JECHONIASZ

(„Jehowa umacnia”).

Król Judy, który panował zaledwie trzy miesiące i dziesięć dni, po czym w 617 r. p.n.e. został uprowadzony przez Nebukadneccara na wygnanie do Babilonu; syn Jehojakima i wnuk dobrego króla Jozjasza (1Kn 3:15-17; Est 2:6; Jer 24:1). Jego imię czasami występuje w formie skróconej: Koniasz (Jer 22:24; 37:1). Najczęściej jednak nazywany jest Jehojachinem (2Kl 24:6, 8-15; zob. JEHOJACHIN).