JOTAM

(„Jehowa jest doskonały” lub „oby Jehowa uczynił zupełnym”).

1. Potomek Judy przedstawiony jako ‛syn’ Jahdaja (1Kn 2:47).

2. Najmłodszy syn sędziego Gedeona (Jerubbaala); mieszkał w Ofrze (Sdz 8:35; 9:5). Po śmierci Gedeona jego syn Abimelech, urodzony z niewolnicy, wymordował wszystkich swych braci przyrodnich poza Jotamem, który się ukrył. Kiedy później właściciele ziemscy z Szechem ustanowili Abimelecha swym królem, Jotam stanął na szczycie góry Garizim i za pomocą przypowieści o drzewach wygłosił prorocze przekleństwo przeciw Abimelechowi i mieszkańcom Szechem. Potem uciekł i zamieszkał w miejscowości Beer (Sdz 9:6-21, 57).

3. Syn króla judzkiego Uzzjasza (Azariasza) i Jeruszy, córki Cadoka (2Kl 15:32, 33; 1Kn 3:12; 2Kn 27:1; Mt 1:9). Kiedy Uzzjasz został dotknięty trądem — po tym, jak rozgniewał się na kapłanów, którzy go skarcili za bezprawne wtargnięcie do świątyni i próbę spalenia kadzidła — obowiązki królewskie przejął jego syn Jotam. Jednakże swoje 16-letnie panowanie (777-762 p.n.e.) rozpoczął w wieku 25 lat najprawdopodobniej dopiero po śmierci Uzzjasza (2Kl 15:5, 7, 32; 2Kn 26:18-21, 23; 27:8).

Za czasów Jotama prorokowali Izajasz, Ozeasz i Micheasz (Iz 1:1; Oz 1:1; Mi 1:1). Chociaż jego poddani praktykowali fałszywy kult na wyżynach, on sam robił to, co słuszne w oczach Jehowy (2Kl 15:35; 2Kn 27:2, 6).

Jotam zrealizował wiele projektów budowlanych. Wzniósł górną bramę świątyni, dużo budował na murze Ofelu, zbudował miasta w górzystym regionie judzkim, a w lasach postawił warownie i wieże (2Kn 27:3-7).

Niestety, nie były to spokojne czasy. Jotam prowadził wojnę z Ammonitami i w końcu ich pokonał. Przez trzy lata płacili mu rocznie 100 talentów srebra (660 600 dolarów) oraz po 10 000 kor (2 200 000 l) pszenicy i jęczmienia (2Kn 27:5). Za panowania Jotama ziemię judzką zaczęli nękać król Syrii Recin i król Izraela Pekach (2Kl 15:37).

Po śmierci pogrzebano Jotama w Mieście Dawidowym, a na tron Judy wstąpił jego syn Achaz, który w chwili obejmowania władzy przez ojca miał ok. czterech lat (2Kn 27:7 do 28:1).

Ponieważ Jotam panował tylko 16 lat, informacja z 2 Królów 15:30 o wydarzeniach z „dwudziestego roku Jotama” niewątpliwie odnosi się do 20 roku po objęciu przez niego władzy, tzn. do czwartego roku rządów Achaza. Pisarz Księgi 2 Królów nie opisał jeszcze panowania samego Jotama i być może dlatego nie chciał w tym momencie podawać szczegółów dotyczących jego następcy.