Rozdział szesnasty
„Darzcie jedni drugich żarliwą miłością”
1. Co często widzą nowi przychodzący na zebrania Świadków Jehowy?
KTO po raz pierwszy przychodzi na zebranie Świadków Jehowy, często jest pod wrażeniem widocznej wśród nich miłości. Dostrzega ją w serdecznym powitaniu i przyjaznej atmosferze. Miłość tę ludzie zauważają również na większych zgromadzeniach. Po jednym z nich pewien dziennikarz napisał: „Nikt nie był pod wpływem narkotyków czy alkoholu. Żadnych wrzasków i przepychanek. Żadnych przekleństw, sprośnych żartów ani wulgarnych słów. Żadnego dymu papierosowego. Żadnych kradzieży. Żadnych puszek na trawnikach. Po prostu coś niebywałego!” Wszystko to są przejawy miłości — która „nie zachowuje się nieprzyzwoicie, nie szuka własnych korzyści” (1 Koryntian 13:4-8).
2. (a) Jak upływ czasu powinien wpływać na naszą miłość? (b) Jaką miłość musimy pielęgnować, chcąc naśladować Chrystusa?
2 Braterska miłość stanowi znak rozpoznawczy prawdziwych chrześcijan (Jana 13:35). W miarę rozwoju duchowego uczymy się coraz lepiej ją uzewnętrzniać. Apostoł Paweł modlił się, by miłość jego współwyznawców „coraz bardziej i bardziej obfitowała” (Filipian 1:9). Z kolei apostoł Jan wyjaśnił, że powinniśmy okazywać miłość ofiarną. Napisał: „Po tym poznaliśmy miłość, że on [Syn Boży] wydał za nas swą duszę; i my mamy obowiązek wydać swe dusze za naszych braci” (1 Jana 3:16; Jana 15:12, 13). Czy rzeczywiście oddalibyśmy za braci życie? Zwykle nie ma takiej konieczności. Ale na jaki wysiłek potrafimy się dla nich zdobyć, zwłaszcza gdy wiąże się to z niewygodami?
3. (a) Jak możemy w pełniejszej mierze okazywać braciom miłość? (b) Dlaczego zwłaszcza teraz musimy darzyć się nawzajem żarliwą miłością?
3 Nasze uczynki nie mogą jednak wynikać tylko z ofiarności — musimy też pielęgnować w sercu ciepłe uczucia do braci. Słowo Boże zachęca: „W miłości braterskiej żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie” (Rzymian 12:10). Każdy z nas darzy takimi uczuciami niektórych ludzi. Ale czy nie moglibyśmy się zastanowić, jak objąć nimi jeszcze innych? Zacieśnianie więzów ze współwyznawcami jest szczególnie ważne teraz, u schyłku starego systemu rzeczy. W Biblii czytamy: „Zbliżył się koniec wszystkiego. (...) Nade wszystko darzcie jedni drugich żarliwą miłością, ponieważ miłość zakrywa mnóstwo grzechów” (1 Piotra 4:7, 8).
Gdy powstają trudności
4. (a) Dlaczego w zborze mogą się wyłonić problemy? (b) Czemu warto stosować się do wskazówek biblijnych, nawet jeśli jest to trudne?
4 Oczywiście dopóki jesteśmy niedoskonali, zdarza się nam kogoś urazić. Sami też możemy doznać przykrości ze strony braci (1 Jana 1:8). Co wtedy zrobić? Potrzebne wskazówki znajdziemy w Biblii. Niestety, uwzględnianie ich nie zawsze odpowiada naturze niedoskonałego człowieka (Rzymian 7:21-23). Ale gdy mimo to szczerze staramy się do nich stosować, dajemy dowód, że gorąco pragniemy podobać się Jehowie. Jednocześnie pogłębiamy swą miłość do bliźnich.
5. Dlaczego nie powinniśmy się mścić, gdy ktoś nas zrani?
5 Ludzie, którzy czują się zranieni, czasem szukają okazji do oddania wet za wet. Ale to tylko pogarsza sytuację. Jeśli komuś należy się odpłata za nasze cierpienia, pozostawmy to Bogu (Przysłów 24:29; Rzymian 12:17-21). Niekiedy pokrzywdzony unika kontaktów z winowajcą. My jednak nie powinniśmy tak robić, bo wartość naszej służby dla Boga zależy między innymi od tego, czy kochamy braci (1 Jana 4:20). Dlatego Paweł napisał: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy” (Kolosan 3:13). Czy potrafisz się na to zdobyć?
6. (a) Jak często mamy przebaczać bratu? (b) Co nam pomoże właściwie postąpić, gdy ktoś przeciw nam zgrzeszy?
6 A jak postąpić, jeśli ktoś grzeszy przeciw nam wielokrotnie, choć nie popełnia występków na tyle poważnych, by mógł zostać usunięty ze zboru? Apostoł Piotr proponował przebaczać takie pomniejsze przewinienia „aż do siedmiu razy”. Tymczasem Jezus powiedział: „Nie mówię ci: Aż do siedmiu razy, lecz: Aż do siedemdziesięciu siedmiu razy”. Podkreślił, jak przeogromny dług mamy wobec Boga w porównaniu z tym, co może nam być winien człowiek (Mateusza 18:21-35). Nawet nie zdając sobie z tego sprawy, codziennie wiele razy grzeszymy przeciw Bogu — samolubnym czynem, słowem, myślą czy może zaniedbaniem (Rzymian 3:23). Mimo to On wciąż okazuje nam miłosierdzie (Psalm 103:10-14; 130:3, 4). Ale wymaga, byśmy tak samo odnosili się do drugich (Mateusza 6:14, 15; Efezjan 4:1-3). Musimy więc pielęgnować miłość, która „nie prowadzi rachunku krzywdy” (1 Koryntian 13:4, 5; 1 Piotra 3:8, 9).
7. Jak powinniśmy się zachować, gdy brat ma coś przeciw nam?
7 Niekiedy jednak wyczuwamy, że choć nie żywimy do brata urazy, on ma coś przeciw nam. Postarajmy się ‛zakryć to miłością’ — w myśl rady z Listu 1 Piotra 4:8. Możemy również wykazać inicjatywę i porozmawiać z nim, mając na celu przywrócenie dobrych stosunków (Mateusza 5:23, 24).
8. Co można zrobić, gdy irytuje nas zachowanie współwyznawcy?
8 Czasem współwyznawca irytuje swym zachowaniem nie tylko nas, ale też innych. Czy nie warto wtedy z nim porozmawiać? Owszem. Jeśli zrobisz to życzliwie i na osobności, możesz osiągnąć pożądany skutek. Najpierw jednak zastanów się: Czy dana osoba naprawdę łamie zasady biblijne? Czy problem nie wynika raczej z tego, że mamy odmienne przyzwyczajenia, bo zostaliśmy inaczej wychowani? Trzeba uważać, by nie osądzać drugich na podstawie norm, które sami ustaliliśmy (Jakuba 4:11, 12). Jehowa akceptuje ludzi niezależnie od ich przeszłości i cierpliwie pozwala im robić postępy duchowe.
9. (a) Kto w zborze pomaga osobom, które popełniły ciężki grzech? (b) Kiedy poszkodowany ma obowiązek wykazać inicjatywę i do czego musi dążyć?
9 Jeżeli ktoś ze zboru popełni rażący grzech, na przykład dopuści się niemoralności, potrzebuje natychmiastowej pomocy. Czyjej? Starszych (Jakuba 5:14, 15). Gdyby jednak chodziło o grzech przeciw bliźniemu, być może o nieuczciwość w interesach lub o krzywdzące słowa, poszkodowany powinien najpierw spróbować porozmawiać z winowajcą osobiście (Mateusza 18:15). Jeśli to nie rozwiąże problemu, należy poczynić kolejne kroki, opisane w Ewangelii według Mateusza 18:16, 17. Miłość do błądzącego brata oraz chęć pozyskania go sprawi, że postaramy się trafić mu do serca (Przysłów 16:23).
10. Co pomoże nam właściwie oceniać powstające problemy?
10 W razie wyłonienia się trudności — dużych i małych — warto pamiętać, jak się na nie zapatruje Jehowa. Nie aprobuje On żadnych grzechów i w odpowiednim czasie usuwa ze zboru tych, którzy uparcie je popełniają i nie okazują skruchy. Nie zapominajmy jednak, że wszyscy dopuszczamy się pomniejszych uchybień i wszyscy potrzebujemy Jego wielkodusznej cierpliwości i miłosierdzia. Jehowa daje nam przykład, jak powinniśmy traktować cudze grzechy przeciw nam. Okazując miłosierdzie, odzwierciedlamy Jego miłość (Efezjan 5:1, 2).
Szukaj sposobów, żeby ‛się rozszerzyć’
11. Dlaczego Paweł zachęcał Koryntian, żeby ‛się rozszerzyli’?
11 Paweł poświęcił wiele miesięcy na umacnianie zboru w greckim mieście Korynt. Kochał tamtejszych braci i ze wszystkich sił starał się im pomagać. Tymczasem niektórzy z nich nie darzyli go sympatią — mieli do niego bardzo krytyczny stosunek. Wezwał ich więc, żeby ‛rozszerzyli się’ w okazywaniu miłości (2 Koryntian 6:11-13; 12:15). My również powinniśmy się zastanowić, w jakiej mierze uzewnętrzniamy miłość do drugich i jak moglibyśmy ‛się rozszerzyć’ (1 Jana 3:14).
12. Jak możemy pogłębiać miłość do wszystkich członków zboru?
12 Czy widzimy w zborze osoby, z którymi trudno nam nawiązać bliższy kontakt? Łatwiej będzie nam się do nich zbliżyć, jeśli postaramy się nie skupiać na ich odmiennych cechach charakteru. Tego samego przecież oczekujemy od nich. A gdy dodatkowo skoncentrujemy się na zaletach takich braci, obdarzymy ich jeszcze cieplejszymi uczuciami. Z pewnością zaczniemy ich bardziej miłować (Łukasza 6:32, 33, 36).
13. Jak moglibyśmy ‛rozszerzać się’ w okazywaniu miłości współwyznawcom z naszego zboru?
13 Rzecz jasna nasze możliwości wyświadczania dobra są ograniczone. Być może nie uda nam się przywitać ze wszystkimi na każdym zebraniu. Nie zdołamy też zaprosić każdego na posiłek w gronie przyjaciół. Ale czy nie moglibyśmy ‛się rozszerzyć’ i poświęcić choćby paru minut na porozmawianie z różnymi członkami zboru? Albo co jakiś czas umówić się do służby kaznodziejskiej z kimś, kogo słabo znamy?
14. Jak możemy okazywać żarliwą miłość chrześcijanom, których widzimy po raz pierwszy?
14 Wiele znakomitych okazji do ‛rozszerzania się’ w uzewnętrznianiu miłości dają nam chrześcijańskie zgromadzenia. Spotykamy na nich tysiące osób. Nie możemy zapoznać się ze wszystkimi, ale z pewnością możemy swym zachowaniem dowieść, że stawiamy ich dobro ponad własną wygodę. W przerwach starajmy się nawiązywać rozmowy z sąsiadami. W przyszłości cała ludzkość, jako zjednoczona rodzina braci i sióstr, będzie oddawać cześć swemu prawdziwemu Bogu i Ojcu. Pobudzani żarliwą miłością, będziemy chętnie poznawać siebie nawzajem. Ileż sprawi nam to radości! Dlaczego nie zacząć tego robić już dziś?
Powtórka
• Jak należy rozwiązywać problemy wyłaniające się wśród chrześcijan i dlaczego?
• Jak w miarę postępów duchowych powinniśmy pogłębiać swą miłość?
• Jak można okazywać żarliwą miłość nie tylko gronu najbliższych przyjaciół?
[Ilustracja na stronie 148]
Zebrania to jedna z wielu okazji do przejawiania miłości