ESZTEMOA, ESZTEMO

(prawdopodobnie: „miejsce słuchania [słowa Bożego]”).

1. Syn Jiszbacha lub być może judzkie miasto, którego wielu mieszkańców wywodziło się od Jiszbacha (1Kn 4:17).

2. Maakatyta, potomek Hodiasza (1Kn 4:19).

3. Miasto w górzystym regionie Judy, nazywane też Esztemo. Choć początkowo zostało przydzielone plemieniu Judy, później razem z pastwiskami przypadło Lewitom (Joz 15:50; 21:14; 1Kn 6:57). Identyfikuje się je ze współczesną wioską As-Samuʽ (Esztemoaʽ), leżącą ok. 15 km od Hebronu w kierunku pd.-pd.-zach. Być może tożsame ze wspomnianym w poz. 1.

Esztemoę odwiedzał Dawid, gdy był zbiegiem; mieszkającym tam przyjaciołom przesłał dar z łupu zdobytego w zwycięskiej walce z grabieżczym oddziałem Amalekitów (1Sm 30:26-28).