MACHIR

(od rdzenia oznaczającego: „sprzedawać”).

1. Pierwszy wymieniony z imienia syn Manassesa i jego syryjskiej nałożnicy. Został nazwany „ojcem Gileada” i od niego wywodziła się rodzina Machirytów. Jego żoną była Maaka, a synowie urodzili mu się jeszcze za życia Józefa (Lb 26:29; Rdz 50:23; Joz 17:1; 1Kn 2:21, 23; 7:14-17). „Synowie Machira” zdobyli obszar zwany Gileadem, wypędzili stamtąd Amorytów i otrzymali tę ziemię jako dziedzictwo (Lb 32:39, 40; Pwt 3:15; Joz 13:31). Z rodu Machira z plemienia Manassesa pochodził Celofchad i jego córki (Lb 27:1; 36:1, 2; Joz 17:3). W pieśni zwycięstwa Debory i Baraka imię „Machir” zostało zapewne użyte poetycko w odniesieniu do całego plemienia Manassesa (Sdz 5:1, 14).

2. Syn Ammiela (i mieszkaniec Lo-Debar); mieszkał u niego Mefiboszet, syn Jonatana, zanim Dawid po niego posłał i się nim zaopiekował (2Sm 9:4-7, 13). Później, w czasie buntu Absaloma, Machir był jednym z tych, którzy przynieśli Dawidowi i jego towarzyszom żywność i inne potrzebne rzeczy (2Sm 17:27-29).