CIEŚLA

Rzemieślnik lub robotnik zajmujący się obróbką drewna, wykonujący drewniane konstrukcje budowlane. Hebrajski termin charász ogólnie określa rzemieślników, budowniczych i robotników używających różnych materiałów, takich jak drewno, metal czy kamień (Wj 28:11; 2Kl 12:11; 1Kn 14:1; 2Kn 24:12). Greckie słowo przetłumaczone w Mateusza 13:55 i Marka 6:3 na „cieśla” brzmi tékton.

Dużo pracy ciesielskiej musieli wykonać Noe i jego trzej synowie, aby zbudować ogromną arkę zgodnie ze wskazówkami, których udzielił im Jehowa (Rdz 6:14-16).

W Izraelu cieśle pomagali wznosić domy, a w późniejszym okresie również takie budynki jak synagogi. Chociaż budowano głównie z kamienia lub ziemi, używano też drewna, np. do wykonania belek i drzwi. W czasach biblijnych cieśle zajmowali się także wyrobem mebli, m.in. stołów, stołków i ławek. Wiele narzędzi, np. pługi czy sanie młockarskie, częściowo lub całkowicie wytwarzano z drewna (2Sm 24:22). Przy budowie przybytku i wykonaniu jego wyposażenia Jehowa Bóg udzielał szczególnego wsparcia Becalelowi i Oholiabowi. Dzięki pomocy ducha Bożego potrafili niezwykle umiejętnie obrabiać drewno oraz inne materiały (Wj 31:2-11). Zdolnych mężczyzn obrabiających drewno sprowadzono z Tyru, aby wznieśli dom dla Dawida (2Sm 5:11). Cieśli zatrudniał też Zerubbabel przy budowie drugiej świątyni w Jerozolimie (Ezd 3:7).

Jezusa nazywano nie tylko „synem cieśli” (Mt 13:55), lecz także „cieślą” (Mk 6:3). Ponieważ w Izraelu ojciec zazwyczaj uczył swego zawodu syna, Jezus z pewnością nauczył się tego rzemiosła od przybranego ojca, Józefa.