CHUL

Syn Arama (Rdz 10:23). Jednakże w 1 Kronik 1:17 został wymieniony wśród synów Sema. W Kodeksie aleksandryjskim oraz hebrajskim manuskrypcie Kennicotta nr 175 część tego wersetu brzmi tak samo jak Rodzaju 10:23, tzn. przed imionami Uc, Chul, Geter i Masz występuje wyrażenie „a synami Arama”. Niewykluczone więc, że w tekście masoreckim słowa te pominięto wskutek pomyłki kopisty. Ale wcale nie musiało tak być, gdyż w Piśmie Świętym określenie „synowie” odnosi się nieraz także do wnuków, a nawet do dalszych potomków. (Nieco podobnej konstrukcji użyto w 1Kn 1:4, gdzie Sema, Chama i Jafeta nie przedstawiono jako synów Noego — być może dlatego, iż zdaniem pisarza wspominanie o tak oczywistym pokrewieństwie nie miałoby sensu).

Nie wiadomo dokładnie, gdzie osiedlili się potomkowie Chula. Według Józefa Flawiusza „Otros /Hul/ dał początek Armenii” (Dawne dzieje Izraela, I, VI, 4). Niektórzy wskazują na Mezopotamię lub inne miejsca. Wielu opowiada się za kotliną Chule, leżącą na pn. od Jeziora Galilejskiego, w pobliżu biblijnych wód Merom. Imię Chul mogło się zachować zarówno w nazwie tej kotliny, jak i ziemi zwanej „Ulata”, którą w tamtej okolicy lokalizuje Flawiusz (Dawne dzieje Izraela, XV, X, 3).