SZKŁO

Mieszanina specjalnego piasku (krzemionki) z niewielką ilością takich pierwiastków, jak bor, fosfor i ołów. Składniki te topi się razem w temperaturze ok. 1650°C. Po ochłodzeniu powstaje szkło, które jest niekrystaliczne, gładkie, bardzo twarde i kruche. W wyniku działania żaru wulkanicznego powstaje rodzaj szkliwa zwany obsydianem, natomiast wskutek uderzenia pioruna w piasek tworzą się czasami długie, cienkie pręty szkliwa nazywane fulgurytami.

W Egipcie znaleziono paciorki szklane, które zdaniem archeologów zrobiono jakieś 4000 lat temu, mniej więcej w okresie narodzin Abrahama. Hiob, który żył w XVII w. p.n.e., wymienił obok złota szkło, co świadczyło o jego wysokiej wartości; powiedział: „Nie można z nią [mądrością] porównać złota i szkła” (Hi 28:17).

Apostoł Jan w opisie otrzymanych wizji wspomniał o „czystym szkle” i „przezroczystym szkle” (Obj 21:18, 21) oraz o „morzu szklanym podobnym do kryształu” (Obj 4:6).