KEILA

Warowne miasto judzkie na obszarze Szefeli (Joz 15:20, 33, 44; 1Sm 23:7). Prawdopodobnie zostało założone albo w jakimś okresie było zarządzane przez potomka lub potomków Kaleba (1Kn 4:15, 19). Na ogół utożsamia się je z Chirbat Kila (Kajla), położonym na wzgórzu ok. 14 km na pn. zach. od Hebronu. Podobnie jak w okolicach starożytnej Keili, tak i dzisiaj wokół Chirbat Kila uprawia się zboże (por. 1Sm 23:1).

Dawid, sam ścigany przez króla Saula, ocalił Keilę przed Filistynami. Później jednak musiał stamtąd uciekać ze swymi ludźmi, żeby miejscowi właściciele ziemscy nie wydali go wojsku Saula (1Sm 23:5, 8-13).

Po powrocie wygnańców z niewoli babilońskiej Keila została ponownie zasiedlona. Kiedy pod przewodnictwem Nehemiasza odbudowywano mury Jerozolimy, okręg Keili był podzielony na dwie części, z których każda miała swego „księcia” (Neh 3:17, 18).