EGZEKUCJA, EGZEKUTOR

Warunkiem przestrzegania praw, przykazań i obowiązków jest ich prawne egzekwowanie. Egzekucja na ogół wiąże się z wymierzaniem kar — zwłaszcza kary śmierci, nałożonej za złamanie prawa. Najwyższe Prawo ma nie tylko swego Prawodawcę, lecz także Tego, który czuwa nad jego przestrzeganiem: „Jehowa jest naszym Sędzią, Jehowa naszym Ustawodawcą, Jehowa naszym Królem”. „Jeden jest prawodawca i sędzia” (Iz 33:22; Jak 4:12). A zatem sam Jehowa wykonuje wyroki oraz sprowadza pomstę na tych, którzy łamią Jego prawo (Wj 12:12; Pwt 10:17, 18; Eze 25:11-17; 2Ts 1:6-9; Judy 14, 15).

Część władzy związanej z wykonywaniem wyroków Jehowa powierzył innym. Oświadczył np.: „Będę żądał z powrotem krwi waszych dusz (...) Z ręki każdego, kto jest jego bratem, będę żądał z powrotem duszy człowieka. Kto przelewa krew człowieka, przez człowieka zostanie przelana jego własna krew, bo na obraz Boży uczynił On człowieka” (Rdz 9:5, 6). Pod tym względem niektóre obowiązki wykonawcy kary przejmował „mściciel krwi” (Lb 35:19; zob. MŚCICIEL KRWI). Zależnie od okoliczności rolę egzekutora powierzano czasem kapłanom izraelskim (Lb 5:15-31) lub całemu zborowi, przy czym w egzekucji przewodzili naoczni świadkowie (Kpł 24:14-16; Pwt 17:2-7). Władza wykonywania wyroków spoczywała też w rękach sędziów i królów lub kogoś przez nich upoważnionego (Sdz 8:20, 21; 2Sm 1:15; 2Kl 9:6-9; 10:24-28; 1Kn 14:16; Jer 21:12; 22:3).

Starożytni władcy otaczali się zaufanymi członkami straży przybocznej, którym mogli zlecić wykonanie swych rozkazów. Takie stanowisko piastował Potyfar (Rdz 37:36; 41:12). Jeden z członków straży przybocznej Heroda ściął Jana Chrzciciela (Mk 6:27).

Karę śmierci wykonywano w Izraelu przez ukamienowanie lub zadanie ciosu mieczem (Kpł 20:2; 2Sm 1:15). Mesjański Król ustanowiony przez Jehowę, Pan Jezus Chrystus, oraz jego lojalni niebiańscy towarzysze są egzekutorami wyznaczonymi do tej roli przez „Sędziego całej ziemi” (Rdz 18:25; Ps 149:6-9; Obj 12:7-9; 19:11-16; 20:1-3).