Młodzi ludzie pytają

Czy mam wyznać swój grzech?

„Ogromnie mi wstyd. Nie wiem, co robić. Chciałabym pójść z tym do rodziców, ale za bardzo się krępuję” (Lisa).a

TAK napisała pewna młoda kobieta pogrążona w rozterce. Przez kilka lat była związana uczuciowo z niewierzącym mężczyzną, aż któregoś dnia pod wpływem alkoholu pozwoliła mu na zbliżenie fizyczne.

Niestety, do takich rzeczy dochodzi czasami nawet wśród młodzieży chrześcijańskiej. Im mniej mamy lat i doświadczenia życiowego, tym więcej błędów zwykle popełniamy. Istnieje jednak zasadnicza różnica pomiędzy drobnym błędem a poważnym występkiem, takim jak niemoralność płciowa (1 Koryntian 6:9, 10). W takim wypadku młoda osoba potrzebuje pomocy. Problem w tym, że nie jest łatwo przyznać się do swych wykroczeń.

Pewna młoda chrześcijanka uwikłała się w przedmałżeńskie stosunki płciowe. Postanowiła powiedzieć o tym starszym zboru i nawet wyznaczyła sobie datę. Ale stale odkładała tę rozmowę. Ani się spostrzegła, że minął cały rok!

„Nic ukrytego”

Jeżeli dopuściłeś się poważnego grzechu, musisz sobie uświadomić, iż zatajanie go byłoby bardzo nierozsądne. Po pierwsze, prawda tak czy owak zazwyczaj wychodzi na jaw. Jako małe dziecko Mark potłukł ceramiczną dekorację ścienną. „Próbowałem dokładnie ją posklejać”, wspomina, „lecz rodzice szybko zauważyli pęknięcia”. To prawda, że już wyrosłeś z dzieciństwa. Ale większość rodziców zwykle potrafi wyczuć, kiedy z ich dziećmi coś jest nie w porządku.

„Chcąc ukryć swe problemy, uciekałam się do kłamstw”, wyznaje 15-letnia Ann, „ale tylko pogorszyłam sytuację”. Kłamstwa najczęściej wychodzą na wierzch. A gdy rodzice dowiedzą się, że próbowałeś ich oszukać, zapewne się zdenerwują bardziej, niż gdybyś od razu się przyznał.

Ale co ważniejsze, Biblia mówi: „Nie ma nic ukrytego, co by nie stało się jawne, ani nic starannie skrytego, co by się nigdy nie stało znane i nigdy nie wyszło na jaw” (Łukasza 8:17). Jehowa wie, co zrobiliśmy i co obecnie robimy. Tak jak Adam nic przed Nim nie ukryjesz (1 Mojżeszowa 3:8-11). Z czasem o twoich grzechach prawdopodobnie dowiedzą się też drudzy (1 Tymoteusza 5:24).

Tajenie występku może ci zaszkodzić jeszcze pod innymi względami. Psalmista Dawid napisał: „Gdy milczałem, schły kości moje od błagalnego wołania przez cały dzień. Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka twoja” (Psalm 32:3, 4). Stres wywołany tuszowaniem sprawy potrafi wywrzeć rujnujący wpływ na stan emocjonalny. Niepokój, poczucie winy oraz strach przed zdemaskowaniem mogą cię przygnębić. Niewykluczone, iż zaczniesz się izolować od przyjaciół i rodziny. Być może poczujesz się nawet odcięty od samego Boga! „Sumienie mi wyrzucało, że zasmuciłem Jehowę” — napisał młodzieniec imieniem Andrew. „Cały czas mnie gryzło”.

Przerwij milczenie

Czy jest jakiś sposób na pozbycie się takiej zgryzoty? Oczywiście! Psalmista powiada: „Grzech mój wyznałem tobie i winy mojej nie ukryłem. (...) Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego” (Psalm 32:5; porównaj 1 Jana 1:9). Andrew również odczuł ogromną ulgę, kiedy wyznał swój grzech. Wspomina: „Zwróciłem się do Jehowy i gorąco błagałem Go o przebaczenie”.

Ty też możesz tak postąpić. Pomódl się do Jehowy. On wie, co zrobiłeś, ale pokornie wyznaj Mu to w modlitwie. Proś o przebaczenie, niech nie powstrzymuje cię od tego poczucie, iż jesteś zbyt niegodziwy, żeby otrzymać pomoc. Jezus umarł, abyśmy pomimo naszej niedoskonałości mogli się cieszyć uznaniem Bożym (1 Jana 2:1, 2). Poza tym możesz prosić o siły do dokonania potrzebnych zmian. Przeczytaj Psalm 51, a dużo łatwiej ci będzie zwrócić się do Boga.

Powiedz rodzicom

Jednakże nie wystarczy wyznać grzech Bogu. Jesteś też zobowiązany powiedzieć o nim rodzicom. Bóg nakazał im ciebie ‛karcić i ukierunkowywać twój umysł zgodnie z myślami Jehowy’ (Efezjan 6:4). Z tego zadania rodzice potrafią się wywiązać jedynie wtedy, gdy znają twoje problemy. To prawda, że opowiedzenie im o wszystkim może nie być ani łatwe, ani przyjemne. Bez względu na to, jak z początku zareagują, potem zapewne opanują swe emocje. Mogą być nawet zadowoleni, że zaufałeś im na tyle, by wyjawić swój problem. W przypowieści o synu marnotrawnym Jezus mówił o młodym człowieku, który wdał się w niemoralne postępowanie. Ale gdy w końcu wyznał swój błąd, ojciec przyjął go z otwartymi ramionami! (Łukasza 15:11-24). Niewątpliwie twoi rodzice również przyjdą ci z pomocą. Przecież wciąż cię kochają.

Co prawda możesz się obawiać, że ich zranisz. Ale to nie wyznanie grzechu, lecz popełnienie go rani rodziców! Ujawnienie występku to pierwszy krok do ukojenia ich bólu. Wspomniana wcześniej Ann powiedziała o wszystkim rodzicom i potem odczuła ogromną ulgę.b

Wyznanie występku utrudniają również wstyd i zakłopotanie. Wierny kopista Ezdrasz sam nie popełnił grzechu, ale gdy mówił o grzechach innych Żydów, powiedział: „Wstydzę się i nie ośmielam się nawet podnieść swojego oblicza do ciebie, Boże mój” (Ezdrasza 9:6). Jeżeli zrobiłeś coś złego, to wstyd jest w gruncie rzeczy stosownym uczuciem. Wskazuje, że twoje sumienie wciąż się odzywa. Z czasem takie uczucie zawstydzenia osłabnie. Andrew ujął to następująco: „Wyznanie grzechu jest wyjątkowo trudne i żenujące. Ale ulgę przynosi świadomość, że Jehowa hojnie przebaczy”.

Zwróć się do starszych

Jeżeli jesteś chrześcijaninem, sprawa nie kończy się na rozmowie z rodzicami. Andrew opowiada: „Wiedziałem, że muszę pójść z moim problemem do starszych zboru. Jakąż otuchą była świadomość, iż otrzymam od nich pomoc!” Młodzi Świadkowie Jehowy mogą i powinni zwrócić się do starszych zboru o pomoc i zachętę. Ale dlaczego nie wystarczy po prostu modlitwa do Jehowy? Ponieważ On obarczył starszych odpowiedzialnością ‛czuwania nad naszymi duszami’ (Hebrajczyków 13:17). Potrafią oni pomóc ci uniknąć ponownego popełnienia grzechu (porównaj Jakuba 5:14-16).

Nie oszukuj siebie, myśląc, że sam możesz sobie pomóc. Gdybyś rzeczywiście był dostatecznie silny, czy w ogóle dopuściłbyś się grzechu? Najwyraźniej potrzebujesz pomocy drugich. Andrew odważnie o nią poprosił. Oto jego rada: „Zachęcam każdego, kto jest lub był uwikłany w poważny grzech, aby otworzył swe serce przed Jehową i jednym z ustanowionych przez Niego pasterzy”.

Ale jak się zwrócić do starszego? Wybierz brata, którego darzysz zaufaniem. Mógłbyś zacząć w ten sposób: „Muszę z tobą o czymś porozmawiać” albo „Mam problem”, a nawet „Mam problem i potrzebuję twojej pomocy”. Gdy będziesz szczery i otwarty, dasz wyraźny dowód, że okazujesz skruchę i pragniesz się zmienić.

„Boję się, że zostanę wykluczony”

A co powiedzieć o takiej ewentualności? To prawda, że za popełnienie poważnego grzechu grozi wykluczenie, ale nie dzieje się to automatycznie. Wyklucza się osoby, które nie okazują skruchy — które uparcie nie chcą się zmienić. W Księdze Przypowieści 28:13 czytamy: „Kto ukrywa występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia”. Zwrócenie się do starszych o pomoc dowodzi, iż pragniesz się zmienić. Do ich głównych zadań należy uzdrawianie, a nie karanie. Mają traktować lud Boży życzliwie, szanując godność drugich. Chcą ci pomóc ‛uczynić prostymi ścieżki dla twoich stóp’ (Hebrajczyków 12:13).

Trzeba przyznać, że w wypadku oszustwa lub trwania w poważnym występku może brakować przekonywających „uczynków odpowiadających skrusze” (Dzieje 26:20). Czasami rzeczywiście dochodzi do wykluczenia. A nawet jeśli grzesznik okaże skruchę, starsi są zobowiązani zastosować wobec niego jakąś formę skarcenia. Czy ich decyzja wprawi cię w złość lub rozgoryczenie? W Liście do Hebrajczyków 12:5, 6 Paweł nawołuje: „Synu mój, nie bagatelizuj karcenia od Jehowy ani nie ustawaj, gdy jesteś przez niego korygowany, bo kogo Jehowa miłuje, tego karci; doprawdy, biczuje każdego, kogo przyjmuje za syna”. Bez względu na rodzaj skarcenia potraktuj je jako dowód miłości Bożej. Pamiętaj, że dzięki szczerej skrusze ponownie nawiążesz właściwe stosunki z naszym miłosiernym Ojcem, Jehową Bogiem.

Przyznanie się do własnych błędów wymaga odwagi. Ale taki krok pozwoli ci uporządkować sprawy nie tylko z rodzicami, lecz także z samym Jehową Bogiem. Niech strach, duma czy zakłopotanie nie powstrzymają cię od szukania pomocy. Nie zapominaj, że Jehowa „jest hojny w odpuszczaniu!” (Izajasza 55:7).

[Przypisy]

[Napis na stronie 12]

‛Zachęcam wszystkich, którzy dopuścili się grzechu, żeby otworzyli swe serce przed Jehową’ (Andrew)

[Ilustracja na stronie 11]

Wyznanie występku rodzicom może pomóc w odzyskaniu zdrowia duchowego