BAAL-PERACIM

(„pan przełomów”).

Miejsce, gdzie jakiś czas po zdobyciu twierdzy Syjon Dawid odniósł całkowite zwycięstwo nad połączonymi siłami Filistynów (2Sm 5:9, 17-21). W sprawozdaniu czytamy, że gdy Dawid dowiedział się o ich wyprawie, razem ze swymi ludźmi „udał się na miejsce trudno dostępne”, Filistyni zaś „krążyli po nizinie Refaim”. Otrzymawszy od Jehowy zapewnienie o Jego wsparciu, Dawid zaatakował Filistynów, a oni uciekli, zostawiając swoje bożki. Dawid przypisał to zwycięstwo Jehowie, mówiąc: „Jehowa przełamał moich nieprzyjaciół przede mną — tak jak wody robią wyrwę”. Dlatego „nadał temu miejscu nazwę Baal-Peracim”. W 2 Samuela 5:21 czytamy, że Dawid i jego ludzie ‛zabrali pozostawione bożki Filistynów’. Równoległe sprawozdanie z 1 Kronik 14:12 ukazuje, co się potem z nimi stało: „Dawid wyrzekł słowo i spalono je w ogniu”.

Góra Peracim, o której wspomina Izajasz (Iz 28:21), to zapewne to samo miejsce. Wzmianka o nim w tym proroctwie nawiązuje do zwycięstwa, jakie Dawid odniósł w Baal-Peracim dzięki Jehowie; jest to przykład ‛zadziwiającego czynu’, podobnego do zapowiedzianego wtargnięcia Jehowy między nieprzyjaciół niczym zatapiająca, raptowna powódź.

Uważa się, że nizina Refaim to dzisiejsza równina Bakaʽ, która opada ze Wzgórza Świątynnego w kierunku pd.-zach. na długości 1,5 km, po czym przechodzi w wąską dolinę Wadi al-Ward (Nachal Refaʼim). Na tej podstawie niektórzy twierdzą, że Baal-Peracim leżało w sąsiedztwie tej doliny. Ponieważ w Izajasza (28:21) wymieniono jeszcze „nizinę w pobliżu Gibeonu”, zdaniem innych uczonych Baal-Peracim znajdowało się w kierunku pn.-zach., być może tam, gdzie obecne Szajch Badr, ok. 4 km na zach. pn. zach. od Wzgórza Świątynnego (Joz 15:8, 9). Taką lokalizację potwierdzałaby okoliczność, iż ścigani przez Dawida Filistyni uciekali w kierunku Gibeonu i Gezeru (2Sm 5:22, 25; 1Kn 14:16).