Pieśń 102
Radość zmartwychwstania
1. Łazarz w zimnym grobie
śpi śmiertelnym snem.
Nikt go nie ratuje
— mija dzień za dniem.
‛Chrystus ukochany!
Gdyby on tu był,
to do dzisiaj Łazarz
byłby z nami żył’.
Jezus jednak przyszedł
i zawołał nań,
mówiąc mu: ‛Łazarzu,
wyjdź z Hadesu! Wstań!’
W chusty owinięty
Łazarz żywy wstał
— powód do radości
przyjaciołom dał.
2. Lud, co swą nadzieję
w Synu Bożym miał,
uległ przygnębieniu,
gdy on w śmierci spał.
Jego przyjaciele
grób usłali mu,
w nim go ułożyli
do krótkiego snu.
Lecz Hadesu bramy
nie przemogły go
— w trzecim dniu Bóg wskrzesił
Syna mocą swą.
Jakaż radość była,
gdy znów działał tu!
Śmierci i Hadesu
klucze dano mu.
3. Przez grzech Adam ściągnął
śmierć na ludzki ród
— zmarli wkrótce wrócą
przez Chrystusa cud.
W słusznym czasie wyjdą,
gdy zawoła Pan;
z śmierci i Hadesu
ich uwolni sam.
Przed Jehowy tronem
stanie każdy z nich
— według ich uczynków
Bóg osądzi ich.
A gdy ich imiona
wpisze w życia zwój,
będą żyć na ziemi,
z której zniknie znój.