Czy zmarli mogą pomagać żywym?

OD DAWIEN dawna ludzie wierzą, że zmarli mogą doradzać żywym. Odzwierciedleniem tej wiary jest starożytny epos greckiego poety Homera, opowiadający o dziejach Odyseusza (Ulissesa). Ten legendarny bohater za wszelką cenę chciał dociec, jak wrócić na rodzinną wyspę Itakę. Udał się więc w zaświaty, by zasięgnąć rady zmarłego wieszczka.

Niektórzy mają nadzieję, że dzięki kontaktom ze zmarłymi poznają odpowiedzi na trudne pytania — w tym celu odwiedzają media spirytystyczne, śpią w grobowcach przodków lub uczestniczą w rozmaitych spirytystycznych obrzędach. Ale czy od zmarłych rzeczywiście można oczekiwać jakichś wskazówek?

Rozpowszechniona praktyka

Wiele głównych religii świata naucza, że kontakt z umarłymi jest możliwy. Według dzieła Encyclopedia of Religion „nekromancja, czyli sztuka lub praktyka wywoływania duchów zmarłych, to przede wszystkim forma wróżbiarstwa”, która — jak dalej zauważono — jest dość rozpowszechniona. Potwierdza to New Catholic Encyclopedia, gdzie powiedziano, że „nekromancję, w takiej czy innej postaci, uprawia się na całym świecie”. Nic zatem dziwnego, iż wyznawcy wielu religii próbują uzyskać informacje przez kontaktowanie się ze światem duchów.

Chociaż komunikowanie się z umarłymi „było surowo potępione przez Kościół”, czytamy w New Catholic Encyclopedia, to „w wiekach średnich i epoce renesansu wielokrotnie wspominano o tej praktyce”. Co na to Biblia?

Czy należy wypytywać zmarłych?

W starożytności Jehowa Bóg oznajmił swemu ludowi: „Niech się nie znajdzie u ciebie nikt, (...) kto się wypytuje umarłego” (Powtórzonego Prawa 18:9-13). Dlaczego wydał taki zakaz? Gdyby rozmowa z umarłymi była możliwa, to czy pozwalając na nią, Bóg nie dowiódłby swej życzliwości? Jednak porozumiewanie się z umarłymi nie jest możliwe. Skąd taka pewność?

Pismo Święte wielokrotnie wspomina, że zmarli są pozbawieni świadomości. Na przykład w Księdze Kaznodziei 9:5 czytamy: „Żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego”. Psalm 146:3, 4 radzi: „Nie pokładajcie ufności w dostojnikach ani w synu ziemskiego człowieka, do którego nie należy wybawienie. Duch jego uchodzi, a on wraca do swej ziemi; w tymże dniu giną jego myśli”. Również prorok Izajasz napisał, że zmarli są „bezsilni w śmierci” (Izajasza 26:14).

Tymczasem niejeden jest przekonany, że za pomocą praktyk spirytystycznych zdołał nawiązać kontakt z bliską osobą, która zmarła. Powszechność takich opowieści sugeruje, że wielu ludzi rzeczywiście rozmawiało z kimś ze sfery duchowej. Ale jak poświadczają powyższe wersety, nie są to wcale rozmowy z umarłymi. Jeśli nie z nimi, to z kim?

Kto za tym stoi?

Z Pisma Świętego dowiadujemy się, że niektórzy duchowi synowie Boga zbuntowali się przeciw Niemu, przez co stali się demonami (Rodzaju 6:1-5; Judy 6, 7). To właśnie demony krzewią fałszywy pogląd, że po śmierci człowiek dalej żyje. Aby uwiarygodnić to kłamstwo, rozmawiają z żywymi, podszywając się pod zmarłych.

Jak czytamy w Biblii, izraelski król Saul, odrzucony przez Jehowę z powodu nieposłuszeństwa, usiłował skontaktować się ze zmarłym prorokiem Samuelem za pośrednictwem medium spirytystycznego. Król istotnie otrzymał informację z dziedziny duchowej, ale bynajmniej nie od Samuela. Przecież przed śmiercią prorok ten odmówił spotkania z królem, nie chciał też mieć nic wspólnego z mediami spirytystycznymi. W rzeczywistości Saul otrzymał informację od demona, który tylko udawał zmarłego Samuela (1 Samuela 28:3-20).

Demony to wrogowie Boży, więc kontakty z nimi są niebezpieczne. Dlatego w Piśmie Świętym znajdujemy przestrogę: „Nie zwracajcie się do mediów spirytystycznych i nie radźcie się tych, którzy trudnią się przepowiadaniem wydarzeń, żebyście przez nich nie stali się nieczyści” (Kapłańska 19:31). „Kto się wypytuje umarłego”, ostrzega Księga Powtórzonego Prawa 18:11, 12, „jest obrzydliwością dla Jehowy”. Niewierny król Saul został przez Jehowę ukarany śmiercią między innymi właśnie za to, „że się zwrócił do medium spirytystycznego, by się pytać” (1 Kronik 10:13, 14).

Do kogo zatem powinieneś się zwrócić, gdy mając trudne pytania lub stojąc przed niełatwymi wyborami, potrzebujesz wskazówek z nadludzkiego źródła? W Piśmie Świętym Jehowa Bóg został nazwany „Wspaniałym Nauczycielem”. Jeżeli wraz z rodziną będziesz nie tylko szukać informacji w Biblii, lecz także stosować się do zawartej w niej wiedzy, wówczas niejako „twoje uszy usłyszą za tobą słowo, mówiące: ‚To jest ta droga. Chodźcie nią’” (Izajasza 30:20, 21). Dzisiaj chrześcijanie nie spodziewają się dosłownie usłyszeć głosu Boga, może On jednak zapewnić im kierownictwo za pośrednictwem Biblii. Sam Jehowa niejako zaprasza: Pozwól mi być twoim przewodnikiem.

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

● Jak Bóg zapatruje się na próby nawiązywania kontaktu z umarłymi? (Powtórzonego Prawa 18:9-13)

● Czy umarli mogą przekazać żywym jakieś informacje? Dlaczego tak odpowiadasz? (Kaznodziei 9:5)

● Kto może udzielić wiarygodnych rad? (Izajasza 30:20, 21)