Młodzi ludzie pytają:
Dlaczego Bóg dopuszcza nieszczęścia?
LIDIJA miała zaledwie kilkanaście lat, gdy w jej ojczyźnie — byłej Jugosławii — wybuchła wojna. „Wiele dni i nocy spędziłam w ciemnym schronie” — wspomina. „Często kusiło mnie, żeby się stamtąd wyrwać, nawet gdyby to oznaczało śmierć! Przed wojną niczego nam nie brakowało, ale teraz cieszyliśmy się z tego, że żyjemy”.
Stresy i napięcia okresu wojny wkrótce odbiły się na jej usposobieniu duchowym. „Całymi tygodniami nie mogliśmy głosić ani chodzić na zebrania” — mówi Lidija. „Naprawdę myślałam, że Jehowa przestał się o nas troszczyć. Pytałam sama siebie: Dlaczego nam teraz nie pomaga?”
Wojny, przestępstwa, choroby, katastrofy, wypadki — takie nieszczęścia spotykają nawet ludzi młodych. I zrozumiałe, że kiedy dotkną ciebie osobiście, możesz się zastanawiać: Dlaczego Bóg dopuszcza nieszczęścia?
Pytanie takie zadawali sobie także słudzy Boży w przeszłości. Na przykład prorok Habakuk — widząc opłakaną sytuację ludu Bożego — ubolewał: „Dokądże, Panie, będę wołał o pomoc, a Ty nie wysłuchasz? Jak długo będę krzyczał: Pomocy! a Ty nie wybawisz? Dlaczego dopuszczasz, bym patrzył na złość i spoglądał na bezprawie?” (Habakuka 1:2, 3). Obecnie niektórzy młodzi chrześcijanie przeżywają podobne napięcia emocjonalne.
Zobaczmy, co czuła pewna młoda chrześcijanka, gdy niespodziewanie zmarł jej ojciec. „Wpadłam w szał — krzyczałam z okna, wylewałam złość na Jehowę Boga” — opowiada. „Obwiniałam Go za wszystko. Jak to się mogło zdarzyć? Tata był wspaniałym ojcem i kochającym mężem, i nagle coś takiego... Czy Jehowy w ogóle to nie obchodzi?” W takiej sytuacji zamęt, ból czy nawet gniew to uczucia zupełnie normalne. Pamiętaj, że wierny prorok Habakuk również bolał nad tolerowaniem niegodziwości. Gdy jednak ktoś trwa w rozgoryczeniu, grozi mu niebezpieczeństwo. Może ‛wybuchnąć gniewem na Pana’ (Przypowieści 19:3).
Co więc robić, by gniew i rozgoryczenie nami nie zawładnęły? Przede wszystkim trzeba zrozumieć, skąd się wzięło zło.
Bóg nie jest sprawcą nieszczęść
Z Biblii jednoznacznie wynika, iż Bóg nigdy nie chciał, byśmy cierpieli. Pierwszą parę ludzką umieścił w rajskim domu, wolnym od bólu i cierpienia (1 Mojżeszowa 1:28). Na pewno dobrze wiesz, jaki zły obrót przybrały jednak sprawy: niewidzialne stworzenie duchowe, zwane później Diabłem i Szatanem, namówiło Adama i Ewę do nieposłuszeństwa wobec Boga (1 Mojżeszowa, rozdział 3; Objawienie 12:9). W ten sposób Adam ściągnął na całe swe potomstwo grzech wraz z jego katastrofalnymi skutkami (Rzymian 5:12).
Nie ulega więc wątpliwości, że to nie Bóg, lecz sam człowiek sprowadził zło na ludzkość (5 Mojżeszowa 32:5; Kaznodziei 7:29). Istotnie, wszelkie obecne nieszczęścia — choroby, śmierć, wojny i niesprawiedliwość — są rezultatem rozmyślnego nieposłuszeństwa Adama. Ponadto według Biblii wszystkimi ludźmi rządzi „czas i nieprzewidziane zdarzenie” (Kaznodziei 9:11, NW). Niespodziewane wypadki i tragedie dosięgają zarówno niegodziwych, jak i prawych.
Bóg dopuszcza zło
Chociaż pokrzepiająca jest świadomość, że Bóg nie sprowadza nieszczęść, możesz się mimo wszystko zastanawiać: „Dlaczego wciąż toleruje zło?” To również ma związek z kwestiami podniesionymi w Edenie. Bóg zapowiedział Adamowi, iż za nieposłuszeństwo czeka go śmierć (1 Mojżeszowa 2:17). Ale Diabeł wmówił Ewie, że gdy zje owoc z zakazanego drzewa, nie umrze! (1 Mojżeszowa 3:1-5). Tym samym Szatan nazwał Boga kłamcą. Ponadto zasugerował, iż byłoby dla człowieka lepiej, gdyby nie podlegał kierownictwu Boga, ale sam podejmował decyzje.
Bóg nie mógł zlekceważyć tych zarzutów. Czy widziałeś kiedyś, jak uczeń podrywa autorytet nauczyciela? Jeżeli nauczyciel puszcza to płazem, inni uczniowie idą w ślady kolegi. Tak samo na świecie zapanowałby chaos, gdyby Jehowa nie podjął wyzwania rzuconego przez Szatana. Uczynił to, zezwalając ludziom postępować pod dyktando Diabła. Czy wyszła im na dobre niezależność wynosząca ich do rangi bogów, której mieli zaznawać zgodnie z jego obietnicą? Nie. Rządy Szatana przyniosły zamęt i nieszczęścia, co dowodzi, że jest on przewrotnym kłamcą!
Czy Bóg będzie dopuszczał zło bez końca? W żadnym razie. Wkrótce położy kres wszelkiej niegodziwości, rozstrzygając kwestie sporne podniesione przez Szatana (Psalm 37:10). Ale jak sobie radzić do tego czasu?
Kwestia sporna, która dotyczy ciebie
Przede wszystkim musisz sobie uświadomić, że kwestia sporna między Bogiem a Szatanem dotyczy także ciebie! Jak to rozumieć? Poszukajmy odpowiedzi w księdze biblijnej nazwanej od imienia prawego człowieka Joba. Kiedy Bóg postawił go za przykład swego wiernego czciciela, Szatan odrzekł: „Czy Job oddawałby ci cześć, gdyby nic z tego nie miał?” (Joba 1:9, Today’s English Version). Szatan twierdził nawet, że jeśli pozwolono by mu wywierać na ludzi nacisk, to każdego zdołałby odciągnąć od służenia Bogu! (Joba 2:4, 5).
Tak oto Szatan oczernia wszystkie bogobojne osoby. Oczernia też ciebie. Niemniej Księga Przypowieści 27:11 zachęca: „Bądź mądry, synu mój, i rozweselaj moje serce, a będę mógł dać odprawę temu, kto mnie lży”. Jeżeli służysz Bogu pomimo bolesnych przeżyć, w rzeczywistości udowadniasz, że Szatan jest kłamcą!
Oczywiście w trudnych chwilach niełatwo pamiętać o tych kwestiach spornych. Diane, która miała zaledwie 10 lat, gdy zmarła jej matka, opowiada: „Bałam się, że z powodu ciężkich przeżyć stanę się zimna i rozgoryczona”. Jednakże znajomość przyczyny, dla której Bóg dopuszcza zło, pomogła jej wyrobić sobie właściwy stosunek do własnych problemów. „Chociaż nieraz borykam się z trudnościami”, mówi teraz, „Jehowa zawsze wspiera mnie swym ramieniem”.
Diane przypomina nam o bardzo ważnym fakcie: Jehowa nie oczekuje od nas, że będziemy zmagać się z trudnościami samotnie. W Księdze Psalmów 55:23 zapewnia: „Zrzuć na Pana brzemię swoje, a On cię podtrzyma! On nie dopuści, by na zawsze zachwiał się sprawiedliwy”. O prawdziwości tych słów przekonała się młoda Japonka imieniem Kotoyo. W roku 1995 przeżyła tragedię, gdy jej rodzice zginęli podczas trzęsienia ziemi w Kobe. Kotoyo powiedziała w imieniu własnym i swych sióstr: „Mama nauczyła nas polegania na Jehowie, więc wytrwamy”.
A co z Lidiją wspomnianą na wstępie? Z czasem uświadomiła sobie, że Jehowa wcale jej nie opuścił. „Jehowa zawsze był przy nas” — mówi teraz Lidija. „Prowadził nas i kierował naszymi krokami”.
Jehowa — kochający i troskliwy Bóg
W ciężkich chwilach również tobie Bóg może przyjść z pomocą. Dlaczego? Ponieważ Jehowa się o ciebie troszczy! I chociaż pozwala, by dobrym ludziom przytrafiały się nieszczęścia, życzliwie ich pokrzepia (2 Koryntian 1:3, 4). Czyni tak między innymi za pośrednictwem zboru chrześcijańskiego. Możesz w nim znaleźć ‛przyjaciół bardziej przywiązanych niż brat’, którzy w trudnej sytuacji dodadzą ci sił (Przypowieści 18:24). Kotoyo wspomina: „Od pierwszego dnia po trzęsieniu ziemi spotykaliśmy się z braćmi w pewnym miejscu, gdzie otrzymywaliśmy zachęty oraz niezbędne rzeczy. Dzięki temu czułam się bezpiecznie. Myślę, że dopóki mamy Jehowę i braci, możemy przetrwać wszystko”.
Ponieważ Jehowa dobrze cię zna, w razie nieszczęścia potrafi także zatroszczyć się o twoje osobiste potrzeby. Daniel wyjaśnia, jak sobie radził po stracie ojca: „Jehowa stał się dla mnie ojcem, a w Jego organizacji znalazłem ludzi o usposobieniu duchowym i mogę się od nich uczyć. Kiedy nurtują mnie pytania, które normalnie omawiałbym z tatą, Jehowa zawsze udziela mi odpowiedzi”. Podobnie Diane odczuwa, że po śmierci matki Jehowa życzliwie się o nią zatroszczył: „Za pośrednictwem dojrzałych duchowo, starszych osób udziela mi zachęt i rad, zapewnia przewodnictwo, prowadzi mnie i pomaga przezwyciężać zniechęcenie”.
Oczywiście nieszczęścia to nic przyjemnego. Czerp jednak pociechę ze zrozumienia, dlaczego Bóg je dopuszcza. Ciągle sobie przypominaj, że już niedługo uzdrowi tę sytuację. Nie zostanie żaden ślad po trudnościach, które przeżywamy! (Izajasza 65:17; 1 Jana 3:8). Jeżeli korzystasz ze wszystkich środków pomocniczych udostępnianych przez Jehowę, masz swój udział w udowadnianiu, że Szatan jest kłamcą. A z czasem ‛Bóg otrze z twych oczu wszelką łzę’ (Objawienie 21:3, 4).
[Ilustracje na stronie 19]
Wkrótce Jehowa położy kres wszystkim nieszczęściom