KORMORAN

(hebr. szalách).

Duży ptak wodny z palcami nóg spiętymi błoną pławną; poluje na ryby, nurkując. W Piśmie Świętym został wymieniony jedynie w wykazie ptaków uznanych w Prawie Mojżeszowym za nieczyste i nienadających się do jedzenia — głównie drapieżnych i padlinożernych (Kpł 11:17; Pwt 14:17). Tłumacze Septuaginty oddali nazwę tego ptaka greckim słowem katarráktes („kormoran”); w łacińskiej Wulgacie określono go mianem mergulus („nurek”). W Palestynie kormorany (Phalacrocorax) występują powszechnie, zwłaszcza wzdłuż wybrzeży Morza Śródziemnego, a także nad niektórymi wodami śródlądowymi, np. nad Jeziorem Galilejskim. Są spokrewnione z pelikanami. Zazwyczaj mają długie ciało o ciemnym ubarwieniu. W wodzie poruszają się szybko i zwinnie, a w nurkowaniu bardzo im pomagają błony pławne. Dzięki ostremu, zagiętemu na końcu dziobowi świetnie chwytają ryby, toteż na Dalekim Wschodzie i w Indiach od dawna są tresowane i wykorzystywane w połowach; rybacy zakładają im na szyję dość luźną obrączkę, uniemożliwiającą połykanie większych ryb.