HERMES

1. Jeden z chrześcijan ze zboru w Rzymie, których Paweł imiennie pozdrowił (Rz 16:14).

2. Grecki bóg, syn Zeusa i Mai; przez Rzymian utożsamiany z ich bogiem handlu, Merkurym. Hermes był uważany za posłańca bogów. Uchodził za poufnego doradcę herosów oraz boga handlu, krasomówstwa, ćwiczeń gimnastycznych, snu i marzeń sennych. Wierzono, że nie tylko pomaga żywym, ale też odprowadza zmarłych do Hadesu.

Kiedy apostoł Paweł uzdrowił w Listrze mężczyznę ułomnego od urodzenia, został obwołany przez mieszkańców miasta Hermesem, gdyż „przodował w mowie” (Dz 14:8-13). Harmonizuje to z poglądem, jakoby Hermes był posłańcem bogów i patronem pięknej mowy. Ludność Listry rzeczywiście czciła tego boga, co potwierdza następująca inskrypcja znaleziona w tamtej okolicy w 1909 r.: „Toues Macrinus, zwany też Abascantusem, i Batasis, syn Bretasisa, zgodnie z przyrzeczeniem na własny koszt wznieśli [posąg] Wielkiego Hermesa wraz z zegarem słonecznym i poświęcili go Zeusowi, bogu słońca” (The International Standard Bible Encyclopaedia, red. J. Orr, 1960, t. III, s. 1944).