CÓRKA

Dziecko płci żeńskiej; po hebrajsku bat, po grecku thygáter (Rdz 5:4; Mt 14:6; Dz 21:9). W czasach biblijnych narodziny córki nie były w rodzinie tak wielkim wydarzeniem jak pojawienie się syna; dziewczynki ceniono nieco mniej niż chłopców i rzadziej odnotowywano ich imiona (1Kn 2:34, 35). Jednakże rodzice na ogół gorąco kochali swe córki i troszczyli się o ich pomyślność. Na prośbę zrozpaczonych rodziców Jezus uzdrowił córkę pewnej Fenicjanki i wskrzesił córkę Jaira (Mt 15:22-28; Łk 8:41, 42, 49-56).

W społeczeństwie patriarchalnym córki miały swoje prawa i obowiązki, podlegały też pewnym ograniczeniom. Zajmowały się wykonywaniem rozmaitych prac domowych. Córka kapłana korzystała z należnej mu części ofiar (Rdz 24:16, 19, 20; 29:6-9; Kpł 10:14). Dopóki ojciec nie wydał dziewczyny za mąż, była jego własnością (Joz 15:16, 17; 1Sm 18:17, 19, 27), mógł ją więc oddać w zastaw albo sprzedać w niewolę, choć nie cudzoziemcowi (Wj 21:7-10; Neh 5:2-5). Mógł też unieważnić składane przez nią śluby (Lb 30:3-5). Nie wolno mu było jednak zmuszać jej do nierządu; jeśli zaś została zgwałcona, miał prawo zażądać od sprawcy odszkodowania (Wj 22:16, 17; Kpł 19:29; Pwt 22:28, 29). W Biblii opisano wypadki, gdy ojciec, chcąc chronić gości przed zgrają zdeprawowanych ludzi, był gotowy wydać im swe córki będące dziewicami (Rdz 19:6-8; Sdz 19:22-24). Niekiedy córki otrzymywały dziedzictwo razem ze swymi braćmi. Pięć córek Celofchada, który zmarł, nie pozostawiając po sobie synów, otrzymało całe dziedzictwo swych przodków — musiały tylko poślubić potomków Manassesa, tak aby pozostało ono w tym samym plemieniu (Lb 36:1-12; Joz 15:19; Hi 42:15). Jeżeli kobieta owdowiała lub została odprawiona przez męża, mogła wrócić do domu ojca (Rdz 38:11; Kpł 22:13).

Czy w Biblii słowo „córka” zawsze oznacza rodzoną córkę?

W Biblii słowo „córka” może dotyczyć także innych krewnych. Na przykład w pewnych okolicznościach użyto go w odniesieniu do siostry (Rdz 34:8, 17), przybranej córki (Est 2:7, 15), synowej (Sdz 12:9; Rut 1:11-13), wnuczki (1Kl 15:2, 10, gdzie w NŚ hebr. słowo bat [„córka”] oddano jako „wnuczka” [zob. przyp. w Bp]; zob. 2Kn 13:1, 2) lub do dalszego potomka płci żeńskiej (Rdz 27:46; Łk 1:5; 13:16).

Oprócz krewnych mianem córek określano także ogół kobiet (Rdz 6:2, 4; 30:13; Prz 31:29), kobiety pochodzące z tego samego kraju, ludu albo miasta (Rdz 24:37; Sdz 11:40; 21:21) bądź kobiety oddające cześć fałszywym bogom (Mal 2:11). Słowa tego używały też osoby starsze lub posiadające pewną władzę, gdy życzliwie zwracały się do młodszych kobiet (Rut 3:10, 11; Mk 5:34). Formy wyrazu bat mogą się odnosić również do „gałęzi” drzewa (Rdz 49:22) lub „zależnych miejscowości” dużego miasta (Lb 21:25; Joz 17:11; Jer 49:2). Ogółem słowa bat i thygáter w różnych znaczeniach występują w Biblii przeszło 600 razy.