Od naszych Czytelników

Samobójstwa młodych Chcę Wam serdecznie podziękować za serię „Czy istnieje nadzieja dla dzisiejszej młodzieży?” [8 września 1998]. Jej treść wzruszyła mnie do łez. W przeszłości kilkakrotnie próbowałam odebrać sobie życie. Jakże się cieszę, że mi się nie udało.

A. Z., Czechy

Pisząc na ten delikatny temat, wykazaliście doskonałe wyczucie. W ubiegłym roku, zanim się ukazały te artykuły, pod wpływem głębokiej depresji usiłowałam skończyć ze sobą. Dziękuję za rady na czasie. Uratowały mi życie.

R. P., Wielka Brytania

Bardzo to przykre, ale dwóch moich kolegów szkolnych próbowało popełnić samobójstwo. Jednego z nich skłoniły do tego rozważania nad przyszłością: nie widział przed sobą żadnych perspektyw, przeciwnie — piętrzące się trudności. Materiał ten jest naprawdę cenny, ponieważ bardzo prosto i konkretnie wyjaśnia, co robić, by w przyszłości prowadzić sensowne życie.

R. D., Hiszpania

Wasz artykuł poruszył moje serce. Gdy go czytałam, miałam wrażenie, że przemawia do mnie kochający Ojciec, Jehowa. W dzieciństwie byłam wykorzystywana przez rodzonego ojca. Czułam się nic niewarta i nieraz nachodziły mnie myśli o samobójstwie. Teraz jednak, zgodnie z Waszą radą, staram się rozbudzić w sobie tęsknotę do „rzeczywistego życia” (1 Tymoteusza 6:19).

S. R., Brazylia

Dziękuję zwłaszcza za przytoczenie wypowiedzi ludzi młodych — często w niewielu słowach wskazują one, jak rozwiązać dany problem.

W. H., Niemcy

Zarabianie Jestem wdzięczny, że poświęciliście czas na napisanie pouczającego artykułu z serii „Młodzi ludzie pytają” pod tytułem „Jak zarobić trochę pieniędzy?” [22 sierpnia 1998]. Miałem trudności ze znalezieniem pracy. Ale po zastosowaniu Waszych wskazówek w końcu mi się udało!

S. D., Ghana

Język migowy Muszę Wam podziękować za artykuł „Mowa, którą widać!” [8 września 1998]. Takie informacje ułatwiają nam rozumienie ludzi żyjących w innych niż my warunkach. Mam przyjaciółkę, która od urodzenia nie słyszy, toteż chciałam się nauczyć języka migowego. Z różnych względów nigdy jednak nie znalazłam na to czasu. Teraz postanowiłam już dłużej nie zwlekać!

M. E., Wielka Brytania

Chciałabym wyrazić Wam swą wdzięczność za trud wkładany w pomaganie niesłyszącym. Numer, w którym zamieściliście ten artykuł, rozpowszechniłam wśród urzędników państwowych. Tak im się spodobał, że prosili o więcej egzemplarzy! Ponadto zachęciłam do zapoznania się z nim pewną kobietę, niezadowoloną z tego, że jej niesłysząca córka studiuje Biblię ze Świadkami Jehowy. Po przeczytaniu aż się rozpłakała z radości. Teraz pomaga córce uczęszczać na zebrania chrześcijańskie, a nawet obiecała, że sfinansuje jej podróż na większe zgromadzenie!

E. R., Meksyk

Musiałam do Was napisać, żeby wyrazić, jak bardzo jestem wdzięczna za ten artykuł. Zamierzałam kiedyś nauczyć się amerykańskiego języka migowego, by pomagać w miejscowym zborze niesłyszących Świadków Jehowy, posługujących się nim. Niestety, zniechęciłam się. Ale Wasz artykuł dodał mi bodźca, żeby urzeczywistnić ten zamiar.

N. D., USA

Bardzo zaciekawiła mnie informacja, że niesłyszący myślą w języku migowym. Będę teraz — jako słysząca — bardziej się starać o to, by nawiązać z nimi konstruktywny dialog.

P. H., USA