Imperium asyryjskie

ASYRIA była państwem, w którego dziejach czołową rolę odegrały podboje militarne, często połączone z sadystycznym traktowaniem jeńców. Szczególnie duży wpływ na życie Asyryjczyków miała religia, a wojnę uważano za jeden z jej istotnych rytuałów. Historyk W. B. Wright napisał: „Rzemiosłem tego narodu była walka, a kapłani ciągle podżegali do wojny. Ważnym źródłem ich utrzymania były łupy wojenne, z których zawsze otrzymywali określoną część, zanim jeszcze obdzielono innych, gdyż to plemię łupieżców było nadzwyczaj religijne” (Ancient Cities, 1886, s. 25).

Zarówno Biblia, jak i historia świecka donosi o wielokrotnych kontaktach Izraela z Asyrią. Z czasem Izraelici zostali zmuszeni do płacenia daniny królowi asyryjskiemu. Następnie w r. 740 p.n.e. padła Samaria, stolica północnego królestwa, a tysiące ludzi uprowadzono do niewoli. Okoliczność, że Jehowa na to pozwolił, pokazuje, jak nisko stoczyli się odstępczy Izraelici. Niemniej kiedy Sancherib próbował do swych zdobyczy dołączyć Jerozolimę, anioł Jehowy jednej nocy wytracił 185 000 asyryjskich wojowników (Iz 36:1 do 37:38). Zgodnie z zapowiedzią proroków Jehowy z czasem Asyria obróciła się w opustoszałą ruinę, a jej miejsce na arenie światowej zajął Babilon (Iz 23:13; Sof 2:13).