Czy należy płacić za posługi religijne?

W NIEJEDNYM kraju duchowni religii chrześcijańskich i niechrześcijańskich pobierają opłaty za różne posługi religijne, na przykład za chrzty, śluby lub pogrzeby. Czasem w grę wchodzą sumy rzędu setek, a nawet tysięcy dolarów.

Niektórzy z nich dostają pensje z kasy państwowej za pełnienie obowiązków podczas różnych ceremonii, za pracę duszpasterską czy też za otwieranie modlitwą obrad parlamentu. Istnieje zapotrzebowanie na tego rodzaju posługi, kościoły zaś muszą pokrywać bieżące wydatki. Ale czy Biblia aprobuje powszechny zwyczaj pobierania takich opłat lub sugerowania ludziom, że powinni je uiszczać?

„Dom handlu”?

W czasach ziemskiej służby Jezusa Chrystusa żydowscy przywódcy religijni i inni ludzie wykorzystywali święta, na przykład Paschę, by czerpać zyski. Czy Jezus to pochwalał? W żadnym wypadku! Jak czytamy w Biblii, „rozsypał monety wymieniających pieniądze oraz poprzewracał ich stoły”. Następnie oznajmił: „Przestańcie robić z domu mego Ojca dom handlu!” (Jana 2:14-16).

Podobna sytuacja panowała w VIII wieku p.n.e., za życia proroka Micheasza. Duchowi przywódcy Izraela ‛brzydzili się sprawiedliwością’, a kapłani ‛pouczali tylko za zapłatę’. Twierdzili zarazem, że cieszą się poparciem Boga. Mawiali: „Czyż nie ma Jehowy pośród nas?” (Micheasza 3:9, 11). Ale Jehowa wcale nie przebywał pośród nich. Przeciwnie, brzydził się ich postępowaniem, co wyraźnie im oznajmił przez swego proroka.

Obecnie wielu duchownych powodowanych chciwością stosuje te same praktyki, czyniąc z miejsc kultu ‛domy handlu’. Organizacje religijne nierzadko czerpią pokaźne zyski ze sprzedaży obrazów i najróżniejszych dewocjonaliów (1 Jana 5:21)a.

„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”

Wysyłając apostołów, by głosili dobrą nowinę, leczyli chorych, a nawet wskrzeszali umarłych, Jezus powiedział: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mateusza 10:7, 8). Tak więc jego prawdziwi naśladowcy nie mieli pobierać żadnych opłat. Jezus sam dał przykład — pełniąc służbę na rzecz innych, nigdy nie brał za to pieniędzy.

Wzorem Jezusa również apostoł Paweł ‛udostępniał dobrą nowinę bezpłatnie’ (1 Koryntian 9:18). Gdy potrzebował środków na utrzymanie, podejmował pracę przy wytwarzaniu namiotów (Dzieje 18:1-3). Dlatego o sobie i towarzyszących mu misjonarzach napisał: „Nie jesteśmy wędrownymi handlarzami słowa Bożego, jak wiele ludzi” (2 Koryntian 2:17). Co jednak powiedzieć o zbieraniu funduszy na zakup lub wynajem obiektów przeznaczonych na cele religijne?

„Bóg miłuje dawcę rozradowanego”

Świadkowie Jehowy finansują swoją działalność z dobrowolnych datków. Kierują się przy tym zasadą: „Niech każdy czyni tak, jak postanowił w sercu, nie z ociąganiem się albo pod przymusem, gdyż Bóg miłuje dawcę rozradowanego” (2 Koryntian 9:7). Dlatego nie biorą opłat za literaturę ani posługi religijne, takie jak chrzty, śluby czy pogrzeby. Nie zbierają też dziesięcin ani pieniędzy na tacę w czasie swych spotkań religijnych. Każdy, kto chce wesprzeć prowadzoną przez nich ogólnoświatową działalność ewangelizacyjną, może wrzucić datek do specjalnej skrzynki. Takie skrzynki znajdują się w ich obiektach religijnych w miejscach nierzucających się w oczy.

Na całym świecie Świadkowie Jehowy utrzymują swoje Sale Królestwa, Sale Zgromadzeń, biura oddziałów i drukarnie z dobrowolnych datków, z których finansują też akcje niesienia pomocy. Niektórzy mogą ofiarować niewiele, tak jak uboga wdowa, o której Jezus wypowiedział się z uznaniem (Łukasza 21:2). Innych stać na więcej. Każdy, kto uwzględnia zasady biblijne i daje stosownie do swych możliwości, zaznaje wewnętrznego zadowolenia, błogosławieństwa Bożego i prawdziwego szczęścia (Dzieje 20:35; 2 Koryntian 8:12).

[Przypis]

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

● Co Jezus powiedział ludziom prowadzącym interesy w świątyni? (Jana 2:14-16)

● Czy apostoł Paweł brał pieniądze za posługi religijne? (2 Koryntian 2:17)

● Jakie dawanie podoba się Jehowie? (2 Koryntian 9:7)

[Napis na stronie 23]

„Przestańcie robić z domu mego Ojca dom handlu!” (Jana 2:14-16)