Sumienia’, mówię, nie waszego, lecz tej drugiej osoby” (1 Kor. 10:29). Jeżeli nie jesteś pewny, czy jakiś ubiór jest stosowny, nie wstydź się poprosić o radę rodziców. Przecież chciałbyś mieć pewność, że twój strój ukazuje twą prawdziwą osobowość!

STOSOWNY STRÓJ

Stosowny strój może ci również pomóc wywrzeć korzystne wrażenie na innych. W Biblii powiedziano na przykład, że królowa Estera musiała pewnego razu udać się do męża, króla. Za nieproszoną wizytę groziła jednak kara śmierci. Estera pościła więc i na pewno żarliwie modliła się do Boga o pomoc. Zwróciła też uwagę na swój wygląd zewnętrzny, ‛ubierając się po królewsku’. I „gdy tylko król zobaczył królową Esterę stojącą na dziedzińcu, zyskała łaskę w jego oczach” (Est. 5:1, 2).

Stosownym ubiorem można wywołać dobre wrażenie podczas rozmowy z ewentualnym pracodawcą. Ale co jest stosowne? Vicki L. Baum, dyrektorka Career Development Center uczyniła następujące spostrzeżenie: „Niektóre kobiety są zakłopotane, gdy mają iść porozmawiać z przyszłym pracodawcą. Uważają, że jest to jakby randka i ubierają się wyzywająco”. Z jakim skutkiem? „Pomniejszają w ten sposób znaczenie swych kwalifikacji zawodowych”. Dlatego dyrektorka ta zaleca: „Żadnych rozcięć w ubiorze, żadnych obcisłych sweterków ani nic takiego, co jest wąskie, dwuznaczne lub w jakikolwiek sposób zmysłowe!”

Również młodzi mężczyźni poszukujący pracy powinni starać się ubierać porządnie. John T. Molloy zaznacza, że liczący się przedstawiciele przedsiębiorstwa, z którymi prawdopodobnie przyjdzie ci się spotkać, „są uczesani i mają wypastowane buty. Tego samego oczekują od innych mężczyzn”.

Niestosowny strój może ujemnie wpłynąć na twoje stosunki z drugimi. W czasopiśmie Psychology Today wspomniano o ankiecie przeprowadzonej wśród dorastającej młodzieży. Wynika z niej, że „głęboki dekolt, szorty, obcisłe dżinsy lub brak stanika” są nieraz uznawane przez mężczyzn za seksualne wyzwanie. Pewien młody człowiek wyznał: „Trudno mi jest zdobyć się tylko na skromne myśli o młodych kobietach, gdy widzę, jak są ubrane”. Stosowaniem się do biblijnej rady dotyczącej skromnego ubioru umożliwiasz innym docenianie twych zalet wewnętrznych. Czy nie chciałbyś być atrakcyjny dla drugich raczej ze względu na swoje wnętrze niż tylko z uwagi na powierzchowność?

Oczywiście czasami się wydaje, że można wiele osiągnąć dzięki atrakcyjności cielesnej. Ale nie trzeba troski o swój wygląd stawiać na pierwszym miejscu. Nie zapominaj, że istotne znaczenie ma człowiek wewnętrzny. Dlatego apostoł Piotr zachęcał chrześcijan, żeby ich ozdobą był „ukryty człowiek serca w niezniszczalnym stroju cichego i łagodnego ducha, co ma wielką wartość w oczach Bożych” — jak również w oczach innych (1 Piotra 3:4).

Czy zatem twój strój ukazuje twą prawdziwą osobowość? A może wystawiasz sobie złe świadectwo? Czy pozwalasz drugim dostrzec twoje wewnętrzne piękno? Jeśli ktoś jest piękny w swoim wnętrzu, to będzie atrakcyjny dla innych, choćby jego ubiór nie odpowiadał najnowszej modzie i choćby nie był „tatuowany” śmiesznymi, a może nawet sfałszowanymi etykietkami projektantów.

Kto wie, jaki kaprys mody znów pogoni młodzież do sklepów? Ty jednak możesz być inny, gdy już nie pozwolisz sobie narzucić sposobu myślenia drugich. Trzymając się wysokich mierników ubierania i zachowywania się, stopniowo zaskarbisz sobie szacunek. Przede wszystkim jednak rozwiniesz dzięki temu osobowość, która znajduje uznanie w oczach Bożych, a przecież to się w końcu najbardziej liczy, prawda?

[Ilustracja na stronie 13]

„Mamo, muszę mieć te spodnie”

[Ilustracja na stronie 15]

Dzięki twemu skromnemu ubiorowi inni może będą cię darzyć większym szacunkiem