EZER

(„pomoc”).

1. Przypuszczalnie jeden z synów Efraima; razem ze swym bratem Eleadem został zabity przez mężów z Gat, gdy „zeszli, by zabrać ich żywy inwentarz” (1Kn 7:20, 21).

2. Syn Chura z plemienia Judy, „ojciec” Chuszy. Chusza to albo osoba, albo jakaś miejscowość w Judzie (1Kn 4:1, 4; zob. CHUSZA).

3. Dowódca 11 dzielnych Gadytów, którzy stanęli u boku Dawida na pustkowiu, „gdy on jeszcze podlegał ograniczeniom z powodu Saula”. Jako ich zwierzchnik, Ezer musiał być „największy”, czyli ‛równy tysiącowi’ (1Kn 12:1, 8, 9, 14).

4. Syn Jeszui, książę Micpy, który w 455 r. p.n.e. pod kierownictwem Nehemiasza naprawiał pewien odcinek muru jerozolimskiego (Neh 3:19).

5. Kapłan, który w 455 r. p.n.e. uczestniczył w pochodzie zorganizowanym przez Nehemiasza z okazji poświęcenia odbudowanych murów Jerozolimy (Neh 12:31, 41, 42).