Od naszych Czytelników

Hazard W serii artykułów „Czy hazard popłaca?” [8 czerwca 1992] doskonale przedstawiliście skutki nałogowego hazardu, ale popadliście przy tym w skrajność. Posłużę się przykładem: Pijaństwo jest złe, lecz w samym piciu alkoholu nie ma nic niestosownego. Podobnie przedstawia się sprawa hazardu — można go uprawiać, jeśli się zachowuje równowagę. Człowiek, który zagra od czasu do czasu, wcale nie musi być leniwy czy żądny nieuczciwego zysku.

J. R., USA

Uważamy, że przygodnego uprawiania hazardu nie można porównywać do umiarkowanego picia alkoholu. Tego ostatniego Biblia nie potępia. Natomiast zdecydowanie piętnuje chciwość i wszelkie odwoływanie się do „bóstwa szczęścia” (Izajasza 65:11; 1 Koryntian 6:9, 10). Nawet przygodny gracz może się kierować żądzą zdobycia czegoś kosztem innych. Doświadczenie uczy, że nałogowy hazard często zaczyna się od niewinnej rozrywki. Dlatego chrześcijanie postępują mądrze, gdy unikają wszelkich form hazardu. (Wyd.)

Różdżkarstwo Chciałabym wyrazić swą wdzięczność za rewelacyjny artykuł „Różdżkarstwo — dyscyplina naukowa czy okultyzm?” [8 maja 1992]. Mój ojciec czasem poszukiwał wody za pomocą różdżki. Każde jej wahnięcie odpowiadało 30 centymetrom całkowitej głębokości, na której znajdowało się źródło wody. Kiedy byłam w Ameryce Południowej, widziałam, że posługiwano się różdżką w podobny sposób. Jednakże tam każde wahnięcie oznaczało jeden metr. Skąd ta różnica w pomiarach? Widać wyraźnie, że kryjąca się za tym inteligencja jest pochodzenia demonicznego.

W. B., USA

Walka o życie Przeczytałam artykuł „Moja walka o życie” [8 maja 1992] i pragnę podziękować Hansowi Augustinowi i jego żonie. Chcę im wyrazić wdzięczność za to, że są tacy dzielni i że pomimo cierpień dają przykład wierności wobec Jehowy. Sama dobrze znam sytuację, w jakiej się znajdują, często o nich myślę i wspominam w modlitwach.

A. Y., Francja

Właśnie skończyłam czytanie tego artykułu i po twarzy spływają mi łzy. Takie życiorysy wskazują, że na całym świecie mamy mnóstwo wspaniałych chrześcijańskich braci i sióstr, którzy przechodzą wiele cierpień, a mimo to niewzruszenie trwają w wierze. Ponadto artykuły te uzmysławiają nam, że gdy borykamy się z problemami — poważnymi czy drobnymi — stale powinniśmy mieć przed oczyma czas, kiedy nic przykrego nawet nie przyjdzie nam na myśl.

R. T., USA

Dokuczają mi bóle głowy, tracę czucie w prawej ręce i nodze, słabnie mi wzrok i cierpię na zawroty głowy. Zrobiono mi tomografię komputerową, która nie wykazała żadnych nieprawidłowości. Ponieważ nie mogłam wiele zdziałać w służbie dla Jehowy, wpadłam w przygnębienie. Rozpacz ogarniała mnie także wtedy, gdy myślałam o swej przyszłości. Jednakże Hans Augustin zachęcał czytelników do skoncentrowania się na wartościach duchowych, a ja chcę naśladować jego optymizm. Mam przejść kolejne badania, ale teraz, bez względu na wyniki, będę już odważnie spoglądać w przyszłość i walczyć z chorobą.

K. T., Japonia

Punktualność Chciałabym podziękować za artykuł „Młodzi ludzie pytają: Dlaczego zawsze muszę wracać tak punktualnie?” [8 czerwca 1992]. Wkrótce skończę 17 lat i wydawało mi się niedorzeczne, że mama wciąż każe mi być w domu już o 23.00. Kilka razy się zapomniałam, przyszłam późno i mama okropnie się denerwowała! Podoba mi się sposób, w jaki wyjaśniliście, że gdy nie przychodzimy do domu na czas, to rodzice się o nas niepokoją i drżą, czy nie przytrafiło się nam coś złego. Byłam naprawdę bardzo samolubna, narażając ich na niepotrzebne zmartwienia.

O. C., USA