KONIK POLNY

(hebr. chagáw).

Nie ma pewności, jakie owady określano hebrajskim terminem chagáw. Ale skoro w Kapłańskiej 11:22 wśród ceremonialnie czystych stworzeń nadających się do jedzenia wymieniono obok chagáw także w pełni rozwiniętą, uskrzydloną szarańczę (hebr. ʼarbéh), to chagáw mógł być owadem skaczącym, a nie latającym (zob. przyp. w NW).

Konikami polnymi są nazywane m.in. skaczące owady z rodzin szarańczowatych (Acrididae — mają krótkie czułki, należy do nich szarańcza wędrowna) oraz pasikonikowatych (Tettigoniidae — mają długie czułki).

W Biblii konika polnego wymieniono wśród owadów czystych, nadających się do jedzenia, wspomniano o tym, że niszczy roślinność (2Kn 7:13), a także posłużono się nim w unaocznieniach. Niewierni zwiadowcy izraelscy powiedzieli, że w porównaniu z rosłymi mieszkańcami Kanaanu są jak koniki polne (Lb 13:33). Z punktu widzenia potężnego Jehowy podobnie jak te owady wyglądają wszyscy ludzie, a zwłaszcza Jego przeciwnicy (Iz 40:22). Nawiązując do kłopotów podeszłego wieku, pisarz Księgi Kaznodziei posłużył się przykładem wlokącego się konika polnego, by opisać starszą osobę, która idzie zgarbiona i zesztywniała, mając łokcie wysunięte nieco do tyłu (Kzn 12:5; zob. SZARAŃCZA).