JACHAZJEL

(„[oby] Bóg ujrzał”).

1. Trzeci wymieniony z imienia syn Hebrona, Kehatyta z plemienia Lewiego (1Kn 23:6, 12, 19; 24:23).

2. Jeden z mocarzy, którzy przybyli do Dawida do Ciklag (1Kn 12:1, 4).

3. Jeden z kapłanów, którzy stali z trąbami przed Arką Przymierza, gdy Dawid sprowadził ją do Jerozolimy (1Kn 16:1, 6).

4. Lewita, który pod wpływem ducha Jehowy pokrzepił króla Jehoszafata i cały zbór w obliczu przeważających sił wroga. „Oto, co wam powiedział Jehowa: ‚Nie bójcie się ani się nie przerażajcie z powodu tego wielkiego tłumu; bo nie wasza jest ta bitwa, lecz Boża’” — oznajmił Jachazjel. „Tym razem nie będziecie musieli walczyć. Ustawcie się, stójcie i oglądajcie wybawienie, które wam zgotuje Jehowa” (2Kn 20:14-17). Jachazjel był synem Zachariasza i pochodził od Asafa z lewickiego rodu potomków Gerszoma (Gerszona [Rdz 46:11]), a zatem nie należał do kapłanów (1Kn 6:39-43).

5. Ojciec Szechaniasza, który w 468 r. p.n.e. powrócił do Jerozolimy razem z Ezdraszem (Ezd 8:1, 5).