JASPIS

Współcześnie nazwą „jaspis” określa się nieprzezroczystą odmianę kwarcu, zawierającą domieszkę tlenku żelaza. Bywa on wielobarwny, a poszczególne kolory: biały, czerwony, żółty, brązowy i czarny, często układają się warstwami. Jaspis jest twardszy od szkła i występuje w skałach metamorficznych w postaci skupień lub pojedynczych kryształów. Okazy najlepszej jakości wykorzystuje się na kamienie ozdobne i można im nadać wysoki połysk. Część uczonych uważa jednak, iż skoro w Objawieniu 21:11 jaspisem (gr. íaspis) nazwano „najdrogocenniejszy kamień, jakby krystalicznie lśniący”, w starożytności musiało chodzić o rzadki kamień większej wartości niż dzisiejszy, stosunkowo niedrogi jaspis, a poza tym był to klejnot błyszczący i przeświecający, a nie nieprzezroczysty. Niektórzy sugerują nawet, że to greckie określenie odnosiło się do diamentu.

Jaspis (hebr. jahalòm) symbolizował jedno z 12 plemion izraelskich i znajdował się na ostatnim miejscu w drugim rzędzie kamieni na „napierśniku sądu”, który nosił Aaron (Wj 28:2, 15, 18, 21; 39:11). Przybrane kosztownościami „okrycie” króla Tyru było także ozdobione jaspisem (Eze 28:12, 13). W wizji chwalebnego niebiańskiego tronu Jehowy apostoł Jan zauważył, że zasiadający na nim był „z wyglądu podobny do kamienia jaspisu i do drogocennego kamienia czerwonego” (Obj 4:1-3, 10, 11). Blask „miasta świętego — Nowej Jerozolimy” przyrównano do „krystalicznie lśniącego kamienia jaspisu”. Z jaspisu wykonany został mur tego świętego miasta; był on również pierwszym jego kamieniem fundamentowym (Obj 21:2, 10, 11, 18, 19).