BEREA

Ludne miasto w prowincji Macedonia, które apostoł Paweł odwiedził podczas swej drugiej podróży misjonarskiej (Dz 17:10-14). Dziś nosi ono nazwę Weria i leży na żyznej równinie u podnóża góry zwanej w starożytności Bermion (obecnie Wermion), ok. 65 km na zach. pd. zach. od Tesaloniki i ok. 35 km w głąb lądu od Morza Egejskiego.

Paweł i Sylas przybyli do Berei prawdopodobnie ok. 50 r. n.e., gdy z powodu rozruchów musieli w nocy opuścić Tesalonikę. Obaj głosili w Berei w synagodze tamtejszym Żydom. Berejczycy chętnie przyjęli usłyszane orędzie i pilnie sprawdzali w Pismach wszystko, czego się dowiadywali, za co ich pochwalono w Dziejach 17:11. Wiele z tych ‛szlachetnie usposobionych’ osób — zarówno Żydów, jak i Greków — zostało chrześcijanami. Działalność Pawła nie trwała jednak długo, gdyż z Tesaloniki przybyli fanatyczni Żydzi z zamiarem wzniecenia dalszych rozruchów. Paweł odpłynął wtedy do Aten, pozostawiając na miejscu Sylasa i Tymoteusza, by zatroszczyli się o nowych uczniów w Berei (Dz 17:12-15).

Gdy podczas swej trzeciej podróży misjonarskiej Paweł znowu dotarł do Macedonii, z pewnością przechodził przez Bereę lub gdzieś w jej pobliżu. Wśród jego towarzyszy był wtedy chrześcijanin z Berei imieniem Sopater (Dz 20:1-4).