Końcowa rozmowa z osobą przygotowującą się do chrztu

Świadkowie Jehowy organizują chrzest zazwyczaj podczas zgromadzeń i kongresów. Pod koniec okolicznościowego przemówienia mówca prosi osoby, które zgłosiły się do chrztu, żeby wstały i głośno odpowiedziały na dwa pytania:

1. Czy okazałeś skruchę za swoje grzechy, oddałeś się Jehowie i uznałeś, że wybawienie jest możliwe tylko dzięki ofierze Jezusa Chrystusa?

2. Czy rozumiesz, że twój chrzest identyfikuje cię jako Świadka Jehowy należącego do organizacji Jehowy?

Udzielając twierdzących odpowiedzi na te dwa pytania, osoby przyjmujące chrzest ‛publicznie wyznają’, że wierzą w okup i bez zastrzeżeń oddały się Jehowie (Rzym. 10:9, 10). Powinny wcześniej z modlitwą je przemyśleć, żeby odpowiedzieć na nie zgodnie z własnym przekonaniem.

Czy oddałeś się Jehowie, obiecując Mu w modlitwie, że będziesz służył tylko Jemu i że spełnianie Jego woli będziesz stawiał na pierwszym miejscu w życiu?

Czy jesteś całkowicie przekonany, że przy najbliższej okazji powinieneś zostać ochrzczony?

Jaki strój jest stosowny podczas chrztu? (1 Tym. 2:9, 10; Jana 15:19; Filip. 1:10).

Powinniśmy się ubierać w sposób „świadczący o skromności i trzeźwości umysłu”, który pokaże innym, że służymy Bogu. Podczas chrztu niestosowny byłby więc skąpy kostium kąpielowy czy ubranie ze sloganami lub inną grafiką. Powinien to być strój porządny, czysty, w dobrym guście i odpowiedni do okazji.

Jak należy się zachowywać podczas chrztu? (Łuk. 3:21, 22).

Warto wzorować się pod tym względem na Jezusie. Syn Boży zdawał sobie sprawę, że jest to bardzo poważny krok, czego dowiódł swoim nastawieniem i zachowaniem. W miejscu, gdzie odbywa się chrzest, nie należy więc niestosownie żartować, pływać ani robić niczego, co by pomniejszało znaczenie tej uroczystości. Nowo ochrzczony nie powinien też zachowywać się tak, jak gdyby przed chwilą odniósł wielkie zwycięstwo. Chrzest to radosne wydarzenie, ale radość tę należy okazywać w sposób godny.

Jak regularne spotykanie się ze zborem i towarzystwo współwyznawców pomoże ci żyć zgodnie z twoim oddaniem się Jehowie?

Dlaczego po chrzcie koniecznie musisz dalej trzymać się dobrego planu studium osobistego i brać regularny udział w służbie kaznodziejskiej?

WSKAZÓWKI DLA STARSZYCH ZBORU

Gdy nieochrzczony głosiciel powie, że chce przyjąć chrzest, należy go zachęcić, żeby uważnie zapoznał się z „Pytaniami dla osób, które chcą zostać ochrzczone”, zamieszczonymi w tej książce (strony 185-207). Warto zwrócić jego uwagę na część zatytułowaną „Do nieochrzczonego głosiciela”, która rozpoczyna się na stronie 182 i wyjaśnia, w jaki sposób mógłby przygotować się do spotkań ze starszymi. Jak tam wspomniano, głosiciel może w trakcie tych rozmów korzystać z własnych notatek i mieć otwartą książkę. Nie ma jednak potrzeby, żeby przed spotkaniami ze starszymi ktoś jeszcze analizował z nim te pytania.

Osoba, która pragnie się ochrzcić, poinformuje o tym koordynatora grona starszych. Jeżeli zdążyła zapoznać się z „Pytaniami dla osób, które chcą zostać ochrzczone”, koordynator zapyta ją, czy już oddała się Jehowie, mówiąc Mu w modlitwie, że chce spełniać Jego wolę. Jeśli tak, to zadba on o to, żeby pytania do chrztu omówili z nią dwaj starsi. Każde spotkanie powinien przeprowadzić inny starszy. Nie trzeba czekać do chwili ogłoszenia terminu najbliższego zgromadzenia czy kongresu.

Cały materiał, składający się z dwóch części, zazwyczaj da się rozważyć na dwóch mniej więcej godzinnych spotkaniach, choć w razie potrzeby można poświęcić na to więcej czasu. Należy je rozpoczynać i kończyć modlitwą. W trakcie omawiania pytań ani osoba przygotowująca się do chrztu, ani starsi nie powinni się śpieszyć. Wyznaczeni starsi potraktują te spotkania priorytetowo.

Pytania najlepiej omawiać z każdą osobą oddzielnie, a nie w grupie. Jeśli ktoś sam odpowie na każde pytanie, starszym łatwiej będzie ocenić, czy wszystko dobrze rozumie, i ustalić, czy jest już gotowy do chrztu. Poza tym podczas takiej osobistej rozmowy może chętniej się wypowiadać. Z małżeństwem materiał ten można rozważać wspólnie.

Gdy do chrztu zgłasza się głosicielka, każdy starszy spotka się z nią w miejscu, gdzie będą widoczni dla innych, ale nikt nie będzie ich słyszał. Jeśli niezbędna jest obecność kogoś trzeciego, powinien być to starszy lub sługa pomocniczy, w zależności od tego, jaka część pytań jest do omówienia (więcej informacji w następnym akapicie).

W zborach, w których usługuje niewielu starszych, pytania zamieszczone w części 1, pod tytułem „Chrześcijańskie wierzenia”, mogą omawiać umiejętni słudzy pomocniczy, którzy potrafią trzeźwo ocenić sytuację i odznaczają się rozeznaniem. Część 2, zatytułowaną „Chrześcijańskie życie”, powinni omawiać wyłącznie starsi. Jeśli w zborze nie ma wystarczającej liczby odpowiednich braci, można się skontaktować z nadzorcą obwodu, by ustalić, czy pomocy mogą udzielić bracia z sąsiedniego zboru.

Jeżeli chce się ochrzcić osoba niepełnoletnia, na tych spotkaniach powinno być obecne przynajmniej jedno z jej wierzących rodziców. Kiedy nie jest to możliwe, na każdym ze spotkań powinno być dwóch starszych (albo starszy i sługa pomocniczy, zależnie od omawianej części).

Starsi upewnią się, czy osoba, która pragnie się ochrzcić, w rozsądnej mierze rozumie podstawowe nauki biblijne. Oprócz tego będą chcieli się dowiedzieć, czy głęboko ceni prawdę i ma szacunek dla organizacji Jehowy. Jeżeli nie rozumie podstawowych nauk Pisma Świętego, to zadbają o udzielenie jej pomocy, żeby mogła się nadawać do chrztu w późniejszym terminie. Inni mogą jeszcze potrzebować trochę czasu, by zacząć bardziej cenić służbę kaznodziejską lub respektować postanowienia organizacyjne. Starsi, kierując się rozwagą, tak rozplanują oba te mniej więcej godzinne spotkania, żeby dobrze się upewnić, czy dana osoba jest przygotowana do chrztu. Niektórym zagadnieniom można poświęcić więcej czasu, a innym mniej, należy jednak omówić wszystkie pytania.

Po drugim spotkaniu starsi wyznaczeni do omówienia z kimś tych pytań wspólnie zadecydują, czy może on zostać ochrzczony. Wezmą pod uwagę jego przeszłość, zdolności oraz inne czynniki. Chodzi o to, żeby ocenili, czy całym sercem chce służyć Jehowie i czy rozumie podstawowe prawdy biblijne. Dzięki życzliwemu wsparciu nadzorców osoba przyjmująca chrzest będzie dobrze przygotowana do wywiązywania się z zadań nałożonych na głosicieli dobrej nowiny.

Następnie jeden lub dwóch wyznaczonych starszych spotka się z daną osobą i powie jej o podjętej decyzji. Jeśli ktoś taki spełnia wymagania, należy omówić z nim materiał zatytułowany „Końcowa rozmowa z osobą przygotowującą się do chrztu”, zamieszczony na stronach 206 i 207. Jeżeli nie przestudiowano z nim do końca książki Już zawsze ciesz się życiem!, starsi zachęcą go do kontynuowania studium. Poinformują tę osobę, że data jej chrztu zostanie wpisana do utworzonego dla niej „Zborowego zestawienia sprawozdań głosiciela”. Przypomną jej, że starsi zbierają te informacje, żeby organizacja mogła należycie zadbać o działalność religijną Świadków Jehowy na całym świecie i żeby poszczególni głosiciele mogli brać w niej udział i otrzymywać duchową pomoc. Przypomną też, że wszelkie dane osobowe są wykorzystywane zgodnie z „Globalną polityką Świadków Jehowy dotyczącą ochrony danych” opublikowaną w serwisie internetowym jw.org. Cała ta rozmowa zwykle powinna trwać nie więcej niż 10 minut.

Rok po chrzcie głosiciela spotkają się z nim dwaj starsi, żeby udzielić mu zachęt i praktycznych wskazówek. Najlepiej gdyby jednym ze starszych był nadzorca grupy służby, do której należy nowy brat lub siostra. Jeśli jest to osoba niepełnoletnia, na spotkaniu powinno być obecne przynajmniej jedno z jej wierzących rodziców. Spotkanie należy przeprowadzić w życzliwej atmosferze i zadbać o to, żeby było zachęcające. Starsi omówią duchowe postępy nowo ochrzczonego i udzielą mu praktycznych rad dotyczących trzymania się dobrych zwyczajów duchowych. Może chodzić o studium osobiste, codzienne czytanie Biblii, cotygodniowe wielbienie Boga w gronie rodziny, regularne przychodzenie na zebrania i branie w nich udziału oraz wyruszanie do służby każdego tygodnia (Efez. 5:15, 16). Jeżeli nowo ochrzczony nie przestudiował do końca książki Już zawsze ciesz się życiem!, starsi postarają się, żeby ktoś mu w tym pomógł. W czasie takiego spotkania bracia nie powinni szczędzić życzliwych pochwał. A rady zwykle warto ograniczyć do jednej lub dwóch spraw.