JESZIMON

(„pustynia”).

1. Jałowe pustkowie najwyraźniej przy pn.-wsch. krańcu Morza Martwego; w okolicach tych mogło leżeć Bet-Jeszimot. Wydaje się, że nad Jeszimonem górowały szczyty Pisga i Peor (Lb 21:20; 23:28; Joz 12:1-3).

2. Region niedaleko Zif, położony na pn. od pustkowia Maonu. Jeszimon prawdopodobnie obejmował część Pustkowia Judzkiego i zaczynał się kilka kilometrów na pd. wsch. od Hebronu. Wśród nagich wzgórz kredowych tego regionu ukrywał się przed Saulem Dawid ze swymi ludźmi (1Sm 23:19, 24; 26:1, 3; zob. JUDZKIE, PUSTKOWIE).