Od naszych Czytelników

Jaka przyszłość czeka chrystianizm? [luty 2007] Wiele z tego, co napisaliście, pokrywa się ze Słowem Bożym i ja też się z wami zgadzam. Są jednak dwie sprawy, które mi się nie podobają. Po pierwsze, w negatywny sposób wypowiadacie się o kościołach chrześcijaństwa, a po drugie, mam wrażenie, że wynosicie się nad inne religie. Byłoby wspaniale, gdybyśmy wszyscy myśleli podobnie i wyznawali jedną wiarę, ale tak nie jest. Nie uważam żadnych kościołów ani wyznań za lepsze od pozostałych.

S.S., USA

„Przebudźcie się!” odpowiada: Świadkowie Jehowy nie mają nic przeciwko poszczególnym wyznawcom różnych religii ani nie uważają siebie za lepszych od innych. Uznajemy, że „wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” (Rzymian 3:23). Świadomi tego, zdobywamy się na wysiłek, poświęcamy swoje środki i wiele czasu, by odwiedzać ludzi w ich domach i dzielić się z nimi prawdą biblijną, dającą wspaniałą nadzieję. Jednakże Świadkowie Jehowy, podobnie jak to czynili Jezus i jego uczniowie, obnażają obłudę i błędy religijne.

Sprawdź, czy pamiętasz W przeszłości rzadko omawiałam ten materiał z dwójką moich dzieci. Teraz dostrzegam, że skutecznie pomaga zaszczepiać w ich serca prawdę biblijną. Ja sama też go bardzo lubię, gdyż umacnia moją wiarę.

I.H., Czechy

Jestem niezmiernie wdzięczny za tę fascynującą serię, która dostarcza mi tematów do studium osobistego. Każdy szczegół jest starannie przemyślany. To jeszcze bardziej zbliża mnie do mojego mądrego Ojca, Jehowy.

A.S., Rosja

„Jehowo, pozwól, bym mogła Ci służyć” [lipiec 2007] Moja wiara w Jehowę wzmocniła się dzięki lekturze życiorysu Danielle Hall. Choć była małą dziewczynką, nie bała się powiedzieć wszystkim w szkole, że jest Świadkiem Jehowy. Jestem pewna, że wielu uczniów będących Świadkami zrobi to samo.

A.R., Madagaskar

Mam dziewięć lat. Właśnie skończyłam czytać z mamą opowieść Danielle. Zrozumiałam, że mam szczęście, ponieważ moi rodzice są w prawdzie i nie miałam żadnych przeszkód, żeby służyć Jehowie. Najbardziej podoba mi się myśl, że „niezależnie od tego, gdzie przebywamy, Jehowa zawsze jest blisko nas”. Spodobało mi się też to, że kiedy Danielle wracała ze szkoły, siadała na łóżku i o wszystkim, co się wydarzyło, rozmawiała z Jehową tak, jakby był jej tatą. Też chcę się tak nauczyć!

A.D., Włochy

Młodzi ludzie pytają: Dlaczego mnie pomijają? [lipiec 2007] To był świetny artykuł, ponieważ miałam wrażenie, jak gdyby został napisany właśnie dla mnie. Podobały mi się też pytania i to, że zostawiono miejsca na odpowiedzi. Dziękuję. Bardzo mi pomógł.

C.A., Kanada