KOS

Główne miasto na wyspie o tej samej nazwie, położone na jej pn.-wsch. krańcu. Wyspa ta znajduje się niedaleko pd.-zach. wybrzeży Azji Mniejszej. Dzięki dogodnemu położeniu Kos bardzo wcześnie stało się ośrodkiem handlu i znanym portem.

Kiedy Paweł kończył swą drugą podróż misjonarską (ok. 52 r. n.e.), najprawdopodobniej przepływał w pobliżu, zmierzając z Efezu do Cezarei (Dz 18:21, 22), ale nazwa Kos pojawia się w Dziejach Apostolskich dopiero w relacji z wydarzeń, które rozegrały się jakieś cztery lata później, pod koniec trzeciej podróży apostoła. W Milecie Paweł spotkał się ze starszymi z Efezu (Dz 20:17, 36-38), a po rozstaniu z nimi wsiadł z Łukaszem na statek, który popłynął „prostym kursem”, czyli z wiatrem, bez konieczności halsowania, „do Kos”, położonego jakieś 75 km na pd. od Miletu. Zdaniem niektórych komentatorów przeważające na Morzu Egejskim wiatry pn.-zach. pozwalają pokonać tę odległość w ok. sześć godzin, co potwierdzałoby relację Łukasza, że statek z Pawłem na pokładzie dopłynął do Kos tego samego dnia, którego wyruszył z Miletu. Na noc statek zapewne rzucił kotwicę gdzieś u wsch. wybrzeży Kos, a następnego dnia rano popłynął dalej i po przebyciu ok. 120 km dotarł do Rodos (Dz 21:1).

Wyspa Kos podobno przez długi czas była ośrodkiem kultury żydowskiej w basenie Morza Egejskiego. Należała do rzymskiej prowincji Azja i była wolnym państwem, a według Tacyta w r. 53 n.e. Klaudiusz zwolnił jej mieszkańców z płacenia podatków.