SIWIZNA

Srebrzyste zabarwienie włosów spowodowane utratą pigmentu, do której dochodzi na skutek przemian chemicznych w organizmie. Zdarza się, że ktoś siwieje przedwcześnie. Zazwyczaj jednak jest to oznaka podeszłego wieku i właśnie w takim kontekście występuje w hebrajskim tekście Biblii czasownik siw („siwieć”) oraz pojawiający się częściej rzeczownik sewáh („siwizna; siwowłosy; starość”) (Rut 4:15; 1Sm 12:2; 1Kl 2:6, 9; Hi 15:10; Ps 71:18). Na przykład o Abrahamie, Gedeonie i Dawidzie powiedziano, że dożyli „późnej starości [sewáh]” (Rdz 15:15; 25:8; Sdz 8:32; 1Kn 29:28).

W Biblii wspomniano o atutach zarówno wieku młodzieńczego, jak i sędziwego: „Pięknem młodzieńców jest ich moc, a wspaniałością starców jest ich siwizna” (Prz 20:29). To ostatnie twierdzenie dotyczy zwłaszcza osób, które wiernie służą Jehowie: „Siwizna jest koroną piękna, gdy się ją znajduje na drodze prawości” (Prz 16:31). „Zasadzeni w domu Jehowy (...) wciąż będą się mieć dobrze, choć już okryci siwizną” (Ps 92:13, 14). Bóg ich nie opuści (Iz 46:4). W swoim prawie nakazał: „Przed siwym włosem winieneś wstać i masz okazywać względy osobie starca” (Kpł 19:32).

Proces siwienia nie jest zależny ani od płci, ani od naturalnego koloru włosów — czy są one jasne, czy ciemne. Już dawno temu zauważono, że człowiek nie może powstrzymać ani cofnąć siwienia. Nawiązał do tego Jezus, gdy mówił, że nie wolno przysięgać na swą głowę (Mt 5:36).

Farby do włosów nie są wcale nowym wynalazkiem, używali ich już starożytni Grecy i Rzymianie. Jak donosi Józef Flawiusz, Herod Wielki podobno farbował włosy, by ukryć swój wiek (Dawne dzieje Izraela, XVI, VIII, 1).