Poznanie jedynego prawdziwego Boga
LUDZKOŚĆ niemal od samego początku czci wiele bóstw. Na całym świecie jest ich tyle, że trudno ustalić dokładną liczbę — ale sięga ona milionów.
Skoro przekonaliśmy się, że Bóg istnieje, musimy zadać sobie pytanie: Który ze wszystkich bogów czczonych na całej ziemi, teraz i w przeszłości, jest prawdziwym Bogiem? Z Biblii, z Ewangelii według Jana 17:3, wyraźnie wynika, że jest tylko jeden prawdziwy Bóg i że pozwala On się poznać: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa”.
Imię wyróżniające Boga
Rozsądny jest wniosek, że każdy osobowy bóg ma imię, które go odróżnia od innych bogów, również jakoś nazywanych. Imię to powinien sobie nadać raczej sam bóg, a nie jego czciciele.
Kwestia ta wiąże się z zaskakującym faktem. Większość znanych religii przypisuje swym bogom imiona, natomiast Żydzi i główne kościoły chrześcijaństwa nie wyróżniają w ten sposób czczonego przez siebie boga. Posługują się za to takimi tytułami, jak Pan, Bóg, Wszechmocny i Ojciec.
W publikacji Theology (Teologia) David Clines oświadczył: „Mniej więcej między piątym a drugim stuleciem p.n.e. Bogu przytrafił się tragiczny wypadek: stracił imię. Mówiąc dokładniej, Żydzi przestali nazywać Boga osobistym imieniem Jahwe, zaczęli zaś określać Go różnymi peryfrazami: Bóg, Pan, Imię, Święty, Obecność, a także Miejsce. Nawet jeśli w tekście biblijnym występowało imię Jahwe, czytający zastępowali je słowem Adonaj. Po ostatecznym zburzeniu świątyni ustały również rzadkie obrzędy, podczas których używano tego imienia, toteż jego wymowa poszła w zapomnienie”. Nikt jednak nie może stanowczo orzec, kiedy ortodoksyjni Żydzi przestali wymawiać głośno imię Boże i zaczęli zastępować je hebrajskimi słowami oznaczającymi Boga i Pana Wszechwładnego.
A zatem chcąc się dowiedzieć, kto jest „jedynym prawdziwym Bogiem”, trzeba przede wszystkim poznać Jego imię. Ustalenie tego nie jest wcale trudne, gdyż imię Boga Wszechmocnego, Stwórcy, zostało jasno i wyraźnie przedstawione w Psalmie 83:18: „Aby wiedziano, że ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią”.
Jehowa czy Jahwe?
W Przekładzie Nowego Świata oraz w innych tłumaczeniach Biblii pojawia się imię Jehowa, lecz niektórzy są zdania, że powinno się mówić Jahwe. Która wersja jest poprawna?
Najstarsze manuskrypty biblijne napisano po hebrajsku. W Pismach Hebrajskich imię Boże występuje prawie 7000 razy w postaci czterech spółgłosek — JHWH. To czterospółgłoskowe słowo powszechnie nazywa się tetragramem, od dwóch greckich wyrazów oznaczających „cztery litery”. Ponieważ wczesne teksty hebrajskie składały się z samych spółgłosek i nie miały samogłosek, będących wskazówką dla czytającego, trudno ustalić poprawną wymowę. To, czy tetragram należy odczytywać Jahwe, czy Jehowa, zależy od samogłosek wstawionych przez czytelnika między wspomniane cztery spółgłoski. Obecnie wielu hebraistów opowiada się za formą Jahwe.
Chcąc jednak być konsekwentnym, należałoby wybrać formę Jehowa. Dlaczego? Jest ona od stuleci znana w różnych językach. Jej przeciwnicy powinni też protestować przeciw używaniu takich powszechnie akceptowanych imion, jak Jeremiasz, a nawet Jezus. Imię Jeremiasz zgodnie z oryginalną wymową hebrajską powinno brzmieć Jirmejáh lub Jirmejáhu, a Jezus należałoby zmienić na Jeszúa‛ (po hebrajsku) lub Iesoús (po grecku). Wielu badaczy Biblii, łącznie ze Świadkami Jehowy, woli więc konsekwentnie używać dobrze znanego w języku polskim imienia Jehowa oraz jego odpowiedników w innych językach.
Czy to takie ważne?
Niektórzy twierdzą, że wypowiadanie imienia Boga Wszechmocnego nie ma większego znaczenia, i zwracając się do Niego, poprzestają na nazywaniu Go Ojcem lub po prostu Bogiem. Są to jednak tytuły, a nie imiona, i nie mają charakteru osobistego ani wyodrębniającego. W czasach biblijnych słowo oznaczające Boga (po hebrajsku ʼElohím) służyło do określania każdego boga — nawet Dagona, pogańskiego bożka Filistynów (Sędziów 16:23, 24). Gdyby więc Hebrajczyk powiedział Filistynowi, że czci „Boga”, nie byłoby właściwie wiadomo, kto jest tym prawdziwym Bogiem, którego wielbi.
Ciekawy komentarz zamieszczono w pewnym słowniku z 1874 roku: „[Jehowa] jest zawsze imieniem własnym — określa osobowego Boga i tylko Jego, natomiast Elohim ma charakter rzeczownika pospolitego i zwykle rzeczywiście oznacza, choć niekoniecznie i nie zawsze, Najwyższego. (...) Hebrajczyk może mówić o tym Elohim, prawdziwym Bogu, przeciwstawiając Go wszystkim fałszywym bóstwom, ale nigdy nie o tym Jehowie, gdyż Jehowa to imię wyłącznie prawdziwego Boga. Wielokrotnie wspomina o swoim Bogu (...) ale nigdy nie o swoim Jehowie, bo mówiąc o swoim Bogu, ma na myśli Jehowę. Nazywa Go Bogiem Izraela, ale nigdy Jehową Izraela, nie ma bowiem innego Jehowy. Mówi o żywym Bogu, ale nigdy o żywym Jehowie, bo nie wyobraża sobie Jehowy inaczej niż żywego” (The Imperial Bible-Dictionary).
Przymioty prawdziwego Boga
Oczywiście sama znajomość czyjegoś imienia nie jest równoznaczna z bliższym poznaniem tej osoby. Większość z nas wie, jak się nazywają wybitniejsi politycy, a także sławni ludzie z różnych krajów. Ale taka wiedza — czy nawet umiejętność prawidłowego wymówienia imion i nazwisk — nie oznacza, że znamy ich osobiście lub wiemy, jakimi są ludźmi. Podobnie gdy chcemy poznać jedynego prawdziwego Boga, musimy dostrzec i docenić Jego przymioty.
To prawda, że nikt z ludzi nigdy nie ujrzy prawdziwego Boga, ale On z myślą o nas życzliwie polecił zapisać w Biblii wiele szczegółów dotyczących Jego osobowości (Wyjścia 33:20; Jana 1:18). Pewni hebrajscy prorocy otrzymali wizje niebiańskiego dworu Boga. To, co opisali, ukazuje nie tylko niezwykłą godność, imponujący majestat i moc, ale także spokój, porządek, piękno i przyjemną atmosferę (Wyjścia 24:9-11; Izajasza 6:1; Ezechiela 1:26-28; Daniela 7:9; Objawienie 4:1-3).
Jehowa Bóg krótko przedstawił swe ujmujące przymioty Mojżeszowi, co zostało zanotowane w Księdze Wyjścia 34:6, 7: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę, zachowujący lojalną życzliwość dla tysięcy, on przebacza przewinienie i występek, i grzech”. Chyba przyznasz, że zaznajomienie się z tymi cechami Boga pociąga nas do Niego i wzbudza pragnienie poznania Go lepiej?
Żaden człowiek nie może ujrzeć Jehowy Boga w Jego olśniewającej chwale, lecz jak podaje sprawozdanie biblijne, kiedy na ziemi przebywał Jezus Chrystus, odzwierciedlał osobowość swego niebiańskiego Ojca. Pewnego razu powiedział: „Syn nie może nic uczynić z własnej inicjatywy, lecz tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Cokolwiek bowiem Ten czyni, podobnie czyni również Syn” (Jana 5:19).
Na tej podstawie możemy wnioskować, że gdy Jezus przed przyjściem na ziemię przebywał na niebiańskich dziedzińcach ze swym Ojcem, Jehową Bogiem, obserwował u Niego takie cechy, jak życzliwość, współczucie, łagodność, serdeczność i gorące umiłowanie prawości oraz nienawiść do zła. A zatem dzięki dobremu poznaniu i zrozumieniu pełnego znaczenia świętego imienia Jehowy bez wątpienia będziemy mieć podstawy, by je miłować, czcić i wysławiać oraz pokładać w nim ufność.
Takie poznawanie jedynego prawdziwego Boga może trwać bez końca, na co zwraca uwagę sposób przetłumaczenia wersetu z Ewangelii według Jana 17:3 w Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata. Czasownik „poznać” występuje tu poprawnie w formie niedokonanej. Czytamy: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa”. Poznawanie jedynego prawdziwego Boga, Jehowy, oraz Jego Syna, Jezusa Chrystusa, rzeczywiście nie powinno się nigdy skończyć.
Prawdziwy Bóg się objawia
Prawdziwego Boga łatwo więc odróżnić od licznych fałszywych bogów. Jest wszechmocnym Stwórcą całego wszechświata, łącznie z planetą Ziemią i mieszkającymi na niej ludźmi. Ma niepowtarzalne własne imię — Jehowa lub inaczej Jahwe. Nie wchodzi w skład tajemniczego trójjedynego bóstwa, czyli Trójcy. Jest Bogiem miłości i zawsze chce dla stworzonych przez siebie ludzi jak najlepiej. Ale jest też Bogiem sprawiedliwości i nie będzie bez końca tolerował tych, którzy uparcie rujnują ziemię oraz podżegają do wojen i przemocy.
Jehowa wyjawił, że postanowił nie tylko usunąć z naszego globu zło i cierpienia, lecz także zamienić go w raj, w którym szczerze usposobieni ludzie będą mogli żyć wiecznie w szczęściu (Psalm 37:10, 11, 29, 34). Bóg Wszechmocny uczynił już swego Syna, Jezusa, niebiańskim Królem w swym Królestwie, a wkrótce za jego pośrednictwem zaprowadzi nowy sprawiedliwy świat i przywróci na ziemi rajskie warunki (Daniela 2:44; Mateusza 6:9, 10).
Mamy nadzieję, że teraz łatwiej ci odpowiedzieć na pytanie: „Czy Bóg naprawdę istnieje?” i rozpoznać prawdziwego Boga.
[Ilustracja na stronie 9]
Jezus Chrystus wskazał na Jehowę jako na jedynego prawdziwego Boga