ABINADAB

(„ojciec jest chętny [szlachetny; wspaniałomyślny]”).

1. Mieszkaniec miasta Kiriat-Jearim, leżącego na terytorium Judy, ok. 14 km na zach. pn. zach. od Jerozolimy; w jego domu przez jakiś czas trzymano Arkę Przymierza.

Gdy świętą Arkę sprowadzono z Bet-Szemesz po jej siedmiomiesięcznym pobycie wśród Filistynów, mającym dla nich tragiczne skutki, złożono ją w domu Abinadaba, a jego syna Eleazara uświęcono, żeby jej strzegł. W domu tym Arka pozostawała przez jakieś 70 lat, dopóki Dawid nie postanowił sprowadzić jej do Jerozolimy. Podczas przenoszenia Arki inny z synów Abinadaba, Uzza, padł martwy, gdyż Jehowa zapałał na niego gniewem za to, że dotknął Arki, lekceważąc zakaz z Liczb 4:15 (1Sm 6:20 do 7:1; 2Sm 6:1-7; 1Kn 13:6-10).

2. Drugi syn Jessego; jeden z trzech starszych braci Dawida, którzy wyruszyli z Saulem na wojnę z Filistynami (1Sm 16:8; 17:13).

3. Jeden z synów króla Saula, którzy zostali zabici przez Filistynów na górze Gilboa (1Sm 31:2; 1Kn 9:39).

4. Ojciec jednego z 12 pełnomocników króla Salomona odpowiedzialnych za zaopatrzenie jego domu w żywność. Ten „syn Abinadaba”, zwany też w niektórych przekładach Ben-Abinadabem, został mężem Tafat, córki Salomona, i przez jeden miesiąc w roku nadzorował dostarczanie żywności z górzystego regionu Dor (1Kl 4:7, 11).