Dni satanizmu są policzone
JEHOWA BÓG stworzył Adama i Ewę, umieścił ich w rajskim ogrodzie oraz polecił im rozmnażać się i napełniać ziemię prawym potomstwem. Mieli dbać o ten ogród, uprawiać go, pielęgnować i — żyć wiecznie. A wszystko to pod jednym, nietrudnym do spełnienia warunkiem: ‛Nie wolno wam jeść z drzewa rosnącego w środku ogrodu. Jeżeli zjecie z niego, umrzecie’ (1 Mojżeszowa 1:27, 28; 2:8, 9, 15-17; Izajasza 45:18).
Pewien potężny anioł zbuntował się przeciwko Bogu i stał się Szatanem, to znaczy „Przeciwnikiem”, gdyż chciał dla siebie władzy. Pragnął, by właśnie jemu ludzie oddawali cześć. Namawiał Ewę do zjedzenia zakazanego owocu, zachwalając, że jest on dobry, oraz zapewniając ją, że nie tylko nie umrze, ale że stanie się wręcz podobna do Boga — będzie mogła sama rozstrzygać, co jest dobre, a co złe. Jej pierwsza decyzja okazała się błędna, uznała bowiem za słuszne sięgnąć po zakazany owoc. Zjadła go, dała potem Adamowi, który także go jadł, i w rezultacie oboje umarli. W ten sposób Adam sprowadził grzech i śmierć na wszystkich swych potomków, którzy odtąd umierają (1 Mojżeszowa 3:1-6; Rzymian 5:12). Tych dwoje ludzi poszło za Szatanem i stało się jego pierwszymi czcicielami. Od tamtej pory już miliony stwierdziły, że religia ich prarodziców zupełnie im odpowiada. „Jeśli oddajecie siebie komuś jako niewolników, żeby mu być posłuszni, to będąc mu posłuszni, jesteście jego niewolnikami” (Rzymian 6:16; Jana 17:15, 16; 1 Jana 5:19).
Jehowa zapowiedział ostateczną zagładę Szatana, lecz pozwolił mu przez pewien czas działać. Dał mu sposobność, by udowodnił słuszność twierdzenia, iż na ziemi nie będzie ludzi, którzy w próbach dochowaliby Bogu wierności. Do tego zarzutu — a także do odpowiedzi na korzyść Jehowy — nawiązuje dramatyczny opis z pierwszych dwóch rozdziałów biblijnej Księgi Joba. Pomimo okrutnych, złośliwych ataków Szatana Job był zdecydowany zachować lojalność wobec Boga, czym udowodnił, że Szatan jest kłamcą (1 Mojżeszowa 3:15; 2 Mojżeszowa 9:16; Joba 42:7). Również 11 rozdział Listu do Hebrajczyków wymienia wielu świadków, którzy w kwestii spornej co do panowania nad światem opowiedzieli się po stronie Jehowy.
Niezrównany przykład dał Chrystus Jezus, który zawsze niezłomnie stał przy Jehowie w doniosłej kwestii spornej dotyczącej powszechnego zwierzchnictwa oraz lojalności człowieka wobec Boga. Szatan poniósł w związku z tym druzgocącą porażkę. Gdy bowiem zaofiarował Jezusowi panowanie nad całym światem w zamian za jeden akt czci, ten zdecydowanie odrzucił ową propozycję. Nie zachwiał się także w obliczu okrutnej próby, która wiązała się ze śmiercią na palu męki. Zwyciężył Szatana i jego świat, zostawiając nam doskonały wzór do naśladowania (Mateusza 4:8-10; 27:50; Jana 16:33; Hebrajczyków 5:7-10; 1 Piotra 2:21).
Ponieważ żyjemy w przerażających czasach, mogłoby się wydawać, że Szatan jest potężniejszy niż kiedykolwiek, a satanizm rośnie w siłę. Niemniej Biblia w Księdze Objawienia, rozdziale 12, wersetach 7-9 i 12, ukazuje zupełnie inny obraz:
„Wybuchła wojna w niebie: Michał [Chrystus Jezus] i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie. Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu”.
Raj na ziemi — po czas niezmierzony!
‛Wiedząc, że mało ma czasu’, Szatan wzmaga swą demoniczną aktywność w obecnych „dniach ostatnich” (Jakuba 5:1-3). Ale w tym mrocznym okresie rozbłyskuje promień nadziei. Opisuje ją Księga Objawienia 21:1, 3-5: „I ujrzałem nowe niebo i nową ziemię; bo poprzednie niebo i poprzednia ziemia przeminęły i morza już nie ma. Wtedy usłyszałem donośny głos od tronu, mówiący: ‚Oto namiot Boga jest z ludźmi i On będzie przebywać z nimi, a oni będą jego ludami. I będzie z nimi sam Bóg. I otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło’. I Zasiadający na tronie rzekł: ‚Oto czynię wszystko nowe’. Mówi też: ‚Napisz, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe’”.
Chrystus Jezus będzie panował przez tysiąc lat, podczas których Jehowa zrealizuje swe pierwotne zamierzenie związane ze stworzeniem ziemi i osadzeniem na niej człowieka (Objawienie 20:1, 2, 6). Jak sobie przypominasz, na początku ludzie mieli napełniać ziemię prawym potomstwem, troszczyć się o nią, doglądać roślin i zwierząt oraz żyć ze sobą w pokoju i miłości. Urzeczywistnienie tego postanowienia zostało odłożone, by Szatan mógł spróbować dowieść prawdziwości swych zapewnień, iż odciągnie od Jehowy Boga wszystkich ludzi. Swymi niewolnikami uczynił miliardy, ale nie udało mu się to z kilkoma milionami osób lojalnych wobec Stwórcy (Rzymian 6:16).
W trakcie przywracania na ziemi rajskich warunków Jehowa za pośrednictwem Chrystusa Jezusa okaże miłosierdzie nawet spoczywającym w grobach. Dzięki temu miliardy tych, którzy zmarli w ciągu minionych tysiącleci, otrzymają szansę życia wiecznego: „Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos i wyjdą: ci, którzy czynili to, co dobre, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy się dopuszczali tego, co podłe, na zmartwychwstanie sądu” (Jana 5:28, 29).
Kto nie zechce się dostosować do warunków panujących na tej sprawiedliwej nowej ziemi, ten nie pozostanie na niej, by ją zatruwać lub niszczyć, szkodzić roślinom i zwierzętom, zakłócać pokój między ludźmi bądź występować przeciw prawdziwemu wielbieniu Jehowy Boga. Potwierdza to Psalm 37:10, 11, 29: „Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego; spojrzysz na miejsce jego, a już go nie będzie. Lecz pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem. Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki”.
Księga Micheasza 4:2-4 obiecuje prawdziwy pokój i bezpieczeństwo: „Pójdzie wiele narodów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana i do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył swoich dróg, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon i słowo Pana z Jeruzalemu! Wtedy rozsądzać będzie liczne ludy i rozstrzygać sprawy wielu narodów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej. I będzie siedział każdy pod swoim szczepem winnym i pod drzewem figowym, i nikt nie będzie szerzył popłochu. Zaiste, usta Pana Zastępów to powiedziały”.
Pokój ten obejmie też zwierzęta, o czym świadczą słowa Jehowy zawarte w Księdze Ozeasza 2:20: „W owym dniu ustanowię dla niej przymierze ze zwierzętami polnymi i ptactwem niebieskim, i płazami ziemi, a łuk i miecz, i wojnę zniosę z ziemi i sprawię, że będzie mieszkać bezpiecznie”. W Księdze Ezechiela 34:25 również wspomniano o przymierzu, które doprowadzi do tego, że nie będzie „drapieżnych zwierząt”.
Zgodę między zwierzętami w raju zapowiada też Księga Izajasza 11:6-9: „Będzie wilk gościem jagnięcia, a lampart będzie leżał obok koźlęcia. Cielę i lwiątko, i tuczne bydło będą razem, a mały chłopiec je poprowadzi. Krowa będzie się pasła z niedźwiedzicą, ich młode będą leżeć razem, a lew będzie karmił się słomą jak wół. Niemowlę bawić się będzie nad jamą żmii, a do nory węża wyciągnie dziecię swoją rączkę. Nie będą krzywdzić ani szkodzić na całej mojej świętej górze, bo ziemia będzie pełna poznania Pana [Jehowy, NW] jakby wód, które wypełniają morze”.
Ziemię odziedziczą ludzie pokorni. Zadbają o powietrze, wodę i glebę. Ze źródeł i strumieni popłynie woda na spieczone grunty. Góry, ogołocone dla samolubnych korzyści, pokryją się drzewami. Lasy staną się naprawdę bujne, a dawne pustynie zakwitną jak róża. Niewidomi będą widzieć, głusi słyszeć, chromi zaczną chodzić, a niemi mówić (Izajasza 35:1-7). Wdzięczność wobec Jehowy za majestatyczne góry i doliny oraz wybrzeża wokół falujących mórz i oceanów sprawi, że ludzie nie pozwolą na nowo zakiełkować chciwości, która by ich popychała do rujnowania ziemi. Miłowanie bliźniego jak samego siebie, a przede wszystkim miłowanie Jehowy z całego serca, duszy, umysłu i siły stanie się dla każdego doskonałego człowieka, obficie wydającego owoce ducha Jehowy, czymś prostym, naturalnym i sprawiającym rozkosz. Wszyscy będą pielęgnować owoce ducha — „miłość, radość, pokój, wielkoduszną cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność, panowanie nad sobą” (Galatów 5:22, 23).
Zbyt piękne, by mogło być prawdziwe?
Niejeden czytelnik zapewne powie w tym miejscu: „Wszystko to jest zbyt piękne, by mogło być prawdziwe”. Ale obecne warunki są zbyt okropne, by mogły panować dłużej. Żyjemy w okresie nazwanym w Biblii „dniami ostatnimi”. Rozejrzyj się dokoła, a sam się o tym przekonasz. „W dniach ostatnich”, powiada Słowo Boże, „nastaną krytyczne czasy trudne do zniesienia. Albowiem ludzie będą rozmiłowani w samych sobie, rozmiłowani w pieniądzach, zarozumiali, wyniośli, bluźniercy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, nielojalni, wyzuci z naturalnego uczucia, nieskłonni do jakiejkolwiek ugody, oszczercy, nie panujący nad sobą, zajadli, nie miłujący dobroci, zdrajcy, nieprzejednani, nadęci pychą, miłujący bardziej rozkosze niż miłujący Boga, zachowujący formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierzający się jego mocy; i od tych się odwróć. Natomiast ludzie niegodziwi i oszuści będą się posuwać od złego ku gorszemu, wprowadzając w błąd i będąc w błąd wprowadzani” (2 Tymoteusza 3:1-5, 13).
Chociaż ten obraz naszych czasów jest bardzo wymowny, niektórzy w dalszym ciągu stroją sobie drwiny. Ale i tego należało oczekiwać. Takie szyderstwa również stanowią dowód, że żyjemy w dniach ostatnich: „W dniach ostatnich przyjdą szydercy ze swym szyderstwem, postępujący według własnych pragnień i mówiący: ‚Gdzie jest ta jego obiecana obecność? Przecież od dnia, gdy nasi praojcowie zapadli w sen śmierci, wszystko trwa dokładnie tak, jak od początku stworzenia’. (...) Teraźniejsze niebiosa i ziemia są odłożone dla ognia oraz zachowane na dzień sądu i zagłady ludzi bezbożnych. Są (...) nowe niebiosa i nowa ziemia, których oczekujemy zgodnie z jego obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:3, 4, 7, 13).
Jehowa obiecuje, że w Jego nowym, sprawiedliwym świecie nikt nie będzie nawet wracać pamięcią do starego, niegodziwego świata, podległego władzy Szatana: „Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu. A raczej będą się radować i weselić po wszystkie czasy z tego, co Ja stworzę” (Izajasza 65:17, 18). Dni satanizmu są policzone, a w momencie wyznaczonym przez Boga na zawsze zostanie unicestwiony także sam Szatan (Objawienie 20:1-3, 7-10).
Wspaniałe warunki, które zapanują w raju na ziemi, wcale nie są zbyt piękne, by mogły być prawdziwe — to dzisiejsza sytuacja w starym szatańskim systemie rzeczy jest w oczach Jehowy zbyt okropna, by mogła trwać dłużej.
[Ilustracja na stronie 10]
Wspaniałe warunki, które zapanują w raju na ziemi, wcale nie są zbyt piękne, by mogły być prawdziwe