CHALAK, GÓRA

(„gładka góra”).

Góra wyznaczająca pd. granicę terenów Ziemi Obiecanej zdobytych przez Izraelitów pod wodzą Jozuego (Joz 11:16, 17; 12:7). Zazwyczaj utożsamiana jest z Dżabal Halak (Har ha-Halak), wzniesieniem w zach. Palestynie, ostatnim przy drodze z Beer-Szeby do Araby. Pasmo górskie rozpoczynające się od Dżabal Halak oddziela leżące na wsch. tereny pastwiskowe od położonej na zach. piaszczystej pustyni. Jeśli ta identyfikacja jest właściwa, to biblijna wzmianka o górze Chalak ‛wznoszącej się w stronę Seiru’, może nawiązywać do tego, że szerszy stok góry, biegnący z pd. zach. ku pn. wsch., jest zwrócony w kierunku Seiru.