BET-PEOR

(„dom Peoru”).

W ostatnim roku wędrówki po pustkowiu naród izraelski obozował „w dolinie naprzeciw Bet-Peor” (Pwt 3:29). Wydaje się, że Bet-Peor było miastem usytuowanym na zboczach Peoru. Zarówno góra, jak i miasto mogły być związane z kultem „Baala z Peor”. Jak czytamy w Liczb 25:1-9, Izraelici dali się nakłonić do niemoralnych praktyk będących częścią tego kultu (zob. BAAL Z PEOR).

Na równinach moabskich, w regionie nadjordańskim, Mojżesz przypomniał Izraelitom Prawo, a następnie został pogrzebany „w dolinie w ziemi moabskiej naprzeciw Bet-Peor”. Wygląda więc na to, że Bet-Peor leżało „w ziemi moabskiej”, to znaczy zamieszkanej przez Moabitów, lecz na terenie, nad którym w tamtym okresie władzę sprawował amorycki król Sychon — zanim doznał on porażki z rąk Izraelitów (Pwt 4:46; 34:6). Później zostało przydzielone plemieniu Rubena, razem ze „zboczami Pisga i Bet-Jeszimot” (Joz 13:15, 20).

Wszystko to wskazuje, że Bet-Peor znajdowało się w pobliżu pn.-wsch. krańca Morza Martwego, naprzeciw równin moabskich. Dokładna lokalizacja jest niepewna. Niemniej Euzebiusz z Cezarei wymienia takie miejsce, leżące ok. 6 mil rzymskich (9 km) na wsch. od Livias (współczesne Tall ar-Rama) (Onomastikon, 48, 3-5). Na tej podstawie niektórzy identyfikują je z Chirbat asz-Szajch-Dżail, położonym ok. 5 km na zach. pn. zach. od miejsca tradycyjnie utożsamianego z górą Nebo. Stanowisko to znajduje się na zboczu góry, która mogła być „szczytem Peor” — ostatnim miejscem, na które zaprowadzono Balaama, by przeklął Izraelitów. Jeśli lokalizacja ta jest właściwa, to „doliną naprzeciw Bet-Peor” prawdopodobnie było Wadi Husban (Lb 23:28; Pwt 4:46; zob. PEOR).