ELZABAD

(„Bóg obdarzył”).

1. Jeden z szybkich i odważnych mocarzy z plemienia Gada, którzy przyłączyli się na pustkowiu do Dawida, gdy ten „jeszcze podlegał ograniczeniom z powodu Saula”. Powiedziano o nich, że najmniejszy z nich był równy stu, a największy — tysiącowi (1Kn 12:1, 8, 12, 14).

2. Lewita z rodziny Korachitów; syn Szemajasza i wnuk Obed-Edoma. Był dzielnym człowiekiem i za czasów króla Dawida pełnił służbę w oddziale odźwiernych (1Kn 26:1, 4, 6-8, 12, 15, 19).