SYN Z NIEPRAWEGO ŁOŻA

Hebrajskie słowo mamzér, tłumaczone na „syn z nieprawego łoża”, ma niejasną etymologię. Może być spokrewnione z wyrazem oddanym w Jeremiasza 30:13 i Ozeasza 5:13 przez „wrzód” i z arabskim terminem oznaczającym „powodować gnicie; wywoływać nudności”, co wskazuje na zepsucie.

W Powtórzonego Prawa 23:2 powiedziano: „Żaden syn z nieprawego łoża nie może wejść do zboru Jehowy. Aż do dziesiątego pokolenia nikt od niego nie może wejść do zboru Jehowy”. Liczba dziesięć wyobraża zupełność, a zatem wyrażenie „dziesiąte pokolenie” oznaczałoby, że takie osoby nigdy nie będą mogły zostać członkami zboru. To samo powiedziano o Ammonitach i Moabitach, przy czym w ich wypadku dodano słowa „po czas niezmierzony”, które wyjaśniają sens tego prawa. Jednakże wbrew pewnym hipotezom członkowie owych narodów zostali odcięci od zboru izraelskiego nie dlatego, że ich praojcowie urodzili się z kazirodczego związku, lecz ze względu na ich postawę wobec Izraelitów wędrujących do Ziemi Obiecanej (Pwt 23:3-6; zob. AMMONICI).

Jehowa brzydzi się rozpustą, cudzołóstwem i kazirodztwem. Prawo Boże nakazywało karać śmiercią cudzołożników i kazirodców i zabraniało córkom Izraela uprawiać nierząd (Kpł 18:6, 29; 19:29; 20:10; Pwt 23:17). Prócz tego gdyby syn z nieprawego łoża miał udział w dziedzictwie, powodowałoby to swary w rodzinie i mogłoby doprowadzić do jej rozpadu.

Część komentatorów mylnie utrzymuje, jakoby z nieprawego łoża pochodził Jefte. Biblia mówi tylko tyle, że „był on synem kobiety nierządnej” (Sdz 11:1). Jego matka niewątpliwie zawarła pełnoprawne małżeństwo, podobnie jak Rachab, która była niegdyś nierządnicą, lecz poślubiła Izraelitę Salmona. Jefte nie był więc synem z nieprawego łoża, tak samo jak nie był nim syn Salmona i Rachab, który został cielesnym przodkiem Jezusa Chrystusa (Mt 1:5). Matka Jeftego była najprawdopodobniej drugorzędną żoną Gileada, Jefte zaś mógł być nawet jego pierworodnym. Będąc nieślubnym dzieckiem, nie mógłby należeć do zboru Izraela, a jego przyrodni bracia — którzy wcześniej go wygnali — nie mieliby prawa prosić, żeby został ich dowódcą (Sdz 11:2, 6, 11). Jako syn drugorzędnej żony, Jefte nie był bynajmniej dzieckiem z nieprawego łoża. W Powtórzonego Prawa 21:15-17 wyraźnie zaznaczono, że taki potomek miał jednakowe prawa do dziedzictwa, co syn ulubionej żony.

W Chrześcijańskich Pismach Greckich tylko jeden raz — w Hebrajczyków 12:8 — użyto słowa nòthos (‛dziecko z nieprawego łoża’, NŚ; ‛bękart’, Bg, NTint). Jak wynika z kontekstu, przyrównano tu Boga do ojca, który z miłości karci swego syna. Dlatego pisarz oznajmia: „Jeśli zaś jesteście bez karcenia, którego uczestnikami stali się wszyscy, to w rzeczywistości jesteście dziećmi z nieprawego łoża, a nie synami”. Kto podaje się za duchowego syna Bożego, a jednocześnie trwa w grzechu i nieposłuszeństwie, zostanie wydalony ze zboru Bożego i nie otrzyma karcenia, którego Bóg udziela swym prawowitym synom, aby ich doprowadzić do doskonałości.