LIZANIASZ

(imię złożone z rdzeni oznaczających: „rozwiązać; uwolnić” oraz „smutek; udręka”).

Władca okręgu (tetrarcha) Abileny, gdy w 15 roku rządów Tyberiusza Cezara (29 n.e.) Jan Chrzciciel rozpoczął swą służbę (Łk 3:1). Stolicą Abileny, rzymskiej tetrarchii, była Abila, leżąca w pobliżu Damaszku w Syrii. Odnaleziono tam inskrypcję z czasów Tyberiusza, upamiętniającą poświęcenie świątyni przez wyzwoleńca „tetrarchy Lizaniasza” (Corpus Inscriptionum Graecarum, t. 3, nr 4521). Ponieważ Flawiusz donosi o Lizaniaszu straconym ok. 34 r. p.n.e. przez Marka Antoniusza na żądanie Kleopatry, niektórzy zarzucają Łukaszowi nieścisłość (Dawne dzieje Izraela, XV, IV, 1). Jednakże Łukasz się nie pomylił; po prostu mówił o kimś innym, gdyż ów żyjący wcześniej Lizaniasz (syn Ptolemeusza) nie był przed egzekucją władcą Abileny, lecz pobliskiego Chalkis (Chalcis), i nie nazywano go tetrarchą.