Współczesna wieża Babel?

STAROŻYTNA wieża Babel jest uznawana za symbol zamieszania i rozłamu. To właśnie podczas jej budowy jakieś 4000 lat temu Bóg pomieszał ludziom mowę. Dlaczego? Ponieważ zbuntowali się przeciw Niemu. Zamiast być posłuszni Bogu, skupili się na realizowaniu planów niedoskonałych ludzi, toteż Bóg ich rozproszył (Rodz. 11:1-9).

Czy między tym, co się działo w Asyżu, a budową wieży Babel rzeczywiście zachodzi aż tak uderzająca różnica? Czy w Asyżu naprawdę doszło do ponownego zjednoczenia ludzi? Czy przywódcy religii skupiających ponad dwa miliardy wierzących faktycznie poparli sprawę powszechnego pokoju?

Czy panowała tam jedność?

W przemówieniu wygłoszonym kilka dni wcześniej papież oświadczył: „W Asyżu na pewno nie dojdzie do synkretyzmu [zjednoczenia] religijnego”. Dodał też: „Nie możemy się razem modlić, to znaczy połączyć się we wspólnej modlitwie, możemy jednak być obecni, gdy inni się modlą”.

Tym samym papież przyznał, że celem tego dnia modlitwy o pokój było wspólne zgromadzenie się, aby się modlić, a nie uczestniczenie we wspólnej modlitwie. Niektórzy uważali, iż papież chciał uniknąć udziału w zbiorowej modlitwie, aby później katolicy nie mogli mu zarzucać, że pomieszał różne poglądy religijne.

Znalazło to potwierdzenie w przemówieniu powitalnym papieża wygłoszonym tego poranka do przywódców religijnych. Powiedział wtedy z naciskiem: „Nasza obecność tutaj nie świadczy o zamiarze doszukiwania się między nami jakiegoś konsensu religijnego ani negocjowania w sprawach dotyczących naszych poglądów religijnych. Nie oznacza również, że można pojednać różne religie na płaszczyźnie wspólnego porozumienia co do realizacji jakiegoś nadrzędnego projektu ziemskiego”.

W tej sytuacji było rzeczą oczywistą, iż nie będzie się podejmować żadnych starań, żeby zniwelować liczne różnice w naukach głoszonych przez religie, których przedstawiciele zebrali się w Asyżu. Jedność religijna była więc nieosiągalna. „Języki religijne” są w dalszym ciągu pomieszane. Podobieństwo do budowy starożytnej wieży Babel jest tu rzeczywiście uderzające.

To rozbicie religijne jest wyraźnie widoczne, gdy się przyjrzeć niektórym ich wierzeniom. Na przykład buddyści nie uznają istnienia osobowego Boga, głoszą bowiem, że ostatecznym celem człowieka jest osiągnięcie nirwany — stanu najwyższej szczęśliwości poprzez zanik indywidualnego bytu. Hinduiści wierzą w miliony bóstw oraz nieprzerwany cykl reinkarnacji, który może doprowadzić do nirwany. Katolicy, prawosławni i protestanci uznają Trójcę. Muzułmanie natomiast wierzą, że jest jeden Bóg, Allach, a Mahomet jest jego prorokiem; nie wierzą jednak, iż Bóg ma syna. Żydzi czczą jednego Boga, ale nie uznają Jezusa za Mesjasza. W religiach plemiennych Afryki naucza się, że rośliny, zwierzęta i rzeczy martwe mają duszę. Indianie amerykańscy zaś czczą siły przyrody.

Warunkiem prawdziwego pokoju jest zgodność, czyli zjednoczenie różnych narodów przynajmniej w sprawach podstawowych. Tymczasem między przedstawicielami różnych religii, którzy się spotkali w Asyżu, panuje niestety taki rozdźwięk, że nawet nie mogli się zdobyć na wspólną modlitwę! Bóg z całą pewnością nie uzna tych wszystkich sprzecznych poglądów, ponieważ, jak napisał apostoł Paweł, „Bóg nie jest Bogiem nieporządku, lecz pokoju” (1 Kor. 14:33).a

Czy Bóg tego wysłuchuje?

Jak jedyny prawdziwy Bóg, Stwórca nieba i ziemi, mógłby wysłuchać modlitw przywódców religijnych, jeśli oni wcale nie mają zamiaru zabiegać o rzeczywistą jedność? Natchnione Słowo Boże wyraźnie napomina Jego prawdziwych czcicieli, ‛żeby wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród nich rozdziałów, ale żeby — stosownie zjednoczeni — byli tego samego zdania i mieli ten sam tok myśli’ (1 Kor. 1:10).

Gdyby Bóg wysłuchiwał modlitw tych zwaśnionych religii, przeczyłby sam sobie. Oznaczałoby to, że aprobuje istnienie podziałów, które sam potępia. A przecież Bogu prawdy nie można zarzucić stosowania dwóch różnych mierników wartości. Nie będzie też działał wbrew własnemu Słowu, ponieważ „Bóg (...) nie może skłamać” (Tyt. 1:2). Nie wysłuchuje więc modlitw zanoszonych przez wyznawców tak sprzecznych religii.

Z Biblii wyraźnie wynika, że uznaniem Boga cieszy się jedynie oddawanie Mu czci zgodne z Jego wolą. Jezus powiedział z naciskiem: „Nie każdy, kto mi mówi: ‚Panie, Panie’, wejdzie do królestwa niebios, lecz ten, kto spełnia wolę mego Ojca, który jest w niebiosach”. Powiedział też, że Bóg „szuka”, to znaczy uznaje i wysłuchuje tylko tych, którzy oddają mu cześć „duchem i prawdą”, to zaś wymaga trzymania się Jego Słowa i przestrzegania Jego przykazań. A zatem Bóg potępia religie, w których nie spełnia się Jego woli, tak jak potępił sprzeciwiających się Jego woli budowniczych wieży Babel. Takich On odrzuca. Do ludzi, którzy postępują według swego widzimisię zamiast według woli Bożej, Jezus mówi: „Precz ode mnie wy, którzy popełniacie bezprawie!” (Mat. 7:21-23; Jana 4:23, 24).

Duchowy stan wyznawców religii reprezentowanych w Asyżu jest więc przeciwieństwem tego, czego Bóg oczekuje od swych prawdziwych czcicieli. Zamiast być tego samego zdania i mieć ten sam tok myśli, są poróżnieni i skłóceni, tak jak budowniczowie wieży Babel.

Zapoznanie się z przeszłością tych przypominających wieżę Babel religii tego świata pozwoli nam jeszcze wyraźniej uświadomić sobie, że Bóg nie wysłuchuje ich modlitw. O czym świadczy ich przeszłość?

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 4]

Babilońska świątynia w kształcie wieży