ABIRAM

(„ojciec jest wysoki [wywyższony]”).

1. Rubenita, syn Eliaba, brat Datana i Nemuela. W okresie wyjścia Izraelitów z Egiptu był głową rodziny i należał do wpływowych osób w narodzie (Lb 26:5-9).

Abiram i jego brat Datan poparli Lewitę Koracha, który zbuntował się przeciw władzy Mojżesza i Aarona. Na początku był z nimi jeszcze trzeci Rubenita, imieniem On, ale w dalszej części relacji nie ma o nim wzmianki (Lb 16:1). Zebrawszy przy sobie 250 naczelników, „mężów sławnych”, oskarżyli Mojżesza i Aarona, że samozwańczo wynoszą się ponad zbór (Lb 16:1-3). Z wypowiedzi Mojżesza skierowanej do Koracha jednoznacznie wynika, że Korach i jego poplecznicy wywodzący się z rodu Lewiego zabiegali o urząd kapłański, który został powierzony Aaronowi (Lb 16:4-11); ale najwyraźniej nie dążyli do tego Abiram i Datan, będący Rubenitami. Mojżesz zwrócił się do nich oddzielnie, a oni, odmawiając przybycia na jego wezwanie, rzucili oskarżenie wyłącznie jemu, a nie Aaronowi. Skrytykowali przewodnictwo Mojżesza, mówiąc, że ‛usiłuje we wszystkim odgrywać rolę księcia nad nimi’ i że wbrew obietnicy nie wprowadził ich do ziemi mlekiem i miodem płynącej. Po wysłuchaniu tych zarzutów Mojżesz zwrócił się do Jehowy w modlitwie, w której też bronił tylko siebie, a nie Aarona (Lb 16:12-15).

Wynikałoby stąd, że bunt przebiegał dwutorowo i był wymierzony nie tylko w kapłaństwo Aaronowe, ale też w pozycję Mojżesza, przekazującego narodowi wskazówki od Boga (Ps 106:16). Sytuacja mogła sprzyjać nakłonieniu ogółu do żądania zmian, gdyż nieco wcześniej Izraelici szemrali przeciwko Mojżeszowi, chcieli ustanowić sobie nowego zwierzchnika, który zaprowadziłby ich z powrotem do Egiptu, a nawet mówili o ukamienowaniu Jozuego i Kaleba za popieranie Mojżesza i Aarona (Lb 14:1-10). Ruben był pierworodnym synem Jakuba, ale utracił prawo do przysługującego mu dziedzictwa, gdy dopuścił się niegodziwości (1Kn 5:1). Datan i Abiram mogli więc dążyć do odzyskania pozycji swego przodka i dlatego dawali wyraz niezadowoleniu, że władzę nad nimi sprawuje Mojżesz, wywodzący się z plemienia Lewiego. Z Liczb 26:9 wynika jednak, że wszczęli walkę nie tylko przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, lecz także „przeciwko Jehowie”, który sam powierzył Mojżeszowi i Aaronowi te zaszczytne stanowiska.

Ponieważ ród Kehatytów (do którego należała rodzina Koracha) obozował na pd. od przybytku, tak samo jak Rubenici, Korach mógł mieć namiot niedaleko Datana i Abirama (Lb 2:10; 3:29). Kiedy Bóg wykonywał wyrok, Datan i Abiram stali u wejścia do swoich namiotów, a Korach z 250 buntownikami zgromadzili się przy wejściu do namiotu spotkania, trzymając w rękach swe kadzielnice. Mojżesz wezwał lud, by odsunął się od namiotów tych trzech prowodyrów, i wtedy Bóg pokazał, że potępia ich zuchwałe postępowanie — pod ich namiotami rozstąpiła się ziemia, pochłaniając Datana i Abirama oraz ich rodziny (Lb 16:16-35; Pwt 11:6; Ps 106:17). Zginęli również domownicy Koracha, z wyjątkiem jego synów. A Koracha i 250 buntowników pochłonął ogień przed przybytkiem (Lb 16:35; 26:10, 11). W ten sposób został szybko stłumiony bunt przeciwko władzy ustanowionej przez Boga, a Abiram stracił życie za to, że w nim uczestniczył.

2. Pierworodny syn Chiela Betelczyka. W Jozuego 6:26 zanotowano przysięgę Jozuego dotyczącą zburzonego Jerycha, że ktokolwiek podejmie się jego odbudowy, uczyni to kosztem swego pierworodnego. Zapowiedź tę zlekceważył Chiel, który za panowania króla Achaba (ok. 940-920 p.n.e.), pięć stuleci po czasach Jozuego, założył fundament Jerycha. Wtedy jego syn Abiram stracił życie, najwyraźniej przedwcześnie, co zostało odnotowane jako spełnienie wspomnianego proroctwa (1Kl 16:34).