CHANOCH

(„wyćwiczony; poświęcony [przeznaczony do jakiegoś celu]”).

1. Syn Midiana, czwartego wymienionego imiennie syna Abrahama i Ketury (Rdz 25:1, 2, 4; 1Kn 1:33).

2. Syn Rubena, pierworodnego Jakuba; przodek Chanochitów (Rdz 46:8, 9; Wj 6:14; Lb 26:4, 5; 1Kn 5:3).