Jak poszerzyć zakres służby

ZANIM Jezus wysłał swoich uczniów, żeby głosili o Królestwie, powiedział do nich: „Żniwa są wielkie, ale pracowników mało”. Było naprawdę dużo do zrobienia, dlatego dodał: „Proście więc Pana żniw, żeby wysłał pracowników na swoje żniwa” (Mat. 9:37, 38). Jezus powiedział też uczniom, jak mają pełnić tę służbę. Z jego słów wynikało, że jest ona bardzo pilna. Oświadczył: „Nie zdążycie obejść miast Izraela, zanim przybędzie Syn Człowieczy” (Mat. 10:23).

² Dzisiaj również mamy wiele do zrobienia w służbie kaznodziejskiej. Dobra nowina o Królestwie musi być głoszona, zanim nadejdzie koniec — a czas ucieka! (Marka 13:10). Polem jest cały świat. Znajdujemy się w bardzo podobnej sytuacji jak Jezus i jego uczniowie, ale działamy na znacznie większą skalę. Nie jest nas dużo w porównaniu z miliardami ludzi, którzy żyją obecnie na ziemi, możemy jednak być przekonani, że Jehowa nam pomoże. Dobra nowina będzie głoszona na całym świecie, a w czasie ustalonym przez Jehowę nadejdzie koniec. Czy stawiamy Królestwo Boże na pierwszym miejscu w życiu i w pełni angażujemy się w służbę kaznodziejską? Do jakich celów duchowych w związku z tym zmierzamy?

³ Kiedy Jezus wyjaśniał, czego Jehowa oczekuje od wszystkich oddanych Mu sług, powiedział: „Masz kochać Jehowę, swojego Boga, całym sercem, całą duszą, całym umysłem i całą siłą” (Marka 12:30). Musimy więc służyć Bogu całą duszą. Powinniśmy pokazywać, że jesteśmy szczerze oddani Jehowie, czyniąc w służbie dla Niego wszystko, na co nas stać (2 Tym. 2:15). Każdy może to robić na różne sposoby, stosownie do swoich warunków i umiejętności. Rozważ niektóre z tych sposobów i zdecyduj, do jakich celów duchowych będziesz zmierzać.

GŁOSICIELE ZBOROWI

⁴ Każdy, kto przyjmuje prawdę, ma zaszczyt głosić dobrą nowinę. Jest to podstawowe zadanie, które Jezus zlecił swoim uczniom (Mat. 24:14; 28:19, 20). Uczeń Jezusa Chrystusa zwykle zaczyna mówić drugim o dobrej nowinie, gdy tylko ją usłyszy. Właśnie tak postąpili między innymi Andrzej, Filip i Korneliusz (Jana 1:40, 41, 43-45; Dzieje 10:1, 2, 24; 16:14, 15, 25-34). Czy to znaczy, że można dzielić się dobrą nowiną jeszcze przed chrztem? Oczywiście! Jeśli ktoś odpowiada wymaganiom stawianym nieochrzczonemu głosicielowi, może uczestniczyć w służbie od domu do domu. Ponadto zależnie od swoich warunków oraz umiejętności może brać udział w innych formach głoszenia.

⁵ Po chrzcie każdy głosiciel niewątpliwie chce robić wszystko, co w jego mocy, żeby pomagać ludziom poznać dobrą nowinę. W działalności kaznodziejskiej mają zaszczyt uczestniczyć zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Nawet niewielki udział w popieraniu spraw Królestwa Bożego przynosi nam zadowolenie. A jeśli ktoś może poszerzyć zakres służby, zazna jeszcze więcej szczęścia.

PEŁNIENIE SŁUŻBY TAM, GDZIE SĄ WIĘKSZE POTRZEBY

⁶ Niewykluczone, że teren twojego zboru jest często opracowywany i jego mieszkańcom jest dawane dokładne świadectwo. Jeśli tak, to może będziesz chciał poszerzyć zakres służby i przeprowadzić się tam, gdzie potrzeba więcej głosicieli (Dzieje 16:9). Jeżeli jesteś starszym lub sługą pomocniczym, to może jakiś inny zbór ceniłby sobie twoje wsparcie. Nadzorca obwodu mógłby ci wskazać taki zbór w twoim obwodzie. Z kolei gdybyś chciał pomagać w innym rejonie kraju, potrzebne informacje uzyskasz w Biurze Oddziału.

⁷ A może chciałbyś działać za granicą? Jeśli tak, musisz to starannie przemyśleć. Warto porozmawiać ze starszymi w swoim zborze. Taka przeprowadzka niewątpliwie wpłynie na ciebie i na każdego, kto będzie ci towarzyszył (Łuk. 14:28). Jeżeli nie planujesz dłuższego pobytu za granicą, prawdopodobnie lepszym rozwiązaniem będzie usługiwanie gdzieś w rodzinnym kraju.

⁸ W niektórych krajach odpowiedzialne zadania w zborze wykonują bracia będący stosunkowo krótko w prawdzie. Tacy pokorni mężczyźni chętnie pozwalają objąć przewodnictwo bardziej doświadczonym starszym, którzy przenoszą się do ich zborów. Jeśli jednak jesteś starszym i rozważasz przeprowadzkę do takiego kraju, pamiętaj, że twoim celem nie jest zastępowanie miejscowych braci, lecz usługiwanie razem z nimi. Zachęcaj ich, żeby ubiegali się o przywileje i brali na siebie obowiązki zborowe (1 Tym. 3:1). Bądź cierpliwy, jeżeli pewne sprawy nie są załatwiane tak jak tam, skąd pochodzisz. Korzystaj z doświadczenia, którego nabyłeś jako starszy, żeby skutecznie pomagać braciom. Wtedy, nawet gdybyś w pewnym momencie musiał stamtąd wyjechać, miejscowi starsi będą lepiej przygotowani do troszczenia się o zbór.

⁹ Zanim Biuro Oddziału przekaże ci informacje o zborach, które mógłbyś wspierać, zborowy komitet służby powinien napisać list polecający. Jest on wymagany niezależnie od tego, czy jesteś starszym, sługą pomocniczym, pionierem, czy głosicielem. Komitet służby wyśle ten list razem z twoją prośbą bezpośrednio do Biura Oddziału w kraju, w którym chciałbyś działać.

GŁOSZENIE W INNYM JĘZYKU

¹⁰ Być może w związku z poszerzeniem zakresu służby zastanawiasz się nad nauką jakiegoś języka, na przykład migowego. Porozmawiaj o tym ze starszymi oraz nadzorcą obwodu, którzy mogą udzielić ci wskazówek i zachęt. Pod nadzorem Biura Oddziału w niektórych obwodach organizuje się kursy językowe, na których umiejętni głosiciele i pionierzy uczą się głosić w innym języku.

SŁUŻBA PIONIERSKA

¹¹ Wszyscy głosiciele powinni znać ogólne wymagania dotyczące pomocniczej służby pionierskiej, jak również stałej i specjalnej oraz innych form służby pełnoczasowej. Pionier musi być przykładnym ochrzczonym głosicielem, któremu warunki pozwalają poświęcać określoną liczbę godzin na dzielenie się dobrą nowiną. Zgłoszenia do pomocniczej i stałej służby pionierskiej zatwierdza zborowy komitet służby, natomiast pionierzy specjalni są mianowani przez Biuro Oddziału.

¹² Pionierem pomocniczym można być przez jeden miesiąc, przez kilka kolejnych miesięcy lub aż do odwołania, w zależności od warunków. Wielu głosicieli chętnie podejmuje pomocniczą służbę pionierską przy jakichś szczególnych okazjach, na przykład w okresie Pamiątki lub w miesiącu, kiedy ich zbór odwiedza nadzorca obwodu. Inni wybierają miesiące, w których mają urlop, a ochrzczeni głosiciele w wieku szkolnym wykorzystują na ten cel wakacje i ferie. W marcu i kwietniu oraz w miesiącu wizyty nadzorcy obwodu głosiciele mogą pełnić pomocniczą służbę pionierską w zmniejszonym wymiarze godzin. Jeśli pod względem moralnym twoja opinia i postępowanie są bez zarzutu, jeśli możesz spędzić w służbie wymaganą liczbę godzin i uważasz, że uda ci się być pionierem pomocniczym co najmniej przez miesiąc, starsi zboru chętnie rozpatrzą twoje zgłoszenie.

¹³ Jeżeli chcesz zostać pionierem stałym, musisz być w stanie poświęcić na działalność kaznodziejską określoną liczbę godzin w ciągu roku. Powinieneś być gotowy ściśle współpracować ze swoim zborem. Gorliwi pionierzy są dla zboru błogosławieństwem, bo rozniecają zapał do głoszenia i zachęcają innych do podjęcia służby pionierskiej. Żeby jednak móc zgłosić się do tej służby, musisz być przykładnym głosicielem, ochrzczonym przynajmniej od sześciu miesięcy.

¹⁴ Pionierów specjalnych na ogół wybiera się spośród pionierów stałych, którzy skutecznie pełnią służbę i mogą działać wszędzie tam, gdzie pośle ich Biuro Oddziału. Często są kierowani na jakiś teren oddalony, na którym mogą znaleźć osoby zainteresowane prawdą i założyć nowy zbór. Czasem otrzymują przydział do zborów, które potrzebują pomocy w opracowywaniu terenu. A bracia będący starszymi są nieraz wysyłani, żeby wesprzeć małe zbory, nawet jeśli nie brakuje tam głosicieli. Pionierzy specjalni dostają skromne środki na utrzymanie. Niektórzy z nich są mianowani tymczasowo.

MISJONARZE TERENOWI

¹⁵ Misjonarzy terenowych mianuje Komitet Służby Ciała Kierowniczego. Następnie miejscowy Komitet Oddziału wyznacza ich do usługiwania na gęsto zaludnionych terenach. Misjonarze mają bardzo pozytywny, stabilizujący wpływ na dzieło głoszenia i na działalność zborów. W wielu wypadkach niezbędne szkolenie otrzymali na Kursie dla Ewangelizatorów Królestwa. Mają zapewnioną kwaterę i dostają skromne środki na utrzymanie.

SŁUŻBA W OBWODZIE

¹⁶ Bracia mianowani przez Ciało Kierownicze do usługiwania w charakterze nadzorców obwodów muszą wcześniej przejść szkolenie i nabyć doświadczenia, działając jako zastępcy nadzorców obwodów. Tacy mężczyźni kochają służbę oraz współwyznawców. Są gorliwymi pionierami, pilnie studiują Biblię oraz umiejętnie przemawiają i nauczają. Wyraźnie widać, że przejawiają w życiu owoce ducha, równowagę, rozsądek i rozeznanie. Jeśli taki brat jest żonaty, jego żona pełni służbę pionierską, przykładnie postępuje i utrzymuje wzorowe relacje z innymi. Jest skuteczną ewangelizatorką. Ponieważ rozumie swoją rolę w chrześcijańskiej rodzinie, podporządkowuje się zwierzchnictwu męża — na przykład nie wypowiada się za niego ani nie dominuje w rozmowach. Nadzorcy obwodów i ich żony mają napięty plan zajęć, dlatego osoby ubiegające się o ten przywilej powinny się cieszyć dobrym zdrowiem. Pionierzy nie mogą sami wypełnić zgłoszenia do tego rodzaju służby. Powinni raczej porozmawiać o swoim pragnieniu z nadzorcą obwodu, który udzieli im w tej sprawie wskazówek.

SZKOLENIA TEOKRATYCZNE

¹⁷ Kurs dla Ewangelizatorów Królestwa: Potrzeba coraz więcej głosicieli, którzy mogliby działać na terenach rzadko opracowywanych oraz wspierać zbory pod względem duchowym. W związku z tym bracia i siostry w stanie wolnym oraz małżeństwa mogą skorzystać ze specjalistycznego szkolenia na Kursie dla Ewangelizatorów Królestwa. Absolwenci tego kursu wysyłani są jako pionierzy stali na tereny z potrzebami w swoim kraju. Niektórzy z nich — jeśli postawią się do dyspozycji — mogą otrzymać też inne zadania w kraju lub za granicą. Niekiedy na przykład zostają mianowani pionierami specjalnymi — tymczasowo lub na stałe. Pionierzy zainteresowani tym szkoleniem mogą skorzystać ze spotkania organizowanego przy okazji kongresu regionalnego, żeby poznać wymagania stawiane kandydatom.

¹⁸ Biblijna Szkoła Strażnicy — Gilead: Na to szkolenie zaprasza się braci i siostry w stanie wolnym oraz małżeństwa, jeśli znają język angielski i pełnią specjalną służbę pełnoczasową. Mają oni potencjał, dzięki któremu będą mogli wspierać działalność w terenie albo usprawniać funkcjonowanie Biur Oddziałów. Takie osoby dowiodły już, że usługiwanie współwyznawcom sprawia im radość. Pokazały też, że potrafią życzliwie pomagać innym poznawać i stosować w życiu zasady biblijne oraz wskazówki teokratyczne. Kandydaci składają wniosek na prośbę miejscowego Komitetu Oddziału. Absolwentów wyznacza się do usługiwania w terenie lub Biurze Oddziału w kraju, z którego przyjechali, bądź za granicą.

SŁUŻBA W BETEL

¹⁹ Służba w Betel to szczególny przywilej. Nazwa Betel znaczy „dom Boży” i z całą pewnością jest to trafne określenie ośrodków działalności teokratycznej. Bardzo ważną pracą wykonywaną przez betelczyków jest przygotowywanie, tłumaczenie i dystrybucja publikacji biblijnych. Ciało Kierownicze, które sprawuje nadzór nad zborami na całej ziemi i zapewnia im przewodnictwo, bardzo sobie ceni wysiłki tych braci i sióstr. Członkowie rodziny Betel, którzy tłumaczą publikacje biblijne, zwykle mieszkają i pracują w tej części terenu podległego Oddziałowi, gdzie używa się danego języka. Dzięki temu mają kontakt z żywym językiem i mogą osobiście się upewniać, czy słownictwo w tłumaczonych przez nich publikacjach jest zrozumiałe dla miejscowej ludności.

²⁰ Większość zadań wykonywanych w Betel wiąże się z wysiłkiem fizycznym. Dlatego zaprasza się tam głównie oddanych Bogu, ochrzczonych młodych braci, którzy są zdrowi i silni. Jeżeli chciałbyś usługiwać w Betel, to o stawianych wymaganiach możesz dowiedzieć się więcej od starszych w swoim zborze.

UDZIAŁ W PRZEDSIĘWZIĘCIACH BUDOWLANYCH

²¹ Wznoszenie obiektów teokratycznych to forma świętej służby podobna do pracy przy budowie świątyni Salomona (1 Król. 8:13-18). Sporo braci i sióstr daje dowody niezwykłej gorliwości, dobrowolnie poświęcając na tę służbę swój czas i środki.

²² Czy i ty nie mógłbyś angażować się w takie przedsięwzięcia? Jeżeli jesteś ochrzczonym głosicielem i chciałbyś brać w nich udział, bracia nadzorujący prace budowlane w twojej okolicy będą sobie cenić takie wsparcie i chętnie cię przeszkolą, nawet jeśli nie masz jakichś specjalnych umiejętności. Dobrze będzie, gdy o swojej gotowości poinformujesz starszych w zborze. Ochrzczeni głosiciele, którzy mają odpowiednie kwalifikacje, mogą czasem zostać zaproszeni do pracy przy wznoszeniu obiektów teokratycznych w innych krajach.

²³ Przedsięwzięcia budowlane można wspierać na różne sposoby. Przykładni ochrzczeni głosiciele, którzy posiadają pewne umiejętności i są gotowi pomagać w takich pracach w swojej okolicy, mogą usługiwać jako ochotnicy współpracujący z Lokalnym Działem Projektowo-Budowlanym. Inne osoby, które przez określony czas mogą pomagać w bardziej odległych miejscach, są na okres od dwóch tygodni do trzech miesięcy mianowane przez Biuro Oddziału ochotnikami budowlanymi. Tych, którzy zostali wyznaczeni do tej służby na stałe, nazywa się sługami budowlanymi. Jeśli ktoś taki otrzymał przydział za granicę, jest nazywany sługą budowlanym na obczyźnie. Za realizację poszczególnych projektów odpowiedzialne są brygady budowlane, złożone ze sług i ochotników budowlanych. Pomagają im ochotnicy współpracujący z Lokalnym Działem Projektowo-Budowlanym i osoby ze zborów zaangażowanych w budowę. Brygady budowlane przenoszą się z jednej budowy na drugą na terenie podległym Oddziałowi.

JAKIE MASZ CELE DUCHOWE?

²⁴ Jeżeli oddałeś życie Jehowie, to znaczy, że pragniesz Mu służyć na zawsze. Ale do jakich celów duchowych zmierzasz już teraz? Wyznaczanie sobie takich celów pomoże ci mądrze wykorzystywać siły i środki (1 Kor. 9:26). Ubieganie się o dodatkowe zaszczytne zadania w służbie dla Jehowy sprzyja rozwojowi duchowemu i pomaga skupiać się na tym, co naprawdę się liczy (Filip. 1:10; 1 Tym. 4:15, 16).

²⁵ Znakomity przykład pełnienia służby dla Boga dał nam apostoł Paweł (1 Kor. 11:1). Wytężał w niej wszystkie siły. Dostrzegał, że dzięki Jehowie ma przed sobą mnóstwo możliwości. Do braci w Koryncie napisał: „Otworzyły się przede mną wielkie drzwi prowadzące do działalności”. Czy i my nie jesteśmy w podobnej sytuacji? Oczywiście. Mamy mnóstwo możliwości, żeby służyć Jehowie razem ze zborem, zwłaszcza jeśli chodzi o głoszenie dobrej nowiny o Królestwie. Ale chcąc wejść przez te „wielkie drzwi”, musimy podobnie jak Paweł zmagać się z „wieloma przeciwnikami” (1 Kor. 16:9). Apostoł był gotowy trzymać się w ryzach. Powiedział o sobie: „Biję pięściami swoje ciało i prowadzę je jak niewolnika” (1 Kor. 9:24-27). Czy przejawiamy takie samo nastawienie?

²⁶ Każdy z nas powinien dążyć do celów duchowych dostosowanych do swojej sytuacji życiowej. Wielu chrześcijan pełni jakąś formę służby pełnoczasowej, ponieważ wyznaczało sobie takie cele od wczesnej młodości. Już w dzieciństwie byli do tego zachęcani przez rodziców i inne osoby. Dzięki temu prowadzą bogate życie w służbie dla Jehowy i niczego nie żałują (Prz. 10:22). Istnieją również inne wartościowe cele: udział w działalności kaznodziejskiej każdego tygodnia, założenie i prowadzenie studium biblijnego czy poświęcanie większej ilości czasu na przygotowywanie się do zebrań zborowych. Ważne jest, żebyśmy wiernie pełnili naszą służbę i mieli w niej jak najpełniejszy udział. Gdy tak robimy, przynosimy chwałę Jehowie, a w przyszłości osiągniemy najważniejszy cel — będziemy Mu służyć już na zawsze (Łuk. 13:24; 1 Tym. 4:7b, 8).