Dobra nowina, którą pragną ci przedstawić

KIEDY Jezus przebywał na ziemi, pewnego razu jego uczniowie zadali mu pytanie: „Co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” Odpowiedział im, że na ów znak złożą się wojny między wieloma narodami, klęski głodu, zarazy, trzęsienia ziemi, wzrost bezprawia oraz pojawienie się fałszywych nauczycieli religijnych, zwodzących swoich zwolenników, że prawdziwi jego naśladowcy będą nienawidzeni i prześladowani, a u sporej liczby ludzi oziębnie umiłowanie prawości. Wydarzenia te miały świadczyć o niewidzialnej obecności Chrystusa i o bliskości niebiańskiego Królestwa. Miała to być rzeczywiście dobra nowina! Dlatego Jezus uzupełnił ów opis znaku następującymi słowami: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:3-14).

Wydarzenia światowe ostatnich dziesięcioleci same w sobie były złe, ale są oznaką czegoś dobrego — stanowią dowód obecności Chrystusa. Wymienione wyżej warunki zaczęły być dostrzegalne w szeroko zapowiedzianym roku 1914! Wtedy to skończyły się Czasy Pogan i rozpoczął okres przejściowy od rządów ludzkich do Tysiącletniego Panowania Chrystusa.

Nadejście takiego okresu przejściowego zostało zapowiedziane w Psalmie 110, wersetach 1 i 2, oraz w Księdze Objawienia 12:7-12. Według tych proroctw Chrystus miał zasiadać po prawicy Boga w niebie do czasu objęcia władzy królewskiej. Następnie po walce w niebie czekało Szatana strącenie na ziemię, co miało oznaczać dla ziemi „biada”, Chrystus zaś miał panować pośród swych nieprzyjaciół. Całkowity koniec wszelkiego zła nastąpi w „wielkim ucisku”, którego punktem szczytowym będzie bitwa Armagedonu; potem rozpocznie się pokojowe Tysiącletnie Panowanie Chrystusa (Mateusza 24:21, 33, 34; Objawienie 16:14-16).

„A to wiedz”, mówi Pismo Święte, „iż w dniach ostatnich nastaną krytyczne czasy trudne do zniesienia. Albowiem ludzie będą rozmiłowani w samych sobie, rozmiłowani w pieniądzach, zarozumiali, wyniośli, bluźniercy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, nielojalni, wyzuci z naturalnego uczucia, nieskłonni do jakiejkolwiek ugody, oszczercy, nie panujący nad sobą, zajadli, nie miłujący dobroci, zdrajcy, nieprzejednani, nadęci pychą, miłujący bardziej rozkosze niż miłujący Boga, zachowujący formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierzający się jego mocy; i od tych się odwróć” (2 Tymoteusza 3:1-5).

Ktoś może tu wtrącić, że to zdarzało się już dawniej; trzeba jednak zauważyć, iż nigdy nie przybrało tak dużych rozmiarów. Historycy i komentatorzy przyznają, że jeszcze nigdy nie było na ziemi takiego okresu, jaki przeżywamy od roku 1914 (patrz strona 7). Obecne niedole mają o wiele szerszy zasięg, niż to miało miejsce w przeszłości. A jeśli chodzi o inne szczegóły podanego przez Chrystusa znaku dni ostatnich, to należałoby jeszcze wziąć pod uwagę następujące fakty: Ogłaszanie po całej ziemi Królestwa oraz obecności Chrystusa nabrało niespotykanego dotąd rozmachu. Nigdy chrześcijanie nie byli tak prześladowani za głoszenie dobrej nowiny, jak są prześladowani Świadkowie Jehowy. Na przykład setki Świadków stracono w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Nawet dziś ich działalność jest w niektórych krajach zakazana, a w innych są aresztowani, więzieni, torturowani i zabijani. Wszystko to należy do znaku, który podał Jezus.

Zgodnie z zapowiedzią z Księgi Objawienia 11:18 „narody srodze się rozgniewały” na wiernych świadków na rzecz Boga Jehowy, a to wskazuje, że i Jehowa wkrótce wywrze swój „srogi gniew” na tych narodach. Ten sam werset biblijny podaje też, że Bóg ‛doprowadzi do ruiny tych, którzy rujnują ziemię’. Jeszcze nigdy w dziejach ludzkości nie zdarzyło się, żeby tak dalece była zagrożona możliwość przetrwania życia na ziemi, jak to widzimy w dobie dzisiejszej! Wielu uczonych ostrzega, że jeśli człowiek nadal będzie tak zanieczyszczać ziemię, to nasza planeta przestanie się nadawać na mieszkanie. A przecież Jehowa „ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana”; On wytraci niszczycieli ziemi, zanim ją doprowadzą do całkowitej ruiny (Izajasza 45:18).

BŁOGOSŁAWIEŃSTWA NA ZIEMI POD PANOWANIEM KRÓLESTWA

Myśl o życiu na ziemi w charakterze poddanych Królestwa Bożego może się wydawać dziwna nawet wielu osobom, które wierzą w Pismo Święte, spodziewają się bowiem, że wszyscy wybawieni znajdą się w niebie. Jednakże Biblia wskazuje, że do nieba pójdzie tylko ograniczone grono ludzi, natomiast niezliczona wielka rzesza będzie żyć wiecznie na ziemi (Psalm 37:11, 29; Objawienie 7:9; 14:1-5). Z pewnego proroctwa zawartego w biblijnej Księdze Daniela jasno wynika, że Królestwo Boże pod władzą Chrystusa obejmie swym zasięgiem całą ziemię i będzie nad nią panować.

Królestwo Chrystusa jest w tym proroctwie przedstawione pod postacią kamienia odciętego od góry wyobrażającej zwierzchnią władzę Jehowy. Kamień ów uderza w posąg symbolizujący mocarstwa światowe i rozbija go, sam „kamień zaś, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię”. Proroctwo głosi dalej: „Za dni tych królów Bóg nieba ustanowi królestwo, które nigdy nie zostanie obrócone wniwecz. I to królestwo nie przejdzie na żaden inny lud. Zmiażdży ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone” (Daniela 2:34, 35, 44).

Właśnie o tym Królestwie oraz o biblijnie uzasadnionej nadziei życia wiecznego na oczyszczonej i upiększonej ziemi chcieliby z tobą porozmawiać Świadkowie Jehowy. Miliony ludzi obecnie żyjących, jak również niezliczone miliony spoczywających w grobach otrzymają sposobność mieszkania na niej po wieczne czasy. Podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa Jezusa urzeczywistni się pierwotne zamierzenie Jehowy, dla którego stworzył On ziemię i osadził na niej pierwszą parę ludzką. Życie w tym ziemskim raju nigdy się nie znudzi. Podobnie jak Adam miał przydzieloną pracę w ogrodzie Eden, tak cała ludzkość będzie realizować wspaniałe projekty związane z zagospodarowaniem ziemi oraz opieką nad światem roślinnym i zwierzęcym. „Długo używać będą tego, co uczynią ich ręce” (Izajasza 65:22, Biblia Tysiąclecia; Rodzaju 2:15).

Można by zacytować wiele wersetów biblijnych, aby opisać warunki, jakie zapanują, gdy zostanie wysłuchana modlitwa, której nas nauczył Jezus: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10). Przytoczmy choćby jedną taką wypowiedź: „Usłyszałem donośny głos od tronu, mówiący: ‚Oto namiot Boga jest z ludźmi i On będzie przebywać z nimi, a oni będą jego ludami. I będzie z nimi sam Bóg. I otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło’. I Zasiadający na tronie rzekł: ‚Oto czynię wszystko nowe’. Mówi też: ‚Napisz, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe’” (Objawienie 21:3-5).

[Napis na stronie 15]

„Nastaną krytyczne czasy trudne do zniesienia”,

ALE „potem nadejdzie koniec”

[Ilustracja na stronie 18]

Holandia

[Ilustracja na stronie 18]

Nigeria