Aborcja — czy można usprawiedliwić 60 milionów zabójstw?

ZAGUBIONA, przerażona i zapłakana piętnastolatka patrzy za swym chłopcem, który czując do niej wstręt, odchodzi. Usłyszała od niego, że jest głupia, bo zaszła w ciążę. Zdawało się jej, że byli w sobie zakochani.

Pewna kobieta, uświadomiwszy sobie, iż spodziewa się szóstego dziecka, wpada w rozpacz. Mąż jest bez pracy, a dzieci codziennie idą spać głodne. Jak tu się zatroszczyć o jeszcze jednego potomka?

„Nie mogło mi się to przytrafić w gorszym momencie” — żali się swemu lekarzowi elegancko ubrana kobieta. Nareszcie została inżynierem i była o krok od rozpoczęcia kariery. Jej mąż bez reszty oddał się praktyce prawniczej. Skąd wezmą czas dla dziecka?

Osoby te krańcowo różnią się od siebie stylem życia, borykają się z odmiennymi problemami, ale wybierają to samo rozwiązanie: aborcję.

Przerywanie ciąży stanowi jedną z najbardziej drażliwych kwestii obecnej dekady, wywołującą burzliwe debaty w kręgach politycznych, społecznych, medycznych oraz teologicznych. W USA przeciwnicy dopuszczalności aborcji urządzają marsze protestacyjne w obronie praw nie narodzonych. Osoby opowiadające się za przerywaniem ciąży powołują się na wolność i prawo kobiety do podejmowania decyzji. Propagatorzy zakazu aborcji ścierają się z bojownikami o swobodę decydowania, walcząc ze sobą w okresie wyborów, na salach sądowych, w kościołach, a nawet na ulicach.

Wir walki wciąga miliony osób, które na skutek żywiołowo przedstawianych argumentów każdej ze stron popadają w rozterkę. Chcąc pozyskać niezdecydowanych, starannie dobrano nawet same określenia: „pro-choice” (za prawem wyboru) i „pro-life” (za życiem). Kto w obecnym wieku, w którym wręcz ubóstwia się wolność, nie poprze swobody wyboru? Ale z drugiej strony któż by się nie opowiadał za życiem? Ugrupowania domagające się zalegalizowania aborcji wymachują wieszakami, aby udramatyzować śmierć ciemiężonych kobiet, które poddały się groźnym dla życia, nielegalnym zabiegom przerywania ciąży. Z kolei rzecznicy zakazu dopuszczalności aborcji trzymają słoiki ze spędzonymi płodami, jako ponurą pamiątkę po milionach tych, którym nie pozwolono się urodzić.

Tę całą zgubną w skutkach tragedię trafnie opisał Laurence H. Tribe w książce Abortion: The Clash of Absolutes (Aborcja — zderzenie słusznych zasad): „Mnóstwo osób, które łatwo kojarzą płód z konkretną ludzką istotą i które stawiają go na piedestale oraz opłakują, z trudem dostrzegają noszącą go kobietę oraz jej przykrą sytuację. (...) Drudzy, równie liczni, którzy widzą przede wszystkim kobietę i jej ciało i domagają się, by miała prawo decydować o swym losie, ledwie zauważają płód znajdujący się w jej wnętrzu, a już w ogóle nie łączą go z rzeczywistym życiem, na jakie by mu można pozwolić”.

Wojna moralna trwa, a tymczasem w bieżącym roku aborcja zbierze żniwo w postaci 50 do 60 milionów nie narodzonych ofiar.

Po której stronie opowiadasz się w tej emocjonującej kwestii? Jak byś odpowiedział na następujące zasadnicze pytania: Czy podejmowanie decyzji w tej sprawie należy do podstawowych praw kobiety? Czy jakiekolwiek okoliczności usprawiedliwiają aborcję? W którym momencie rozpoczyna się życie? I jeszcze jedno, choć rzadko stawiane pytanie: Jak na przerywanie ciąży zapatruje się Stwórca życia i zdolności wydawania na świat dzieci?

Praktyka dokonywania aborcji sięga zamierzchłej przeszłości. Była szeroko rozpowszechniona w starożytnej Grecji i w Rzymie. W Europie epoki średniowiecza i renesansu płód wolno było usunąć wtedy, gdy kobieta nie wyczuwała jeszcze jego ruchów. Następstwem rewolucji seksualnej stało się miliony nie chcianych ciąż.

W latach sześćdziesiątych w pełni rozwinął się ruch kobiet, u podstaw którego leży tak zwane prawo do prokreacji. Pewne osoby wręcz wrzaskliwie domagają się, by przepisy zezwalały na aborcję w sytuacji, gdy kobieta zajdzie w ciążę na skutek gwałtu albo gdy zagrożone jest zdrowie matki. Dzięki technice medycznej można wejrzeć w łono, żeby wykryć ewentualne wady płodu, a także rozpoznać płeć dziecka. Jeżeli rokowania lekarza są niepomyślne, ciążę się usuwa. Kobiety po czterdziestce niekiedy obawiają się wrodzonych uszkodzeń płodu.

Z kolei w krajach ubogich wiele kobiet mających ograniczony dostęp do środków antykoncepcyjnych uważa, że zapewnienie utrzymania większej liczbie dzieci przerasta ich możliwości. Inne ogromnie naciągają definicję „pro-choice” i decydują się na aborcję, ponieważ ich zdaniem zaszły w ciążę w nieodpowiednim momencie albo też dowiedziawszy się o płci nie narodzonego dziecka, najzwyczajniej z niego rezygnują.

Mnóstwo napastliwie przedstawianych w tym konflikcie argumentów dotyczy kwestii: W którym momencie zaczyna się życie? Mało kto podważa fakt, że zapłodniona komórka jajowa żyje. Ale czym jest? Zwykłą tkanką czy człowiekiem? Czy żołądź jest dębem? W takim razie czy płód to osoba? Czy przysługują mu prawa obywatelskie? Sporom o słowa nie ma końca. Jak na ironię, czasem w jednym i tym samym szpitalu lekarze dzielnie ratują życie wcześniaka, a odbierają je płodowi mającemu tyle samo tygodni! Niekiedy prawo zezwala im na zabicie dziecka w łonie matki, ale uśmiercenie noworodka — to już morderstwo.

Prawnej dopuszczalności aborcji najgłośniej domagają się przede wszystkim „wyzwolone” feministki, które mają swobodny dostęp do metod i środków zapobiegania ciąży. Natarczywie dopominają się o przyznanie im tak zwanego prawa do prokreacji, podczas gdy w gruncie rzeczy już z niego korzystają, zachodząc w ciążę. Tak naprawdę ubiegają się więc o prawo do przerywania poczętego życia. Czym się usprawiedliwiają? „Przecież to moje ciało!” Ale czy faktycznie?

W książce Abortion​—A Citizens’ Guide to the Issues powiedziano, iż w pierwszych 12 tygodniach ciąży „bardzo łatwo usunąć niewielką ilość galaretowatej tkanki”. Czy aborcję słusznie można traktować jedynie jako „usunięcie odrobiny tkanki” lub „pozbycie się produktu poczęcia”? Czy te lukrowane określenia nie służą przypadkiem złagodzeniu gorzkiej prawdy i uspokojeniu wyrzutów sumienia?

Ten nie chciany kawałek tkanki żyje, rozwija się i ma własny zestaw chromosomów. Niczym prorocza autobiografia zawierają one szczegółowy opis wyjątkowej osoby, która właśnie powstaje. Słynny badacz, profesor fetologii A. W. Liley wyjaśnia: „Z biologicznego punktu widzenia nie do przyjęcia jest pogląd, iż w jakimkolwiek okresie płód jest po prostu dodatkową częścią w ciele matki. Od chwili poczęcia matka i dziecko stanowią pod względem genetycznym dwa oddzielne organizmy”.

Nieodpowiedzialne postępowanie

Możliwość swobodnego dokonywania aborcji sprawia, iż wiele osób nie dba o zabezpieczenie się przed nie chcianą ciążą. Jeśli „się przytrafi”, wolą skorzystać z aborcji jako niezawodnego środka.

Ze statystyk wynika, iż w obecnym stuleciu młodzi wcześniej wchodzą w okres pokwitania. Tak więc zdolność do prokreacji wykazują coraz młodsze jednostki. Czy są pouczane o poważnej odpowiedzialności, jaka się wiąże z tym przywilejem? Przeciętny Amerykanin traci swą dziewiczość w wieku 16 lat, a co piąty — przed ukończeniem 13 roku życia. Jedna trzecia mężów i żon wdaje się w romanse lub czyniła to w przeszłości. Przerywanie ciąży zjednuje sobie zwolenników wśród osób prowadzących się niemoralnie. Prawne dopuszczanie aborcji może uczynić ten zabieg nieco bezpieczniejszym od strony medycznej (przypomina to powtarzające się co jakiś czas żądanie zalegalizowania prostytucji w celu położenia tamy szerzeniu się AIDS), jednak w większym stopniu sprzyja tworzeniu się odpowiednich warunków do rozwoju zgnilizny moralnej.

Ofiary przemocy czy okoliczności?

Rzecz ciekawa, z przeprowadzonych badań wynika, że gwałt niezwykle rzadko prowadzi do ciąży. W Minneapolis w USA po przebadaniu 3500 kolejnych ofiar zgwałceń nie stwierdzono ani jednego wypadku zajścia w ciążę. W byłej Czecho-Słowacji na 86 000 aborcji gwałt był powodem zaledwie 22 takich zabiegów. A zatem wśród kobiet decydujących się na usunięcie ciąży ofiary gwałtów tworzą bardzo nieliczne grono.

A co z tymi, których przerażają prognozy, iż dziecko przyjdzie na świat poważnie upośledzone, z nieodwracalnymi wadami wrodzonymi? Dostrzegając pierwsze tego oznaki, część lekarzy niezwłocznie zaleca przerwanie ciąży. Ale czy do końca mogą być przekonani o trafności postawionej diagnozy? Wielu rodziców poświadczy, iż takie ponure przewidywania bywają niekiedy bezzasadne, czego dowodem są ich szczęśliwe i zdrowe pociechy. Inni, mający dzieci, u których stwierdzono jakiś niedorozwój, cieszą się po prostu z tego, że są rodzicami. W gruncie rzeczy w USA spośród kobiet poddających się aborcji zaledwie jeden procent decyduje się na ten zabieg z obawy przed możliwymi wadami płodu.

Jednakże w czasie, kiedy czytałeś niniejszy artykuł, uśmiercono setki nie narodzonych dzieci. Gdzie to się dzieje? I jak taki zabieg wpływa na życie uczestniczących w nim osób?