KOZICA

(hebr. zémer).

Zwierzę z rodziny krętorogich podobne do kozy; ma charakterystyczne hakowato zagięte rogi i słynie ze zwinnego i pewnego poruszania się nawet w wysokich górach. Dorosły samiec osiąga 80 cm wysokości w kłębie i może ważyć ponad 30 kg. Latem kozice mają płową sierść, która na zimę ciemnieje. W Prawie Mojżeszowym wymieniono je wśród zwierząt nadających się na pokarm (Pwt 14:5).

Nie ma pewności, jakie dokładnie zwierzę określa hebrajski wyraz zémer; bywa on tłumaczony różnie: „kozica” (BT, BWP, NŚ), „dzika koza” (Bp), „sarna” (Bw), „kózka skalna” (Bg), a nawet „żyrafa” (Wk). Hebrajski rdzeń, od którego pochodzi słowo zémer, może być spokrewniony z arabskim określeniem zamara („skakać; uciekać”), co wskazywałoby na skoczne, płochliwe zwierzę podobne do gazeli. Niektórzy zoolodzy twierdzą, że kozica (Rupicapra rupicapra) nigdy nie występowała na terenie Palestyny. Warto jednak zauważyć, że w Karpatach i na Kaukazie spotyka się lokalne odmiany kozic, możliwe więc, że kiedyś jakaś odmiana zamieszkiwała też góry Libanu.